Ik deel nu met u mijn werkplek aan het Comomeer
Het schijnt dat je helemaal niet meer op een kantoor hoeft te zijn om te werken. Thuiswerken: ook achterhaald. Werken kan beter en fijner op een hoge rode klif die over een felblauwe oceaan uitkijkt, of in een Balinese hangmat, of op een rooftop (zo noemen hippe mensen een dak) in Bangkok.
Je kunt ook uitstekend werken - als je de talloze foto's op sociale media mag geloven - vanuit de achterbak van een met Tibetaanse vlaggenstrengen versierd Volkswagenbusje, typend op je laptop terwijl je fotogenieke herdershond naast je ligt en je knappe partner staat te yogaën met uitzicht op eerder genoemde oceaan. Met dat busje rijd je de wereld rond zonder vooropgezet plan en ondertussen bouw je apps of blog je of vlog je, en zo verdien je je geld.
Dit alles valt onder de hashtags #wheresmyofficenow, #homeiswhereyouparkit, #offgrid en #roadlife - ach, elke hashtag die subtiel impliceert dat jij geen grijs bureau met grijze collega's in een grijze kantoorflat nodig hebt om je werk gedaan te krijgen. En ook geen huis, trouwens.
Een paar weken per jaar ga ik daarin geloven en dan zeg ik tegen mijn gezin dat we gerust kunnen reizen terwijl ik werk. Veel werk gaat er niet mee, maar wel wat. Ik doe het wel onderweg. Aan een campingtafeltje met uitzicht op een berg, of aan zee, laptop op schoot, ikzelf in kleermakerszit. Althans, zo zie ik het voor me.
Een paar weken per jaar ga ik daarin geloven
Gelukkig is het sinds kort in de mode om ook de andere kant van dit soort ideale plaatjes te laten zien, en daarom deel ik nu met u mijn werkplek aan het Comomeer.
Natuurlijk, ik had kunnen gaan werken aan het meer zelf, want daar stond een fotogenieke picknicktafel, maar er was geen stopcontact en er lagen twee gebruikte maandverbanden naast die picknicktafel.
Dus mijn kantoor is de benauwde, zalmroze geschilderde receptieruimte van Camping Ideal (naam bedriegt). De ruimte is versierd met vogelkooien waarin de eigenaar porseleinen poppen heeft gezet die Schotse kleding dragen.
Vanuit geen enkele hoek en met geen enkel filter kan ik hier een #wheresmyofficenow van maken
Direct naast me zit een Italiaans jongetje dat naar een, afgaand op het het luide geschiet en geschreeuw, volwassen film kijkt op zijn tablet. Daarnaast drinken Duitsers bier.
De tafel is te hoog en de stoelen zijn te laag, dus de laptop staat op mijn schoot. Ik zit niet in de kleermakerszit. Ik kijk uit op een veld waar het herfst lijkt te zijn. Zojuist passeerde een oude man - het naseizoen is aangebroken en er zijn hier bijna alleen nog bejaarden - die een chemisch toilet met zware lading naar het wc-gebouw zeulde.
Vanuit geen enkele hoek en met geen enkel filter kan ik hier een #wheresmyofficenow van maken. Hashtags schieten tekort.
Ik verlang naar mijn werkkamer thuis.
Ik verlang naar een grijze kantoorflat.