Wat is het?

Het concept van GST is relatief eenvoudig. In vier ‘slams’ in Kingston, Miami, Philadelphia en Los Angeles - naar analogie met tennis en golf - komen atleten verspreid over een weekend telkens twee keer in actie. De deelnemers zijn in zes disciplinegroepen verdeeld en werken tijdens elke ‘slam’ beide disciplines af: 100 & 200 meter, 200 & 400 meter, 110/100 meter horden & 100 meter, 400 meter horden & 400 meter, 800 & 1.500 meter en 3.000 & 5.000 meter. Wie het best presteert over de twee disciplines is de ‘Slam Champion’, op het einde van de vier slams wordt de ‘Racer of the year‘ gekroond. Er staan enkel loopnummers op het menu. Voor kampnummers is er geen plaats, dus ook niet voor pakweg polsstokspringer Mondo Duplantis. “Ik red wat ik denk dat ik kan redden: de loopnummers. Ook nog de kampnummers redden, lukt me niet”, counterde bedenker Michael Johnson, die zelf vier keer olympisch kampioen werd op de 200 en 400 meter.

Waarom wordt deze competitie opgericht?

Michael Johnson wil de atletieksport nieuw leven inblazen. De ondertussen 57-jarige Amerikaan is gefrustreerd dat atletiek elke vier jaar veel aandacht krijgt op de Olympische Spelen, maar dat tussendoor de belangstelling even snel wegebt. Johnsen wil veel meer “races die iets te betekenen hebben”. “Daarvoor heb je wedstrijden nodig waarin de allerbesten tegen elkaar in competitie treden. Dat is wat de grootste sporten ter wereld zo aantrekkelijk maakt. Dat is wat wij ook willen creëren.” Grand Slam Track zet veel meer in op duels tussen rivalen, eerder dan op records en snelle chrono’s.

Wie staat op de deelnemerslijst?

Het idee van Michael Johnson is om de herkenbaarheid bij fans te verhogen door in vier wedstrijdweekends per jaar steeds dezelfde atleten tegen elkaar te laten uitkomen. 48 atleten liggen voor de vier ‘slams’ onder contract, 48 losse atleten worden aan elke slam toegevoegd. Zo wordt elke loopwedstrijd er eentje tussen vier vaste waarden en vier losse uitdagers. De grootste naam die zich verbond aan GST is de Amerikaanse Sydney McLaughlin-Levrone, wereldrecordhoudster op de 400 meter horden. Ook andere sterren als Cole Hocker, Gabby Thomas en Fred Kerley tekenen present.

Niet-Amerikaanse kleppers konden moeilijk overtuigd worden, ondanks het grote geld. Zo nemen Femke Bol, Faith Kipyegon, Karsten Warholm of Jakob Ingebrigtsen niet deel. En zelfs niet alle Amerikaanse toppers lieten zich verleiden: Noah Lyles, Sha’Carri Richardson en Grant Holloway ontbreken. De vele verplaatsingen en het feit dat alle wedstrijden plaats vinden tussen april en juni, terwijl het WK pas in september doorgaat, deed een aantal grote namen afhaken.

Hoeveel geld staat er op het spel?

Naast een basissalaris voor de 48 vaste deelnemers, deelt de GST een prijzenpot van 11,35 miljoen euro uit. De eindwinnaar van elke ‘slam’ strijkt 100.000 dollar op. Dat is naar atletieknormen een astronomisch bedrag. Ter vergelijking: een Diamond League winnen levert 10.000 tot 20.000 dollar op, afhankelijk van de discipline. De finale van diezelfde Diamond League winnen brengt 30.000 tot 50.000 dollar op. Zelfs wie op een GST als laatste eindigt, neemt 10.000 dollar mee naar huis.