Direct naar artikelinhoud
DM Zapt

Waarom ik morgen geen televisie zal kijken

Gert Verhulst en James Cooke in Gert Late Night.Beeld RV Beeldfabriek

In DM Zapt zet de redactie van De Morgen de blik op oneindig. Vandaag: Kris Kuppens neemt zich voor wat minder tv te kijken.

Al zappend stoot ik op twee heren die voor een schaal hapjes zitten. Vanuit mijn zetel lijken het groenten te zijn. De mannen staren ernaar. De intensiteit waarmee ze dat doen, houdt mijn aandacht vast. Hier gaat iets gebeuren, dat voel ik. Ik probeer de gedachte dat er misschien al iets gebeurd is, en dat ik het dus gemist heb, te negeren.

De ene man grabbelt iets uit de schaal. Hij begint erop te kauwen. Een worteltje! Hij proeft en gromt goedkeurend. Het is een klein worteltje, dus veel tijd neemt het niet om het te verorberen. Met nog een tweetal happen te gaan, vraagt hij of hij het helemaal mag opeten. Daarmee bedoelt hij: ook het groen dat hij, opmerkzaam als hij is, aan het uiteinde gespot heeft. De andere man veert net niet recht. "Ge gaat het loof toch niet opeten?", vraagt hij. Niet zozeer de vraag zelf, als wel en alweer de intensiteit ervan, treft me.

Te laat. Het groen van het worteltje verdwijnt tussen de kiezen. De kauwer haalt zijn schouders op. Waarom ook niet, lijkt hij daarmee aan te geven en om zijn lichaamstaal kracht bij te zetten, en geen twijfel over zijn actie te laten bestaan, voegt hij eraan toe: "Waarom niet? Het komt toch uit dezelfde grond." De scène stopt abrupt. Het blijkt een teaser te zijn om mij te doen verlangen naar het vervolg, na de reclame.

Bengelende sticker

Ik kijk opzij. Daar zit mijn partner, op de plek waar hij altijd zit. Vaak schijnbaar verdiept in een boek of tijdschrift of zoals vandaag, en allicht de weken die volgen, met een Panini-stickerboek op schoot. Dat boek is van onze zoon, maar de vader is fanatieker. Hij staat op het punt een Zuid-Koreaanse voetballer in te plakken. De sticker bengelt aan zijn wijsvinger, terwijl hij even naar me opkijkt. We zeggen niets. Ik trek mijn wenkbrauwen omhoog, meer niet. Ik schuif wat dichter en merk dat hij er al aardig wat van die ploeg heeft. Ik tel er elf.

Het is nu pas dat ik me bedenk dat die jongen weleens honger zou kunnen hebben. Natuurlijk, na een dieet smaakt alles, zelfs groensel

Gert Late Night hervat. De gasten die de week op de boot doorbrengen krijgen een paar vragen en vele complimentjes. Dina Tersago en Leah Thys zien er volgens Gert Verhulst goed uit. Jean-Jacques De Gucht wordt op zijn beurt en veelvuldig bewierookt door James Cooke.

Twee minuten of wat later zitten Gert en James op het dek, te wachten op hun gasten. Ze staren naar een schaal met groenten. James neemt het worteltje. Gert kijkt intens. Er begint me iets te dagen. Hun lijven hebben recent kilo's verloren. Dat weet ik omdat hun gasten het meermaals opmerken. Het moet gezegd: het staat hen goed.

Met deze nieuw verworven informatie bekijk ik dezelfde scène totaal anders. Het is nu pas dat ik me bedenk dat die jongen weleens honger zou kunnen hebben. Natuurlijk, na een dieet smaakt alles, zelfs groensel. En misschien kan Gert, om diezelfde reden maar dan omgekeerd, geen worteltje meer zien. Intensiteit verklaard. De vingers van mijn partner spelen ondertussen met het hoopje dubbels. Morgen, op zijn werk, zal hij ze ruilen. Morgen, en dat neem ik me bij deze plechtig voor, zal ik geen televisie kijken. Ik maak nog liever honderd fruitbrochettes. Zelfs dat lijkt me spannender.