Bobbejaanland opent spookhuis: “Plots zat er een kolos met een ronkende kettingzaag achter mij aan”

“Een horrorfilm, bedacht door een ex-scout, tot leven gebracht in een park, gecreëerd door een cowboy”, zo vat Jonas Govaerts, coscenarist en regisseur van de horrorfilm ‘Welp’ het opzet gevat samen. Het 750 vierkante meter grote spookhuis zorgt voor een heuse live-experience met acteurs van vlees en – vooral veel – bloed die je doorheen een angstaanjagend labyrint de stuipen op het lijf jagen. “De attractie is een vervolg op de film waarbij onze bezoekers op zoek gaan naar de overlevenden van een jeugdbewegingskamp”, aldus woordvoerder Peggy Verelst.

Het plot van de originele horrorprent ‘Welp’ uit 2014 is dan ook best luguber te noemen: een groep scouts (welpen) gaat op kamp naar de Ardennen en krijgt daar af te rekenen met een bloeddorstige stroper annex psychopaat.

Een leider slaagt erin uit de klauwen van de stroper te blijven en roept op om op zoek te gaan naar een aantal nog in leven zijnde welpen: ‘Onze welpen zijn ontvoerd, we moeten ze terughalen. Snel!’ Woorden die meteen ook de start van de attractie inluiden. Waarna de bezoekers in oude legertrucks worden gepropt om vervolgens op het beboste domein van de psychopaat te belanden.

Eenmaal daar aangekomen, kom je tal van elementen tegen die ook in de film te zien zijn. De meest gruwelijke eerst. Of wat dacht je misschien van een doodgeknuppelde hond of een meisje dat tegen een boom is gespietst.

Parallellen met eigen KSA-kamp

Onder de bezoekers ook opvallend veel leden van jeugdbewegingen. Zo ook KSA Berkven uit Geel. “Het was echt een zotte ervaring”, hijgt Joppe Vangenechten (15) nog na. “De acteurs die je onderweg in het labyrint tegenkomt, leken wel recht uit de film te komen. Ook de decors zijn prachtig. Al was het toch wel even schrikken toen er plots een kolos met een ronkende kettingzaag achter mij aanzat.”

Zijn leider Wout Milis (21) was eveneens onder de indruk van de spookhuiservaring. Hij ziet zelfs enige parallellen met hun eigen KSA-kamp van afgelopen zomer. “Het is de gewoonte bij ons om tijdens het jaarlijks kamp een nachtspel te houden. Deze keer was dat een nachtelijke dropping waarbij onze leden op eigen houtje moesten zien terug te geraken naar onze kampplaats en wij hen daarbij stokken in de wielen trachtten te steken.”

“Maar op een bepaald moment begon het ineens abnormaal hevig te stormen waardoor we genoodzaakt waren ons nachtspel af te gelasten en al onze leden te bevrijden uit maisvelden, beekjes, bossen… Maar sommigen waren nog zo gefocust op het spel dat ze zich niet zomaar gewonnen gaven. Dat leidde toen tot nogal wat paniek en apocalyptische toestanden.”

Maar ook enkele van de allerkleinsten trotseerden het spookhuis. “Vooral de zombies die op de grond aan het kruipen waren, vond ik heel eng”, zegt Lucie Mondelaers (9) uit Antwerpen. “Ik heb een aantal keer in mijn vaders hand geknepen van schrik. Maar hij was ook bang, hoor.”