Direct naar artikelinhoud
Getuigenis

Deze mannen sporten in een holebisportclub, "maar we tackelen even hard"

Miguel Gallardo (39) uit het Spaanse Alicante woont al zes jaar in ons land. Hij speelt rugby bij de 'inclusieve' rugbyclub Straffe Ketten in Brussel.Beeld Wouter Van Vooren

Dit weekend gaan in Parijs de tiende Gay Games van start. Het is de vierjaarlijkse mondiale sportieve hoogmis van sportende holebi's en transgenders. Ook bij ons trekken aparte gay sportclubs wekelijks honderden leden. "Maar we tackelen even hard."

en

Wim Proost (36) uit Antwerpen speelt waterpolo bij Active Company, met 400 leden de grootste Vlaamse sportvereniging voor holebi's en hun vrienden.

"Als ik rolmodellen in de ploegsport had gehad, dan zou ik misschien nog voetballen."

Nu vertoeft Proost vaak in het zwembad, maar in zijn tienerjaren gaf hij de voorkeur aan de grasmat. "Ik heb lang gespeeld bij een provinciale voetbalclub in Oud-Turnhout. Ik had het daar naar mijn zin, maar toen ik 18, 19 was, begon ik te worstelen met mijn seksualiteit", zegt hij. "Op dat moment heb je twee opties: je vertelt het je ploegmaats, of je trekt je terug. Ik koos voor dat laatste, ik kon het niet."

Waterpolospeler Wim Proost.Beeld Active Company

Hij hield de ploegsport even voor bekeken, tot hij zes jaar geleden Active Company leerde kennen. "Nu train ik eenmaal per week met mijn achttien teamgenoten", zegt Proost. "Twee van hen zijn hetero. Ze voelen zich niet de vreemde eend in de bijt, integendeel. De competitiedrang is minder fel, ook zij appreciëren dat."

'Goh. Zonder rolmodellen is het moeilijk om die moed bijeen te sprokkelen'

Twee keer per jaar neemt het waterpoloteam deel aan een internationale wedstrijd met gelijkgestemde clubs. "En er is het toernooi van de Vlaamse zwemfederatie", zegt Proost. "Daar spelen we tegen heteroclubs. We worden altijd warm onthaald, na de match wordt er een pint gedronken."

Als het allemaal nog meevalt, heeft de Antwerpenaar dan geen spijt dat hij het gesprek met zijn voetbalmakkers niet is aangegaan? "Goh. Zonder rolmodellen is het moeilijk om die moed bijeen te sprokkelen. Tennisspeelster Alison Van Uytvanck en kunstschaatser Jorik Hendrickx zijn nu uit de kast, ja, maar waar blijven de ploegspelers?"

Lees ook: Parijs schiet Gay Games op gang, maar waarom moeten homo's apart sporten?

Miguel Gallardo (39) uit het Spaanse Alicante woont al zes jaar in ons land. Hij speelt rugby bij de 'inclusieve' rugbyclub Straffe Ketten in Brussel.

"Toen ik in Brussel kwam wonen, was ik op zoek naar een sportieve manier om vrienden te maken", zegt Gallardo.

Na wat googelen kwam hij bij Straffe Ketten RFC terecht. De club is inclusief: iedereen is welkom, ongeacht afkomst, sociale achtergrond en geaardheid. Ook enkele hetero's hebben er hun weg naartoe gevonden. "We vinden het belangrijk die openheid te hebben", zegt de Spanjaard. "Tegelijkertijd zijn we echt wel trots op ons homovriendelijke label."

Miguel Gallardo.Beeld Wouter Van Vooren

Intussen telt de club een veertigtal spelers uit meer dan vijftien landen. Ze trainen tot twee keer per week. "We speelden al in de officiële Franstalige competitie, volgend jaar willen we in de Vlaamse aantreden", zegt Gallardo. "Door nieuwe teams te leren kennen, werken we vooroordelen weg. Soms winnen we, soms incasseren we verlies, maar we tackelen even hard. Negatieve ervaringen? Ik heb nog maar één keer beledigingen gehoord."

De sport primeert, maar af en toe slaat er een vonk over, zegt Gallardo. "Onlangs was er een trouw van twee mannen die elkaar hier ontmoet hebben. Dat is plezant natuurlijk."

Lees ook het standpunt van Bart Eeckhout: Een aparte homosportzuil oprichten is niet het beste antwoord van onze vrije en gelijke samenleving