Nog niet in Firenze voor de Conference League met de mannenploeg, wel in Leuven met de vrouwenploeg: Bart Verhaeghe. “Dit is schitterend”, zei hij na de winst in de beker na strafschoppen. “Ik ben zo blij voor die dames dat ze eens een prijs winnen. Vrouwenvoetbal leeft echt bij Club. Het is een project dat al lang aan het groeien is, met vooral meisjes uit de regio, maar ook hele enthousiaste mensen errond. Dat is mooi om te zien. We willen stilaan richting de Belgische top drie gaan, maar willen vooral gestaag groeien. We moeten de kennis geleidelijk opbouwen, dan is alles ook meer gedragen. Van onderuit op een duurzame manier werken, daar staan wij voor.”

Het was vechten voor Club YLA, dat tegen het technisch sterkere OHL op achterstand kwam. “Het is vandaaag volgens ons DNA gegaan: no sweat, no glory”, stelt Verhaeghe vast. “OHL is kwalitatief sterker, maar wij hebben geknokt. Het was een heel intense wedstrijd en zelfs in de tribune was het zweten geblazen, maar wel leuk om mee te maken. Aan iedereen die thuis bleef, zou ik zeggen: kom kijken, want vrouwenvoetbal is leuk. Wij investeren erin en deze beker gaat helpen om als ploeg nog attractiever te worden. We gaan makkelijker spelers aantrekken. Je ziet dat wij met jonge meisjes spelen die zin hebben om het te maken in het voetbal, en dit zal alleen maar meer zin geven.”

Doelvrouw Jorijn Covent was de grote uitblinker bij Club met tal van sterke reddingen in de reguliere speeltijd en daarna nog twee gestopte strafschoppen. “Het was een superbeladen match waarvoor we keihard geknokt hebben”, vertelde ze achteraf. “De ontlading is heel groot. Bij de rust zei de coach dat we erin moesten blijven geloven en dat één moment genoeg kon zijn om de wedstrijd te doen kantelen. Ik voelde inderdaad dat we in de tweede helft de bovenhand hadden en meer dan één mogelijkheid hadden om te scoren.”

Club YLA deed het vanuit een underdogpositie. “We wisten dat Leuven favoriet was, maar we geloofden er wel keihard in”, aldus Covent. “Degene die het hardste wilde, heeft vandaag gewonnen. De eerste beker voor ons, dat is clubgeschiedenis. Dit gaat de boekjes in. Het was ongelofelijk om dat met iedereen samen te kunnen beleven.”

Alles op de titel

Bij OH Leuven was de diepe teleurstelling bij iedereen zichtbaar. Opvallend: de nog maar twintigjarige Marie Detruyer was de enige die na afloop de moed had om het te komen uitleggen. “Ik kan niet in woorden beschrijven hoe ‘kut’ dit is”, zei de aanvalster. “We hebben het aan onszelf te danken. In de eerste helft hadden we duidelijk de bovenhand en minstens vier open kansen, maar we hebben het nagelaten om die af te maken.”

Alles op de titel dan maar. Zaterdag wacht OHL de match van de waarheid tegen Anderlecht. “Het lijkt nu even heel moeilijk om nog voor de titel te gaan, maar onze groep hangt heel erg aan elkaar, dus ik denk wel dat we zaterdag terug kunnen slaan”, denkt Detruyer. “Al zullen we dit eerst even moeten verwerken.”