Over alles maar dan ook alles wat met een tuin te maken heeft.
11-04-2012
Paardebloemensiroop
De pissebloemekes steken weer overal hun gele kopjes bovenuit, de hoogste tijd dus voor een eerste receptje :
Pluk bij voorkeur bij Wassende Maan (eerste kwartier) 365 paardebloemenhoofdjes (1 voor elke dag van het jaar) -enkel de bloemen, geen steeltjes- en dank Moeder Natuur voor haar gulheid !
Overgiet de bloemen met 1,5 l kokend water en laat een half uurtje trekken.
Gooi bloemen+water gezwind door een neteldoek en pers goed uit.
Doe het aldus bekomen aftreksel in een ketel samen met het sap van 2 sinaasappels en 1 citroen. Voeg hierbij nog ¾ kg suiker (ik gebruik hetzij ongeraffineerde rietsuiker hetzij ½ l agavenectar) en breng al roerend aan de kook.
Van zodra het mengsel kookt, draai je het vuur laag en laat het dan nog 1u30 à 2u zachtjes inkoken tot er slechts ongeveer de helft overblijft.
Giet de kokende siroop in zuivere bokaaltjes/flesjes met schroefdop. (een vriendin van me die in een snackbar werkt houdt lege wijnflesjes voor me bij ... zeer handig en ze zien er nog leuk uit ook !)
Blijkbaar vergaat 't me op m'n blog al hetzelfde als in m'n tuin ... niet optimaal van de eerste keer dus ... Gisteren lukte het me niet foto's toe te voegen aan de tekst, dus deze ochtend heb ik effe rustig de tijd genomen om de instructies nogmaals door te nemen et voilà !
Zo zag onze tuin er in 2006 uit ... een wei die er al enkele seizoenen ongemaaid bijlag, omzoomd met uit de kluiten gewassen, nimmer ofte nooit gesnoeide haagbeuk, vlier, meidoorn, hulst en weet ik wat nog allemaal. Het eerste jaar hebben wij hier weinig of niets aan gedaan behalve dan 't gras maaien bij tijd en stond.
Amper een jaar later begint het er al wat meer als een tuin uit te zien. Rechts onderaan zie je m'n allereerste moestuinproject dat geen lang leven beschoren was dankzij de 'oude' buurman en de gulle manier waarmee hij diverse soorten vergif verspreidde.
De diverse tussenstadia bespaar ik jullie om uit te komen bij m'n 3 rijen aardbeiplantjes en zeg nu zelf, zien ze er niet prachtig uit ?
Toch niet te geloven hoe moeilijk ik 't iedere lente weer vind om m'n veilige wintercocoon te verlaten en aan t jaarlijks voorbereidend tuinwerk te beginnen !
Ik heb dan ook steevast het akelige gevoel van bekeken te worden, ken je dat ?Jakkes !Alsof achter ieder muurtje, achter iedere struik of boom iemand staat te gluren Van in t prille begin dat we naar onze tuin met een huisje verhuisden, zon 6 jaar geleden, tot over een goed jaar was dat trouwens effectief zo.Telkens ik of mn ventje ook maar één voet buiten de deur durfden te zetten, kwam de buurman ook naar buiten.Je zou gedacht hebben dat hij er een zesde zintuig voor had maar de simpele waarheid was dat hij gewoon in zn veranda op de loer lag. Gevolg : we ontwikkelden langzaam maar zeker een serieuze tegenzin om de tuin in te gaan want ons stalken was kennelijk niet genoeg, nee, we moesten ook nog eens zijn eindeloze monologen ondergaan.Van tuinwerk kwam er dan niet veel meer in huis, dat spreekt vanzelf. We werden er zowaar paranoïde van ...
Uiteindelijk gingen we hem onze gluurbuur noemen en waren wij het die op de loer lagen om,van zodra hij met zn wagen vertrok, opgelucht en vol werklust de tuin in te trekken.
Die 'oude' buurman heeft de weerspannige natuur van ons dorpje echter inmiddels verruild voor een luxe-appartement in de Stad met zicht op beton en asfalt en nog meer beton en een terras vol plastieken bloemen en planten Het ga hem goed !
Ach, denk ik dan maar, ik betaal de prijs om niet in het rijtje te willen lopen en consequent te weigeren mn tuin er volgens de gangbare normen te laten uitziet.De mentaliteit van de oudere dorpsbewoners kennende, is het niet verwonderlijk dat er gegluurd en geroddeld wordt maar ja, het zij dan maar zo.De prachtige brandnetels en het weelderig zevenblad hou ik ver weg van de gifspuit van de nieuwe buurman.Die heeft net zn hele gazon zon 15a groot- kapotgespoten enkel en alleen omdat t niet beantwoordde aan die fameuze normen waarvan hoger reeds sprake.Jaja, daar gaan we dus weer !
