Dit restaurant heeft al twee jaar een Michelinster, maar is de charme van het oude duivenmelkerscafé niet kwijt

Sommige restaurants zijn zoals ze altijd al geweest zijn en altijd zouden moeten blijven: warm, gezellig en buitengewoon lekker. Le Pigeon Noir is zo’n plaats. Het heeft al twee jaar een Michelinster maar is de charme van het oude duivenmelkerscafé niet kwijt. Hoewel er Bentleys en Porsches voor de deur staan, en we ons in het ietwat upmarket Ukkel bevinden, is er niets stijfs of snobby aan de Zwarte Duif. Binnen zijn er duidelijk veel stamgasten die elkaar kennen, en die later op de avond de tafels bij elkaar zetten. Zelfs nieuwkomers zoals vriendin G en ik worden enthousiast toegewuifd: schuif gewoon bij aan, gezellig.

Bruno Tobback noemt het een van zijn favoriete restaurants. Jeroen Meus, die in een interview bekende nog weinig op restaurant te gaan, zei: “Als ik nog eens ga eten, mag het volle bak smaak zijn, zonder al die esthetische bordjes, in de Pigeon Noir bijvoorbeeld.” Het is een mooie omschrijving van wat er in de Franse bistro geserveerd wordt: verzorgde borden zonder poespas, waarop de smaak primeert. Klassiekers zoals je ze zelden nog ziet. Chef en eigenaar Henri De Mol heeft de lat hoog gelegd en houdt de kaart ‘trendy traditioneel’ – mousse van ham, garnaalkroketten, kalfswangetjes – en hoog van kwaliteit.

Droomschotel

Het is moeilijk kiezen, een glas Lallier-champagne (11 euro) maakt de taak makkelijker. Als suggesties zijn er Bouchot-mosseltjes (18 euro) en sint-jakobsschelpen (24 euro), maar ik had gelezen dat er hier een haring met olijfolie en een gekookt aardappeltje (14 euro) wordt geserveerd – waar vind je dat nog? Vriendin G gaat dapper voor de varkenspoot (18 euro), die in hapklare stukjes is gesneden en zwemt in een kruidig en romig sausje. Ik heb mijn andere droomschotel ontdekt: de parmentier, een dun laagje puree met daaronder een zachte confit de canard (24 euro). Carnivoor G krijgt een tournedos pata negra met een vleessausje, eekhoorntjesbrood, en huisgemaakte frietjes (34 euro). We hebben het zo naar onze zin dat onze wijn die we zuinig per glas hadden besteld – een rode Château Clauzet St. Estephe (8,5 euro) en een witte Chardonnay (6 euro) – onmiddellijk op is en dat er na al die heerlijkheid nog een dessert bij kan. We hadden het ritmische kloppen al gehoord vanuit de keuken, dus dat wordt een sabayon (10 euro) en een meringue met ijs en chocolade (9 euro).

Tegen dan zijn we meer dan bereid om aan te schuiven bij de tafel naast ons, waar nog een fles wordt geopend, maar uiteindelijk lijkt ons dat niet zo verstandig. We begrijpen plots wel waarom die duiven blijven terugkomen.

DM Magazine betaalt zijn etentjes zelf en brengt dus een eerlijk, onafhankelijk relaas.

Le Pigeon Noir: Geleytsbeekstraat 2, Ukkel, lepigeonnoir.be
Dessert: Legendarisch is de crémé de Beersel, een mengsel van slagroom, geklopt eiwit, suiker en plattekaas van Walschot (de laatste authentieke mandjeskaas) met coulis van rode vruchten.
Ster: De Duif kreeg een ster in 2015, en Michelin beveelt ook de duif op de kaart aan. Van Gault Milllau krijgt het twee koksmutsen en 15/20.
Drank: De voorkeur voor lokale producten geldt ook voor de dranken. Het huisaperitief is een Amer Labiau, een bitter kruidendrankje van de Distillerie du Centenaire in Péruwelz.