‘Tranen van een clown’: zo serieus zag je lolbroek Luc Caals nog nooit

Stand-upcomedian worden. Dat is altijd zijn ultieme levensdoel geweest. Niet van Luc Caals, maar van het naamloze personage dat de befaamde Britse toneelauteur Ron Aldridge verzon. Dat die droom tot nu toe nooit is uitgekomen, ligt aan de echtgenote van de man.

“Die gelooft niet in hem”, vertelt Luc, die er erg op uit is om gestalte te geven aan de getormenteerde humorist. “Er zijn gelijkenissen tussen mezelf en dat personage, maar ook verschillen. Ook voor mij was het een jongensdroom om van humor en variété mijn beroep te maken. Dat is, mede dankzij de onvoorwaardelijke steun van mijn echtgenote Alie, wel gelukt. Nu ik 65 ben geworden en 45 jaar op de planken sta, mag ik dat toch wel zeggen (lacht). Al heb ik in het begin van mijn carrière ook potten en pannen verkocht om de stillere momenten op te vullen. Met onze drie kinderen moest er brood op de plank komen, hé.”

Ron Aldridge aanwezig

Luc Caals kijkt uit naar de première nu zaterdag in zijn Schoten. Ron Aldridge steekt er speciaal het kanaal voor over en tal van collega-acteurs en -humoristen komen kijken. “Ik speel niet in het Engels natuurlijk, maar wel in het Nederlands en dus niet in het vertrouwde Antwerpse dialect”, heeft Caals nog een verrassing in petto. “Dat gaat me wel af, hoor. De vertaling door Eddy Van Ginckel is uitstekend en al ben ik nu pensioengerechtigd, zelden heb ik zoveel opgestoken van een regisseur als van Rikkert Van Dijck nu. De rol van m’n leven is overdreven, maar ik heb het gevoel dat ik dit stuk nog heel vaak ga spelen, in alle hoeken van het land. Stiekem hoop ik er ook in Nederland voet mee aan de grond te krijgen.”

Een lach en een traan. Daar mag het publiek zich aan verwachten. “Ik heb me altijd een clown gevoeld, maar dit stuk gaat niet zozeer over dat archetype onder de artiesten”, aldus nog Caals. “Het is meer het levensverhaal van iemand, met alle ups en downs die daarmee gepaard gaan.”

Ah’s, geen oh’s

“Ambities om alsnog een echte stand-upper te worden, koester ik niet. Ik zou dat wel kunnen, hoor. Ik versta de kunst om snel een woordenvloed over het publiek uit te storten met grappen die ook nog eens een samenhangend verhaal vormen. Respect trouwens voor hoe Geert Hoste, Wim Helsen en mijn nieuwe dorpsgenoot Michael Van Peel dat doen. Sommige stand-upcomedians durven al eens grofgebekt voor de dag komen. Daar pas ik voor. Ik moet het hebben van de ‘ah’s’ in het publiek, en niet van de ‘oh’s’, zoals je die hoort na een vuile of beledigende grap.”

Tranen van een clown door Luc Caals zaterdag 21 (20u) en zondag 22 oktober (14u) in De Kaekelaar in Schoten en daarna op tournee. www.paljas.be.