Ik ben KARL
Ik ben een man en woon in De Vlaamse Ardennen () en mijn beroep is Gepensioneerd .
Ik ben geboren op 01/01/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, lezen, wandelen.
De foto is van Karl Kraus (1874-1936), Oostenrijks ironicus, die ik zeer geestig vind.
Ik verbaas me oprecht over mijn bestaan en lees alles wat ik begrijpen kan over Wetenschap, Religie, Filosofie en Psychologie.
15-10-2023
Résumé
Altijd weer dezelfde opmerkingen:
• Wat wordt bedoeld met "ego"? Een "lege doos", waarin iedereen maar wat instopt, zodat het hem/haar het beste uitkomt!
• Het verlaten van de wereld van de polariteit is het verlaten van de wereld van de ervaring, en kan dus niet ervaren worden!
• Bewustzijn, zonder inhoud, dat zich zogenaamd bewust is van zichzelf, is een zinledig concept!
• Het vermogen om te denken/conceptualiseren is een fysiek gebeuren: totaal afhankelijk van de aanwezigheid van een lichaam en zijn hersencellen. Daarom betekent de fysieke dood het einde van het "zelf".
15-10-2023, 00:49
Geschreven door Karlkraus Reageren (0)
"Ik heb een 'inzicht' dat jij niet hebt!" lijkt "pen pal" te suggereren in elk bericht dat hij stuurt. Wat is dit anders dan 'guru-talk'?
Ik denk niet dat "pen pal" een "inzicht" heeft dat ik of een ander niet heeft... Ik denk dat "pen pal" vooral nood heeft aan aandacht! Wat leidt tot aanhoudend kinderachtig gedrag.
Het verschil tussen hem en de rest van de individuen, die het internet bevuilen met hun "spirituele" prietpraat, is: dat hij geen gehoor heeft! Hij is niet echt succesvol hé? Hij moet het met mij en een paar andere kwibussen doen! Ja... ik reken mezelf tot de "kwibussen". Anders zou ik ophouden te reageren en hem straal negeren!
13-10-2023, 06:32
Geschreven door Karlkraus Reageren (1)
"Pen pal" vindt dat ik misschien weer moet gaan schrijven op het forum van "Schilder"... Waarom zou ik dat doen?!
"Schilder" heeft nooit iets anders gedaan, zolang ik hem ken, dan: de deelnemers op zijn forum erop wijzen dat ze "aan gedegen zelfonderzoek moeten doen". Wat je ook schrijft of schreef: het speelde geen enkele rol! Het lokte alleen maar zijn gestandaardiseerde opmerking uit: "Dit is geen gedegen zelfonderzoek!"
Dit is een bekende goeroe-truuk: de "volgeling" erop wijzen dat jij iets hebt wat hij nog niet heeft, en steeds blijven ontkennen dat het arme schaap ook maar enigszins in de buurt komt van het "allerbelangrijkste inzicht"! Zo houd je de volgelingen brigade, van het soort dat niet in staat is tot zelfstandig kritisch denken, in je ban.
Neem nu zijn opmerking, naar aanleiding van mijn artikeltje "Das Selbstgespräch": "Dus als je nou eens echt wilt weten 'wat' je bent onderzoek dan je gedachten op waarheid."
En dat, terwijl dat artikel daar nu net over ging! En vanuit welke "instantie", innerlijk of uiterlijk, je die "waarheid" dan wel zou moeten herkennen, daar zwijgt hij natuurlijk in alle talen over. Hij zou onmiddellijk door de mand vallen, en het zou duidelijk worden dat hij zich slechts "bezondigt" aan "guru-talk"!
Verder heb ik al lang geen zin meer om te proberen mij te verdiepen in andermans wartaal! Gestoorde en regelrecht gekke mensen genoeg op de planeet! Met rust laten...
11-10-2023, 00:00
Geschreven door Karlkraus Reageren (0)
Als dat, wat onze "schilder" - je weet wel: die kerel, met schilderijen als dit:
- vandaag op zijn eigen forum schrijft, een antwoord/kritiek is op mijn artikel "Das Selbstgespräch", kan ik alleen maar besluiten dat hij dringend een cursus "begrijpend lezen" moet volgen!
Hartelijke groet,
Karl Kraus.
08-10-2023, 14:35
Geschreven door Karlkraus Reageren (0)
De eerbiedwaardige "pen pal" spreekt mij de laatste tijd "vaderlijk" (of is het "venijnig" en "rancuneus"?) toe, om mij erop te wijzen dat ik, gezien mijn huidige opvattingen, nog een paar honderd of zelfs duizend levens te gaan heb, voor ik inzie waar het echt om draait!
Dit past natuurlijk in het stramien van de opvattingen rond de "wonderlijke reis" van de ziel/monade (zie mijn artikel: "De ziel en zijn evolutie"), die vertrekt bij de bron "God", om alle mogelijke ervaringen door te maken, om tenslotte terug te keren bij de bron "God".
