De stille steun tussen Beyoncé en Taylor Swift: hoe twee supersterren elkaar ademruimte gunnen

In februari beklom Taylor Swift het podium bij de Grammy Awards om de prijs voor beste vocaal popalbum in ontvangst te nemen. Nadat ze obligaat de Recording Academy en haar fans bedankt had, kwam ze ter zake. “Mijn nieuwe album komt op 19 april uit”, zei ze, een verwijzing naar The Tortured Poets Department, dat vanaf vandaag in de rekken ligt.

Het was een nieuwtje voor haar loyale volgelingen, maar evengoed voor iedereen in de business die iets wilde uitbrengen in de lente: als je wilt dat je nieuwe album binnenkomt op 1, breng het dan niet uit op 19 april. Of 26 april. En ook niet op 3 mei.

Een week later, nadat tijdens de Super Bowl al een teaser was afgevuurd, kwam Beyoncé met nieuws over een nieuw album: Cowboy Carter zou eerder uitkomen dan Poets, op 29 maart, zodat er dus een beetje ademruimte was.

Een andere popgrootmacht in het Grammy-publiek kwam begin april met haar eigen aankondiging: Billie Eilish zal haar derde album, Hit Me Hard and Soft, een maand na de release van Swift uitbrengen, op 17 mei.

Fabeltje

Beyoncé en Swift, de twee grootste popsterren van de 21ste eeuw, worden vaak voorgesteld als concurrenten, zelfs rivalen, een fabeltje dat gedeeltelijk stoelt op misogynie en dat wordt uitvergroot door wedijverende fanlegers, met hun frontlinie van zogenaamde ‘stans’, of superfans.

Taylor Swift en Beyoncé hebben dat idee altijd weerlegd. Ze werden voor het eerst aan elkaar gekoppeld tijdens de MTV Video Music Awards van 2009, toen Kanye West de aanvaardingsspeech van Swift onderbrak om het op te nemen voor een andere genomineerde in haar categorie, Beyoncé. Later die avond riep Beyoncé Swift op het podium om haar dankwoordje af te maken.

In 2021 deelde Swift op Instagram dat Beyoncé haar bloemen had gestuurd om haar te feliciteren omdat ze een Grammy voor beste album van het jaar had gewonnen met Folklore. Ze noemde Beyoncé “the queen of grace and greatness”. En vorig jaar verschenen ze na voor beiden bijzonder succesvolle stadiontournees op de première van elkaars concertfilm, een scherpe terechtwijzing van diehardfans die online tweedracht probeerden te zaaien.

Lucratief

“Het is duidelijk heel lucratief voor de media en de superfancultuur om twee vrouwen tegen elkaar op te zetten, ook als de artiesten in kwestie weigeren aan die discussie deel te nemen”, zei Swift tegen het magazine Time. (Vertegenwoordigers van Swift en Beyoncé wilden geen commentaar over de zaak kwijt.)

Op het vlak van platenreleases hebben de twee supersterren elkaar in elk geval nooit voor de voeten gelopen. De enige keer dat ze nog eens elpees op min of meer hetzelfde moment lanceerden, was in november 2008, toen I Am Sasha Pierce van Beyoncé Fearless van Swift van de nummer 1-positie verdreef.

Behalve Swifts debuutplaat uit 2006 kwam elk studioalbum van Beyoncè en Swift – 21 in totaal, waaronder ook de heropnamen door Swift van eerdere nummers–- de Billboard 200 op nummer 1 binnen. (Ook de twee eerdere van Billie Eilish kwamen hoog binnen.)

Erezaak

In het streamingtijdperk, waarin songs het hebben overgenomen van albums als de geldkoe van de muziekindustrie, en de plaats in de hitparade bepaald wordt door ondoorzichtige formules die streams en verkoop door elkaar haspelen, heeft een album dat op nummer 1 staat niet meer de culturele en historische weerklank van weleer. Niettemin, zegt Jonathan Daniel van Crush Management, dat de carrières van Miley Cyrus, Green Day en Lorde begeleidt, blijft het wel “een gespreksonderwerp”, misschien nog het meest vanwege alle online-superfans die er een erezaak van maken om hun helden de hemel in te prijzen.

“Popstans zijn bijzonder hevig op X”, zegt Daniel. Ze benaderen de Spotify- en Billboard-charts als een nulsomspel. “Het is hun versie van sport.”

Topartiesten en hun teams proberen dan wel te vermijden dat albumlanceringen overlappen om op nummer 1 te komen en daar vervolgens mee uit te pakken, vroeger was dat niet altijd het geval. “In de dagen dat de enige manier om muziek te consumeren erin bestond naar de plaatselijke platenwinkel te gaan, planden labels het soms zo dat hun releases samenvielen met een andere maar grotere release”, zegt Keith Caulfield, de managing director chart en data bij Billboard.

Op die manier zag iemand die de winkel binnenkwam om pakweg de soundtrack van The Bodyguard te kopen misschien ook de nieuwe cd van Anita Baker liggen, en zei hij: ‘Die koop ik ook’, zegt Caulfield. Voor de komst van sociale media, waar artiesten hun volgers continu op de hoogte houden van nieuwe plannen, wisten fans vaak zelfs niet dat een nieuw album op komst was en moesten ze dat in de winkel ontdekken.

Boksmatch

Een van de gewichtigste voorbeelden van zulke clashes tussen supersterren vond plaats in september 2007, toen de rappers Kanye West en 50 Cent hun album op hetzelfde moment uitbrachten. “We zetten het in de markt als een boksmatch tussen zwaargewichten”, zegt Dennis Dennehy, die promotieverantwoordelijke was bij Interscope, het label van 50 Cent. “Het was als Ali vs. Frazier.”

West en 50 Cent, allebei onder sublabels van Universal Music Group, stonden samen op de cover van Rolling Stone om het event te hypen en mensen naar de platenwinkel te lokken. “Het leek wel een campagne om mensen naar de stembus te krijgen”, zegt Dennehy. De beloning was een verhoogde verkoop van beide albums in de eerste week en een commerciële boost voor rapmuziek. Het risico, zo stelde 50 Cent vast, was dat je ook op verre afstand tweede kon worden.

Voor artiesten als Swift en Beyoncé is de bepaling van een releasedatum kunst en wetenschap tegelijk, een berekening gebaseerd op verscheidene factoren zoals tourschema’s, de beschikbaarheid van vinylfabrieken en de optimale timing met het oog op de Grammy’s. En soms lopen zelfs de beste plannen fout.

Daniel verwijst naar vorig jaar, toen Endless Summer Vacation van Miley Cyrus en Did You Know There’s a Tunnel Under Ocean BLVD van Lana Del Rey op dezelfde datum zouden uitkomen, maar Del Reys plaat uiteindelijk twee weken werd opgeschoven. “Toen kwam een week eerder One Thing at a Time van Morgan Wallen uit”, zegt hij. “En die blies ons allemaal weg.”

_{© The New York Times}