Vader van Oostendse serieverkrachter: “Als hij het gedaan heeft, dan hoort hij in de gevangenis thuis”

Hayk Terterian, een Oostendenaar van Armeense afkomst, wordt beschouwd als een van de ergste serieverkrachters van ons land. Tussen oktober 2011 en augustus 2012 maakte hij zich schuldig aan talrijke bijzonder gewelddadige verkrachtingen en zware mishandelingen in het centrum van Oostende.

“Meekomen of ik ga je dood doen”, snauwde hij zijn slachtoffers toe wanneer hij hen met een mes bedreigde, vaak ook folterde en zich nadien brutaal aan hen vergreep. Op nog geen tien maanden slaagde hij erin om grote paniek te zaaien in de kuststad. Hij maakte zeker negen slachtoffers, maar volgens politiebronnen zou de sadistische crimineel zelfs achttien gewelddadige feiten op zijn kerfstok hebben.

Opnieuw geweld gebruikt

Na zes jaar op de vlucht kon hij vorige week woensdag gearresteerd worden in Polen. Agenten in de stad Szczecin hielden hem tegen toen hij – nog maar eens – op straat met een mes stond te zwaaien. Hij werd gearresteerd voor slagen en verwondingen, maar deed zich voor als een Roemeen. Bij verdere controles bleek dat de gezochte Oostendenaar ook nog over valse Belgische en Poolse documenten beschikte. “Die Poolse agenten vonden dat natuurlijk raar en zijn toen gaan kijken naar de foto’s op de Europe’s Most Wanted-lijst”, zegt Martin Van Steenbrugge, die met het FAST-team van de federale politie op voortvluchtige criminelen jaagt. “Toen ze merkten dat die man op Hayk Terterian leek, hadden ze de reflex om ons in te lichten. Uiteindelijk konden we ook vingerafdrukken uitwisselen en bleek dat er een positieve hit was. We zijn heel blij met de afloop van dit verhaal. Het bewijst dat de foto’s op de Most Wanted-lijsten en de internationale uitwisseling resultaat opleveren.” Ons land heeft ondertussen zijn uitlevering gevraagd.

Via achtertuin gevlucht

Voor de politie in ons land is het altijd zuur geweest dat ze Hayk Terterian niet eerder konden vatten. Hij ging zo meedogenloos te werk dat sommige slachtoffers tot bloedens toe geslagen werden, of zelfs met hun hoofd tegen de muur werden gemept. DNA dat op de broek van een van de eerste slachtoffers werd aangetroffen, verraadde hem en via telefoononderzoek kon hij ook aan andere slachtoffers gelinkt worden. Maar een arrestatie kwam er nooit, omdat hij de politie in 2012 te snel af was. Agenten observeerden de woning van zijn ouders, waar hij woonde. Toen ze hem daar zagen, kon Terterian vluchten via de achtertuin. In het huis werden een replica van een revolver, twee messen, zijn laptop en kleren aangetroffen. Op het proces, waar hij dus verstek liet gaan, sprak de rechtbank een zware straf uit. De man werd veroordeeld tot 25 jaar effectief celstraf en zijn slachtoffers kregen elk 50.000 euro schadevergoeding toegewezen.

Geert Lambert, advocaat van een van de slachtoffers, had gisteren contact met zijn cliënte. “Ze had de hoop al opgegeven en is natuurlijk opgelucht dat hij na al die jaren toch nog opgepakt is. Terterian is een zeer gevaarlijk man; ze is blij dat hij eindelijk zijn straf zal uitzitten.” Al is het in theorie ook mogelijk dat Terterian nog verzet aantekent tegen zijn veroordeling bij verstek, en het nog tot een nieuw proces komt.

Vader verkrachter: “Heel kwaad op mijn zoon”

De ouders van Hayk Terterian waren naar eigen zeggen nog niet ingelicht dat hun zoon werd gearresteerd. Vader Gevorg wacht al zes jaar op nieuws van zijn zoon. “We hebben geen contact meer gehad. Zijn moeder weent nog altijd bijna elke dag. Maar laat ons duidelijk zijn: als hij het gedaan heeft, dan hoort hij in de gevangenis thuis. En dan ben ik zelf ook heel erg boos op mijn zoon.”

Gevorg en zijn vrouw belandden na de politie-inval destijds zelf twee weken in de cel. “Maar niemand vertelde ons waar onze zoon was”, zegt de man. En ook nadat we weer vrij waren, kregen we geen nieuws.” De ouders blijven met een dubbel gevoel achter na de arrestatie. “Het is voor mij heel erg belangrijk om te weten of hij het effectief gedaan heeft”, zegt de vader. “Daarom wil ik hem ook bezoeken als hij hier is. Dan wil ik hem gewoon vragen of hij het gedaan heeft. Als hij positief antwoordt, dan wil ik weten waarom. Als hij het niet gedaan heeft, dan zullen we kijken hoe we hem kunnen helpen. Misschien had hij net daardoor wel schrik en heeft hij ons daarom niet gecontacteerd.”