Wat hier de reden van zou moeten zijn wordt niet meegedeeld. Een reden die ik zelf zou kunnen bedenken is: dat "God" zich stierlijk verveelt, en ook eens wat wil beleven. Dat doet hij dan onrechtstreeks, via de "voertuigen" van zijn scheppingen, van levenloze gesteenten tot mens, en, wie weet hoeveel, nog verder geëvolueerde creaturen!
Zit daar enige waarheid achter, of is het weer eens de vrucht van de wonderbaarlijke menselijke creatieve fantasie?
Ik lig er niet wakker van. Immers: wat "waar" is, wordt te zijner tijd vanzelf geopenbaard. (Of niet!)
08-10-2023, 14:07
Geschreven door Karlkraus Reageren (0)
Het vorige artikel was een knipoog naar "pen pal", die mij waarschijnlijk als een soort "Sammy" beschouwt. Mutatis muntandis, natuurlijk.
Van Krishnamurti leerde ik al vroeg (ik was 19): dat het allerbelangrijkste, wat je kunt doen om jezelf te leren kennen, is: jezelf zo onbevooroordeeld als mogelijk innerlijk observeren.
Je ontdekt dan je "innerlijke dialoog" - de conversatie met jezelf - waarmee je de wereld om je heen benoemt en er commentaar op geeft. En het komen en gaan van dit fenomeen.
Je ontdekt voor jezelf wat het betekent om aandacht aan dingen te schenken. Wat diezelfde aandacht triggert. wat je doet opgaan in een interesse. Wat je bewust maakt van wat er lichamelijk en zintuiglijk in je omgaat. Wat je angstig maakt of weerstand in je oproept. De unieke positie waarin je je bevindt. Namelijk: hoe je jezelf innerlijk beleeft, in tegenstelling tot de "andere", die je als buiten jezelf ervaart en bij wie je enkel de uiterlijke gedragingen in daad en woord kunt duiden, en zo communicatie mogelijk maakt.
Je ontdekt het mysterie van je "innerlijk gewaar-zijn". Denk aan de kinderlijke vraag, die iedereen zich wel ooit stelde: "Waarom ben ik "Ik"?!" Je innerlijke "voorstelling", zoals Schopenhauer het noemde, of je "egotunnel", zoals Thomas Metzinger het noemt, en waar je onmogelijk uit kunt. (Enfin: mij is dat vooralsnog nog niet gelukt.)
Je ontdekt, op een bepaalde leeftijd, dat je bestaat en een wereld buiten jezelf ervaart. Een wereld waarin je "ongevraagd" terecht gekomen bent, door een geboorte waar je geen herinnering aan hebt, en niet bewust beleefd hebt. De overtuiging in new-age kringen: dat je "vóór je geboorte", "vóór je incarnatie", omstandigheden kiest om bepaalde ervaringen te kunnen ondergaan, is in mijn ogen fantasie, wishful thinking! Maar wie dat wil geloven: dat hij het gelove! Ik geloof dat in geen geval.
Maar het totale gebeuren van dit alles voelt wel degelijk voor mij aan als een ondoorgrondelijk mysterie.
Ik ga er bvb ook van uit dat ik mijn fysieke dood niet bewust kan meemaken. Dat weet ik natuurlijk niet absoluut zeker. Maar de waarheid hierover zal zich te zijner tijd spontaan openbaren.
Tot dan houd ik het bij de witz van Mark Twain:
“I do not fear death. I had been dead for billions and billions of years before I was born, and had not suffered the slightest inconvenience from it.”
08-10-2023, 14:06
Geschreven door Karlkraus Reageren (0)
Sammy loop niet zo gebogen Denk je dat ze je niet mogen Waarom loop je zo gebogen Sammy met je ogen, Sammy, op de vlucht Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy Want daar is de blauwe lucht
Sammy loop niet zo verlegen Zo verlegen door de regen Waarom loop je zo verlegen Sammy Door de stegen Sammy van de stad Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy Want dan word je lekker nat,
Sammy kromme kromme Sammy Dag Sammy domme domme Sammy Kijkt niet om zich heen Doet alles alleen en vindt de wereld heel gemeen
Sammy wil bij niemand horen Zich door niets laten verstoren Toch voelt hij zich soms verloren Sammy Hoge toren, Sammy kan 't niet aan Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy Want daar boven lacht de maan
Sammy wil met niemand praten Maar toch voelt hij zich verlaten Waarom voel je je verlaten Sammy op de straten, Sammy van de stad Hoog Sammy kijk omhoog Sammy Want dan word je lekker nat,
Sammy kromme kromme Sammy Dag Sammy domme domme Sammy Kijkt niet om zich heen Doet alles alleen en vindt de wereld heel gemeen
Sammy wil heus wel verand'ren Maar is zo bang voor de and'ren Waarom zou je niet verand'ren Sammy Want de and'ren Sammy zijn niet kwaad Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy Anders is het vast te laat
Sammy loopt maar door de nachten Op een wondertje te wachten Wie zal dit voor jou verzachten Sammy Want jouw nachten Sammy zijn zo koud Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy Er is er een die van jou houdt
07-10-2023, 01:21
Geschreven door Karlkraus Reageren (0)
Ik had een "pen pal" die "genietbaar" was en waarmee het goed lol trappen was, tot hij een kritieke dosis 5-Meo-DMT inhaleerde, en "ongenietbaar" werd. Hij is er sindsdien van overtuigd dat hij "egoloos" is en een "bevrijde ziel".
