Van Magnette I tot Borsus I: de Waalse regeringswissel die zowel de PS als de MR zuur kan opbreken
5 jaar geleden namen PS en CDH iedereen in snelheid door zich vlak na de verkiezingen aan elkaar vast te klinken. Beide partijen dreven de MR zo onbewust richting een regeringsdeelname op federaal niveau. In de zomer van 2017 kwam er dan op aansturen van CDH een abrupt einde aan het oranjerode huwelijk in Franstalig België. MR sprong in het gat en Borsus werd de nieuwe politieke leider in het zuiden van het land. Een zet die de troepen van Michel evenwel niet in dank lijkt te worden afgenomen door de Waalse kiezer.
“Een persoonlijk verraad en een vijandelijke daad”, zo benoemde Charles Michel de snelle Waalse regeringsvorming in 2014. Nauwelijks twee weken na de stembusgang gooiden de Franstalige socialisten en christendemocraten het op een akkoord en was de eikenboomcoalitie een feit. Paul Magnette, die de leidersrol in de formatie op zich had genomen, kreeg de stoel van Waals minister-president. Zijn voorganger Rudy Demotte verschoof naar de toppositie in de Gemeenschapsregering (Fédération Wallonie-Bruxelles).
De ploeg van Magnette wil naar eigen zeggen de nieuw verkregen bevoegdheden volop verzilveren. De nadruk ligt op innoveren en verenigingen in de regio.
CETA
Maar beide partijen slagen er niet in hun samenwerking ook op federaal niveau door te duwen. De PS gebruikt het Waalse beleidsniveau dan maar om zoveel mogelijk te wegen op het federale niveau. Het hardhandige verzet van Magnette tegen CETA, het veel besproken vrijhandelsakkoord tussen Canada en de EU, haalt zelfs wekenlang de internationale pers. Analisten zien er in de eerste plaats een poging in om de opkomende populariteit van de extreemlinkse PTB op te vangen.
Eenzijdige echtscheiding
in de zomer van 2017 is de liefde tussen PS en CDH voorbij. Na de affaire Publifin en het Samusocial- schandaal ontdoet CDH-voorzitter Lutgen zich van de socialisten. De MR depanneert en neemt de leiding van de regering over. De liberaal Willy Borsus wordt zo de eerste niet-socialistische Waalse minister-president sinds 2005. Het is meteen ook de eerste Waalse regering zonder de PS in 30 jaar.
Een nieuwe ploeg betekent ook nieuwe prioriteiten. De regering-Borsus wil zich spiegelen aan de federale tegenhanger. “Jobs zijn voor ons de absolute prioriteit”, klinkt het bij Borsus overtuigend. Ondanks deze inspanningen blijft de werkzaamheidsgraad in Wallonië met 64 procent ook nu nog ver onder de bijna 75 procent in Vlaanderen..
Een feitelijke val van de regering
Strompelend einde
De breuk tussen PS en CDH blijft niet zonder gevolgen. Aanstoker Benoit Lutgen overspeelt zijn hand en moet als partijvoorzitter plaats ruimen voor Maxime Prévot. Die probeert vooral de banden met de Franstalige socialisten te herstellen.
Ook de MR komt er niet vanaf zonder kleerscheuren. Alain Destexhe kan zich niet meer vinden in de partijlijn en scheurt zich begin dit jaar af ten voordele van zijn eigen Liste Destexhe.
De nieuwe Waalse regering verliest daardoor haar krappe meerderheid in het parlement en moet – opnieuw naar het voorbeeld van de federale tegenhanger – verder als minderheidsregering. “Een feitelijke val van de regering”, oordeelt RTBF-journalist Alain Gerlache. De regering strompelt zo verder richting het einde van de legislatuur.
Lees verder onder de foto.
Ruk naar links (in de maak?)
Een zet die hen niet in dank lijkt te worden afgenomen door de Waalse kiezer. In de peilingen staan de 3 traditionele partijen op verlies. 5 jaar centrumrechts beleid op federaal niveau en 2 jaar in Wallonië lijkt de Waalse kiezer vooral in de armen van Ecolo en de extreemlinkse PTB te duwen. Afwachten of deze tendens zich ook doorzet in het stemhokje op 26 mei.
Bekijk hier het overzicht van de regering Magnette I en Borsus I in video:
