Mireille Vaessen schreef 'Truken van de foor', zich baserend op verschillende boeken over het leven van Edith Piaf, interviews, films, de vele brieven die ze schreef, een bezoek aan haar appartement in Parijs … en ze gaf er daarna haar eigen draai aan. Op een indrukwekkende manier vertelde ze het leven van Edith Piaf en werd ze muzikaal begeleid door Sam Pasternak.

Mireille vertelde de luisteraars over de geboorte van Piaf, hoe ze verlaten werd door haar moeder en opgroeide bij haar grootmoeder, die in Normandië een bordeel uitbaatte. Haar debuut als zangeres maakte Piaf rond haar vijftiende als straatzangeres. Toen ze 17 jaar was, kreeg Piaf een dochter, Marcelle, verwekt door Louis Dupont, een Parijse koerier op wie ze verliefd geworden was. Het kind overleed op tweejarige leeftijd aan een hersenvliesontsteking. Al haar liefdes kwamen aan bod, maar haar grote liefde was de bokser Marcel Cerdan, een gehuwde man. Toen hij overleed in een vliegtuigongeluk kwam ze dit moeilijk te boven. Tijdens de Duitse bezetting in de Tweede Wereldoorlog schreef Piaf haar befaamde lied 'La Vie en rose' en was ze bij de soldaten zeer geliefd. Piaf trad overal in de wereld op, en was van arm meisje een geliefde zangeres geworden.

Mireille en Sam brachten dit alles op en manier met kippenvelmomenten, maar ook met ludieke momenten. Met haar prachtige stem zong Mireille liedjes van Edith en als afsluiter zong ze 'Non, je ne regrette rien' met zoveel overgave dat iedereen diep ontroerd was. Ze kregen dan ook een staande ovatie.

Na de voorstelling legde Mireille uit hoe ze aan de titel kwam: Edith haar vader was een Franse acrobaat die optrad op kermissen en in een circus vandaar "foor" en "truken" slaat op al de truken die zij bedacht om het echt te maken in de harde wereld. De namiddag werd afgesloten met een heerlijk tasje koffie in Brasserie 't Stadhuis, en werd er nog druk nagepraat over de geweldige voorstelling.