© cn
Caféklanten redden man van verstikkingsdood: “Zijn gezicht was al blauw”
Dat Ivan Olaerts (74) uit Genk nog op deze aardbol mag rondlopen, heeft hij te danken aan Danny Millen en Bjorn Vroman. Olaerts was afgelopen zondag in elkaar gestuikt toen tijdens de pauze van een viswedstrijd een stuk brood in zijn keel was blijven steken. Zijn gezicht was al donkerblauw, tot de twee klanten van café Nieuwe Erven ingrepen en er alles aan deden om hem te reanimeren. Donderdag ontmoette Olaerts zijn redders, het werd een emotionele begroeting.
Zelf weet Ivan nog amper iets van wat er gebeurd is. “Ik nam deel aan een viswedstrijd bij de Nieuwe Erven”, zegt de man. “Het was de allereerste keer. Ik was er samen met mijn buurman Bruno Zlocki. Tijdens de pauze aten we samen een broodje. Maar dat lag mij niet zo goed op de maag. Toen ik naar buiten ging, werd plots alles zwart.”
Ivan stuikte voor de deur van de zaak in elkaar. Danny Millen zag het gebeuren en schoot onmiddellijk te hulp. “Ik dacht eerst dat de man een hartaanval had gekregen”, zegt Millen. “Ik ben opgeleid om eerste hulp te kunnen toedienen. Eerst ben ik op zijn hart gaan pompen. Dan is Bjorn komen ook helpen. We spraken af dat hij het pompen voor zijn rekening zou nemen en ik de beademing.”
Heimlich
Even later hoorde het duo het slachtoffer wat reutelen. “Ik heb dan de man rechtgezet en het heimlichmanoeuvre toegepast”, gaat Millen verder. “Met mijn armen rond zijn romp heb ik de lucht uit zijn longen geperst. Dat heeft blijkbaar effect gehad. We hebben hem dan neergelegd en het gebit uit zijn mond gehaald. Met mijn vingers heb ik, zover als ik kon, in zijn keel gevoeld. En ja, daar zat iets vast. Toen ik het er deels uit had, zag ik dat het brood was. Hij was nog altijd buiten bewustzijn, maar kon al wat ademen. Op dat moment wist ik dat zijn levenskansen weer sterk waren toegenomen.”
Inmiddels waren de hulpdiensten toegesneld. “Ze hebben meteen een darm in zijn slokdarm geduwd”, gaat Bjorn verder. “Een paar minuten later kwam de man weer wat bij zijn positieven en hebben ze hem meegenomen naar het ziekenhuis. Dat waren allemaal heel intense momenten. Toen ik daags nadien wilde weten hoe het met de man ging, kreeg ik geen enkele informatie. Ik heb nog duidelijk gezegd dat ik geen persoonlijke info wilde. Wel wilde ik weten of hij nog leefde. Daar slaap je toch niet goed van. Maar het doet ongelofelijk deugd te weten dat de man gered is.”
Niet vanzelfsprekend
Slachtoffer Ivan Olaerts en zijn vrouw Vilma Acciaioli ontmoetten donderdag de redders voor het eerst op de plek waar Ivan bijna het leven liet. Het was bij momenten erg emotioneel. “Ik ken ze niet persoonlijk, maar ik ben die mannen ontzettend dankbaar”, zegt Ivan. “Het is echt niet vanzelfsprekend om op een juiste manier in te grijpen. In de spoedafdeling vertelden ze me al meteen dat als zij er niet waren, ik het niet had kunnen navertellen. Achteraf hoor je ook pas wat er allemaal gebeurd is. Wat precies weet ik niet, maar we gaan zeker nog iets doen met die mannen. Mijn dankbaarheid kent geen grenzen.”
Ook Vilma is bijzonder blij met het optreden van de twee Genkenaars. “Als zij er niet waren geweest, dan was onze familie nu hun vader kwijt.”