Maar kritiek op zijn geliefde spirituele leraars en hun teksten maakt hem razend, en doet hem schelden als een viswijf. Ziedaar onze "egoloze"!
Wat is dat toch met dat concept van "bevrijd zijn van het ego"? Alsof dat mogelijk zou zijn!
Wat mijn "pen pal" in wezen doet is: Lezen wat ik schrijf, het gelezene beoordelen, er intellectueel en emotioneel op reageren, en het al dan niet beantwoorden, en bij een antwoord beschaafd blijven, of onbeschoft te keer gaan.
Dat is allemaal de vrucht van persoonlijk denken, van het "ik" (ego in het Latijn). De persoonlijkheid is dus allerminst verdwenen!
En wat meer is: je moet het verhaal van je overtuigingen - dat je een "bevrijde ziel" bent bvb - in stand houden door er voortdurend over na te denken. Stop je daarmee, dan verdwijnt dat naar de achtergrond, en speelt het geen rol meer tot je het weer opneemt in je gedachten.
Je kan dit proces doorzien, door eenvoudig je innerlijke dialoog, in zijn komen en gaan te observeren.
Ik heb de indruk dat mijn "pen pal" daar nog niet aan toe is, en zich gedraagt zoals hij zich zijn hele leven lang gedragen heeft, en alleen maar de overtuiging koestert dat hij het mysterie van het leven opgelost heeft!
Het is slechts denken! Shakespeare's "sound and fury", in het interval tussen geboorte en dood, zoals verwoord in de beroemde monoloog van Macbeth:
Tomorrow, and tomorrow, and tomorrow, Creeps in this petty pace from day to day, To the last syllable of recorded time; And all our yesterdays have lighted fools The way to dusty death. Out, out, brief candle! Life's but a walking shadow, a poor player, That struts and frets his hour upon the stage, And then is heard no more. It is a tale Told by an idiot, full of sound and fury, Signifying nothing.
Ja, mijn beste "pen pal": ik hoop voor jou dat je niet allen maar "een idioot verhaal" vertelt.
Maar nogmaals: het is slechts denken. Denken waaraan de fysieke dood voorgoed een einde zal maken!
Requiescat in pace
03-10-2023, 00:00
Geschreven door Karlkraus Reageren (0)
Het is erg moeilijk om iemand te begrijpen, of te beoordelen wat er in zijn/haar brein gaande is. Ik denk aan het beroemde artikel uit '74 van Thomas Nagel: "What is it like to be a bat?":
[...]In dit artikel argumenteert Thomas Nagel dat er feitelijkheden zijn, wat betreft de bewuste ervaring, die subjectief zijn, en alleen maar gekend kunnen zijn vanuit dit subjectieve perspectief. Zelfs als we alle objectieve feiten over vleermuizen weten, kunnen we eigenlijk niet weten hoe het in werkelijkheid is om een vleermuis te zijn.[...] (bron)
Als we observeren hoe een medemens zich gedraagt, zowel fysiek als verbaal, kunnen we feitelijk alleen maar de dingen her-kennen die we in ons zelf er-kennen.
En dan zijn er natuurlijk de bekende uitspraken zoals "aan de vruchten kent men de boom", of "luister naar mijn woorden, maar kijk niet naar mijn daden".
Als iemand mij komt vertellen dat hij een "zelf-gerealiseerde wijze" is, maar dan, bij de minste kritiek, zich te buiten gaat aan verbaal geweld van het allerlaagste allooi, wordt het wel heel moeilijk om hem au sérieux te nemen.
Ik ben altijd zeer geïnteresseerd geweest in de "mystieke ervaring". Sinds de new-age periode, en, recentelijk, de heropleving van het gebruik van psychedelica, stikt het van de zelfverklaarde mystici die beweren de "Unio Mystica" te beleven. Maar als je die mensen hun gedrag aanschouwt, vallen de meesten direct door de mand. Hun gedrag is dikwijls zeer destructief - kijk naar al die seksschandalen bij "gevestigde" goeroes - en agressief, bij het in twijfel trekken van hun overtuiging.
