Vincent Kompany, hét gezicht van een generatie prijzenpakkers

'Een jonge kerel met vertrouwen' (22 augustus 2008)

Tien jaar geleden moest een Engelse collega, die de chaotische voorstelling van Vincent Kompany vanaf de eerste rij had meegemaakt, niet lang nadenken om hem in een paar woorden te omschrijven. Een discours dat toen, gezien de status van Manchester City, naar overschatting neigde. Aan ambitie heeft het Kompany nooit ontbroken. Een speler die zijn boodschap weet te verpakken als een staatsman - niet voor niets wordt hij bij City weleens lacherig 'The President' genoemd.

Als Kompany vandaag het woord neemt, luistert diezelfde collega nog altijd even geboeid. Ondanks de triomfen, teleurstellingen en 45 revalidaties heeft dat pantser nauwelijks deuken gekregen. Hij wikt en weegt zijn woorden wat meer, het klinkt wat wolliger, soms zelf betweterig, maar the confident lad droomt nog altijd. Van een tweede Premier League-triomf op rij en de Champions League, zijn ultieme droom.

'Natuurlijk ga ik hier slagen'

Op de muur met historische krantenknipsels in de perszaal van het Etihad-stadion kun je niet langs zijn grote kop kijken. Kompany is prominent aanwezig in de hall of fame als gezicht van de eerste landstitel in 44 jaar en het succes dat volgde. Aan zijn kwaliteiten is er bij Man City zelden getwijfeld, aan zijn hoofd en leiderskwaliteiten evenmin. De laatste jaren is zijn bedrijfszekerheid wel in vraag gesteld na de zoveelste terugval, maar zelfs zonder die laatste landstitel raakt niemand aan Kompany. Een clubicoon.

In 2008 arriveerde hij nochtans als een afdankertje van Hamburg, waar ze zijn eigengereidheid meer dan beu waren. Ook in Engeland hebben ze kennisgemaakt met zijn koppige trekjes. Coach Roberto Mancini noemde hem off the record te slim voor een voetballer - dus gevaarlijk als er een machtsstrijd werd uitgevochten. Op training ging Kompany ook weleens op de vuist met ploegmaats. Alleen: zijn klasse, natuurlijke charme, prijzenkast, liefdadigheidswerk, pr en topprestaties duwden zijn mindere kantjes ver op het achterplan. Het imago van de voorbeeldaanvoerder, sinds hij de band in 2012 definitief overnam van Carlos Tévez.

'Ik weet nu al dat ik van de Engelse mentaliteit hou, van de manier van spelen en leven'

Bij de viering van de landstitel in mei zag je hem pinten Guinness hijsen, op zijn Engels. Na tien jaar in Manchester is hij vergroeid met zijn club, de stad, de cultuur en de muziek. Regelmatig spot je hem aan de zijde van voormalig Oasis-gitarist Noel Gallagher. Dat zijn vrouw Carla a true Manc is, heeft ook een handje geholpen.

Ondanks zijn banden met Brussel heeft Kompany zijn leven helemaal uitgebouwd in de Noord-Engelse stad, met investeringen in plaatselijke bedrijven en vastgoed en zelfs een MBA-studie aan de universiteit. Een vertrek uit Manchester is sinds zijn komst in 2008 nauwelijks een item geweest aan de ontbijttafel.

De liefde met Manchester is wederzijds. Kompany wordt verafgood in het blauwe deel, gerespecteerd in het rode wegens zijn sportiviteit. Zelfs nadat hij in april 2012 met een krachtige kopbal in de derby tegen United het titelmomentum na 44 jaar frustratie richting City deed kantelen.

'Manager Hughes wilde mij als verdedigende middenvelder'

Lang heeft hij er niet gespeeld. Mancini, een Italiaan, trok hem in 2009 definitief een rij achteruit. Daar zou Kompany uitgroeien tot een van de beste en meest succesvolle centrale verdedigers van het afgelopen decennium in de Premier League. Het elegante en avontuurlijke verdwenen de laatste jaren wat uit zijn spel door de blessures en het overtal aan spieren. De prins werd meer bodyguard, maar wel een met allure.

'Ik voel dat hier iets groots kan gebeuren'

Op de achtergrond liepen gesprekken over een overname vanuit Abu Dhabi. Kompany was de laatste aanwinst van het vorige regime van Man City, net voor de intrede van sjeik Mansour en de oliedollars. De miljardeninvesteringen veroorzaakten een tornado binnen een club, die altijd in de schaduw had gestaan van Man United. Gestaag groeide City uit tot een gevestigde waarde, met zeven trofeeën in tien jaar. Van het pre-Abu Dhabi-tijdperk is er nog één overlever: Kompany.