Enkele jaren geleden immers, toen ik voor t eerst het plan opvatte met een moestuintje van start te gaan, had ik het onzalig idee het aan de kant van de oude buurman aan te leggen.Mn radijsjes kwamen nog maar net piepen toen het me plots opviel hoe zielig sommige kruiden (onkruid bestaat niet !) er in zijn tuin, vlak tegen de gemeenschappelijke tuindraad, wel uitzagen.
En ja hoor, effe later op een vrije dag (hij had niet in t snuitje dat ik thuis was) zag ik hem af en aanschuifelen en ieder plantje langs de tuindraad de volle laag geven !Onnodig te zeggen dat mijn dromen van een eco-moestuin als een zeepbel uiteenspatten.
t Lapje grond werd later door mn ventje vakkundig met gras ingezaaid en daarmee was de kous af.Dat was dat !
Mn moes- en kruidentuinplan werd een paar jaar opgeborgen tot ik vorig jaar door mn werkgever op deeltijdse arbeid werd gezet iets waar ik hem eeuwig en één dag dankbaar voor blijf !Ik kon opnieuw van start gaan.
Nu ligt m'n moestuin dus aan de overkant, knus en wel tegen 3 meter hoge betonnen platen aan en dus lekker beschut. En ik heb goede vooruitzichten dit jaar : dankzij een gouden tip van een vriend uit de groep Velt op Facebook lijkt het dat het zwaarste werk grotendeels achter me ligt en daarmee bedoel ik omspitten en ophakken !
Vlak voor de winter van 2011 heb ik nl. het voorlopig bruikbare gedeelte van mn toekomstige moestuin afgedekt met bruin karton met daarop een laag haksel en bladeren. Het karton is nu mooi verteerd, behalve aan de randen en waar 't mekaar overlapte. Wanneer ik met mn vingers in de grond woel voelt die lekker vochtig en tamelijk kruimig aan én hij wemelt letterlijk van de pieren.Daar was t allemaal om te doen, aldus de tipgever. Die regenwormen zaten deze hele winter lang knusjes beschut onder 't bruin karton en hebben ervoor gezorgd dat 't netjes verteerde. Door hun gewroet kwam de grond los te liggen en dat is het nu wat me voorspeld werd en wat ik zo geweldig vind want net dat bespaart me heel wat rugpijn en de daaruit volgende tegenzin om verder te werken ...
Ieder jaar weer was het een gevecht tegen de tijd door 't feit dat er zo veel te doen is -de tuin heeft er jaren verwaarloosd bijgelegen- en dat ik als 50+ buitenshuis werkende vrouw niet meer over de energie beschik om dat zware werk erbij te nemen 's avonds en in de weekends.
En toch wil ik in enkele jaren tijd een gezonde, vruchtbare ecologische moes- en kruidentuin uitbouwen want net als m'n vader lijk ik groene vingers te hebben en dat is iets waar ik niet weinig fier op ben.
En zo gebeurde het dat ik vorige vrijdag 6 april én Volle Maan (!) mijn eerste stappen ter uitvoering van mn plan zette : ik plantte 18 prachtige aardbeiplantjes !
Het haksel en de blaadjes laat ik liggen zodat de hardnekkige kruidenzaadjes nog niet meteen het daglicht te zien krijgen ! Da's dan meteen nog een zorg minder : het jaarlijks weerkerend kruid wieden want telkens weer werd de (blote) grond opgehakt en kwamen die zaadjes bovenaan te liggen met het gekende gevolg. Ik beweer uiteraard niet dat er niets meer zal doorkomen maar 't lijkt me dat het me makkelijker zal zijn het onder controle te houden ... tenminste dat hoop ik -only time will tell. We hebben nog een hoop takken te hakselen en dat wordt vervolgens netjes tussen de groentjes gelegd.
Over de tweede helft van m'n moestuin ligt nog een stuk antiworteldoek dat stilaan zal plaatsmaken voor nog meer groentjes, totdat de hele oppervlakte in gebruik is en tegen volgende winter met bruin karton kan afgedekt worden. Het is m'n vast voornemen tegen de lente van 2013 van start te kunnen gaan met de moestuin van m'n dromen ... maar, laat ik vooral niet vooruit lopen op de dingen ... lente 2012, here I come !
Vrijdag heb ik ook nog allerlei gezaaid in bakjes : gemengde sla, basilicum, blonde kropsla, Bataviasla, groene en oranje Hokaïdo's, reuzezonnebloemen, kerstomaatjes, minimeloenen en courgettes. De bakjes staan uiteraard voorlopig nog lekker warm binnen en de koude bak is in aanbouw, daar zorgt mn handig ventje voor.
De Volle Maan heeft haar werk alleszins goed gedaan want de sla en basilicum begonnen na nauwelijks 2 dagen al te kiemen ... astemblief !
De pissebloemekes steken weer overal hun gele kopjes bovenuit, de hoogste tijd dus voor een eerste receptje : 
