Schrijfster Griet Op de Beeck: "Ik werd van mijn vijfde tot mijn negende door mijn vader misbruikt"

Gisteren deelde Op de Beeck via Facebook al mee dat ze vandaag mocht aanschuiven bij presentator Matthijs van Nieuwkerk, niet alleen voor een interview over haar nieuwe roman die morgen verschijnt, maar ook voor een "erg belangrijk gesprek", zo schreef ze.

Haar nieuwe roman 'Het beste wat we hebben' is het eerste deel van een trilogie. In 'De wereld draait door' lichtte Op de Beeck haar persoonlijke betrokkenheid bij het centrale thema van de boeken toe: incest. De schrijfster kwam in 2012 tot de conclusie dat ze als kind misbruikt werd door haar vader.

"Het was tijd" om ermee naar buiten te komen, aldus Op de Beeck, die bekent dat ze aanvankelijk nochtans van plan was om staalhard te liegen wanneer journalisten haar naar aanleiding van de boeken zouden vragen of ze zelf ooit slachtoffer van seksueel misbruik was. Maar ze kwam tot het besef dat ze het geheim en de leugen dan de rest van haar leven met zich mee zou moeten zeulen.

De reden waarom ze wilde liegen, is schaamte, zegt ze. "Een heel diepe schuld en schaamte die, hoe pervers het ook moge zijn, altijd bij het slachtoffer ligt," aldus Op de Beeck. "Dat speelt alleen in de kaart van daders". De schrijfster zegt dat ze wil spreken over haar ervaringen omdat ze het wandelende bewijs is dat je ondanks dat misbruik toch nog een kwaliteitsvol leven kan hebben.

Zes, zeven jaar geleden had ze "gitzwarte, donkere" gevoelens, die "net nog draaglijk waren," maar ze wist niet waar die gevoelens vandaan kwamen. Haar inmiddels overleden zus heeft die beschuldigingen aan het adres van haar vader als eerste geuit. Het is pas nadat ook haar vader gestorven was en alle puzzelstukjes bij elkaar gelegd werden, dat er voor Op de Beeck geen andere conclusie meer mogelijk was.

De schrijfster worstelde jaren met haar zelfbeeld, met haar lichaam en had een diepgewortelde zelfhaat. Waar al die negatieve gevoelens vandaan kwamen, wist ze anvankelijk niet. "Bij vroeg kinderlijk misbruik, bij mij was het van mijn vijfde tot mijn negende, zijn je hersenen letterlijk niet genoeg ontwikkeld om talig op te slaan wat er precies gebeurt, omdat het gewoon te ingewikkeld is." Het ontsluiten van die herinneringen is een heel ingewikkeld proces, getuigt ze.

Bij een therapeut kwam ze uiteindelijk tot de conclusie wat er precies gebeurd was. "Die therapeute had snel in de gaten wat het probleem is, maar zo'n heftige verdringing is natuurlijk een beschermingsmechanisme. Dat is omdat die emotie zo overweldigend is, dat je die echt niet aankan," vertelt de auteur. Geleidelijk aan moest ze sterker worden en verschillende aspecten onder de loep nemen, vooraleer de gruwelijke conclusie kwam.

Ondertussen kwamen er weer beelden terug "van een walgelijke merkwaardigheid" die je niet zou verzinnen als je zoiets niet hebt meegemaakt, aldus Op de Beeck. Het uiteindelijk uitspreken was "heftiger dan het ergste verdriet dat ze ooit had gehad," vertelt ze.

Nu gaat het heel goed met haar. "Ik vind overigens dat je zoiets niet een 'plekje' moet geven, je moet er gewoon keihard door. Maar zoals ik me nu voel - dat kon ik me werkelijk niet voorstellen, zelfs niet voor een ander. Dat het leven zo kon zijn," getuigt ze. "Ik heb een soort grond onder mijn voeten gevonden."

Haar nieuwe boek is echter geen autobiografie, beklemtoont de schrijfster, die zich echt sterk heeft gemaakt tegen de verschijning van de nieuwe roman: "dan kan ik het ook vertellen en heb ik het ook gehad."

Bekijk hier het hele gesprek met Griet Op de Beeck.

Op Twitter wordt vol lof op de moedige getuigenis van Op de Beeck gereageerd.