We zitten hier op gevaarlijk terrein. Op de rand van de psychose en de regelrechte krankzinnigheid.
Moeten we dan alle mystieke ervaringen, zowel die uit het verleden als het heden, beschouwen als mentale en psychische aberraties?
Misschien wel....
30-09-2023, 14:56
Geschreven door Karlkraus Reageren (0)
Ik had het onlangs, met mijn goede vriend,over problemen met de milt: zoals het verwijderen ervan na een ongeval, of bij een pancreasoperatie, waar hij meestal standaard verwijderd wordt.
Zoals gebruikelijk kwam er weer een duiding van een van zijn geliefde schrijvers, deze keer van Christiane Beerlandt. Ik wil daar het volgende over zeggen:
Maar je vindt in dit artikel ook een verwijzing naar de milt als "zetel van de melancholie". Duidelijk uitgelegd in het Engelse wikipedia artikel:
[...]There has been a long and varied history of misconceptions regarding the physiological role of the spleen, and it has often been seen as a reservoir for juices closely linked to digestion. In various cultures, the organ has been linked to melancholia, due to the influence of ancient Greek medicine and the associated doctrine of humourism, in which the spleen was believed to be a reservoir for an elusive fluid known as "black bile" (one of the four humours). The spleen also plays an important role in traditional Chinese medicine, where it is considered to be a key organ that displays the Yin aspect of the Earth element (its Yang counterpart is the stomach). In contrast, the Talmud (tractate Berachoth 61b) refers to the spleen as the organ of laughter while possibly suggesting a link with the humoral view of the organ.
Etymologically, spleen comes from the Ancient Greek σπλήν (splḗn), where it was the idiomatic equivalent of the heart in modern English. Persius, in his satires, associated spleen with immoderate laughter.
In English, William Shakespeare frequently used the word spleen to signify melancholy, but also caprice and merriment. In Julius Caesar, he uses the spleen to describe Cassius's irritable nature:
Must I observe you? must I stand and crouch Under your testy humour? By the gods You shall digest the venom of your spleen, Though it do split you; for, from this day forth, I'll use you for my mirth, yea, for my laughter, When you are waspish.
The spleen, as a byword for melancholy, has also been considered an actual disease. In the early 18th century, the physician Richard Blackmore considered it to be one of the two most prevalent diseases in England (along with consumption). In 1701, Anne Finch (later, Countess of Winchilsea) had published a Pindaric ode, The Spleen, drawing on her first-hand experiences of an affliction which, at the time, also had a reputation of being a fashionably upper-class disease of the English. Both Blackmore and George Cheyne treated this malady as the male equivalent of "the vapours", while preferring the more learned terms "hypochondriasis" and "hysteria". In the late 18th century, the German word Spleen came to denote eccentric and hypochondriac tendencies that were thought to be characteristic of English people.
In French, "splénétique" refers to a state of pensive sadness or melancholy. This usage was popularised by the poems of Charles Baudelaire (1821–1867) and his collection Le Spleen de Paris, but it was also present in earlier 19th-century Romantic literature.[...]
De Amerikaanse filosofieprofessor John Martin Fischer toont in zijn boekje "Death, Immortality, and Meaning in Life" duidelijk aan hoe we als mens behoefte hebben aan feitelijke duiding van de dingen: de rationele benadering; en - niet minder belangrijk - een gevoelsmatige duiding van diezelfde dingen, waarbij we verhalen verzinnen die ons emotioneel raken en ons verlangen naar zingeving bevredigen.
In het wikipedia-fragment hierboven zie je al verschillende van die verhalen, die soms tegenstrijdig zijn.
Christiane Beerlandt's duiding is voor mij één van die verhalen, die mensen emotioneel kunnen aanspreken, moed geven, en vooruit helpen.
Ik veroordeel dat niet. Maar historisch gezien is haar verhaal gebaseerd op de Griekse humorenleer, die - het spijt me - wetenschappelijk geen betekenis heeft.
Elk verhaal, dat mensen vooruit helpt of troost geeft, heeft emotioneel ongetwijfeld zijn nut.
De "orenmaffia" is bedacht door mensen die vinden dat schrijvers als Hay, Dethlefsen en Beerlandt, mensen opzadelen met onnodige schuldgevoelens, en zo meer schade veroorzaken dan hulp bieden. Dat is een interpretatie van die mensen, die dat als zodanig ervaren. En dat is ook een realiteit waar rekening mee gehouden moet worden.
Het soort schrijvers, zoals hierboven vermeld, heeft een verantwoordelijkheid, die ze niet zomaar aan hun laars mogen lappen. En je hebt soms de indruk dat ze dat doen!
22-09-2023, 23:18
Geschreven door Karlkraus Reageren (0)
Ik ben KARL
.jpeg)
