KOERS KORT 14/12. Campenaerts: “Aanval op het werelduurrecord gaat niet ten koste van alles” - Belgen snellen in baanwielrennen naar zilver in wereldbeker

Lindsay De Vylder, Kenny De Ketele, Robbe Ghys en Fabio Van Den Bossche hebben België vandaag zilver bezorgd in de ploegenachtervolging op de wereldbeker baanwielrennen in Londen. In de finale moest het Belgische viertal de duimen leggen voor het Brits-Amerikaanse Huub Wattbike Test Team (John Archibald, Daniel Bigham, Ashton Lambie, Jonathan Wale). Met een chrono van 3:57.726 waren die over vier kilometer bijna anderhalve seconde sneller dan de Belgen (3:59.014).

In de kwalificaties hadden de Belgen met 3:59.117 ook de tweede tijd neergezet, in de eerste ronde schakelden ze de Italianen uit in 3:57.709, slechts zes tienden boven het Belgische record.

Bij de vrouwen werden Lotte Kopecky, Shari Bossuyt, Gilke Croket en Annelies Dom in de kwalificaties in 4:30.730 zesde. In de eerste ronde moesten ze vervolgens in 4:31.635 het onderspit delven voor de Polen. In de eindstand zijn ze zevende. 

Pascual Momparler is de nieuwe bondscoach van de Spaanse wielrenners. Dat maakte de Spaanse wielerbond vandaag bekend. Momparler is de opvolger van Javier Minguez. Die dacht na de wereldtitel van Alejandro Valverde recht te hebben op een salarisverhoging, maar mocht opstappen toen hij zich erover beklaagde dat hij die niet kreeg.

De 36-jarige Momparler is al sinds 2013 in dienst bij de Spaanse federatie. Tot 2017 begeleidde hij de junioren, dit jaar de beloften. Dat zowel op de weg, als in het veldrijden. “De zeges van Ruben Fernandez en Marc Soler in de Ronde van de Toekomst en de zilveren medaille van belofte Felipe Orts op het WK veldrijden zijn de vruchten van zijn werk”, stelt de Spaanse bond. Drievoudig wereldkampioen Oscar Freire was ook een kandidaat voor de job.

Victor Campenaerts won vorige week de Kristallen Fiets, één van de leukste avonden in zijn carrière, ook door de uitreiking van de trofee door Bradley Wiggins. Toch zijn er ook zorgen voor de tijdrijder van Lotto-Soudal. Hij kampt met een knieblessure en moet voorlopig van de fiets blijven. 

Campenaerts hervatte zijn trainingen op 30 oktober, enkele dagen later stootte hij zijn knie aan zijn stuur. “Een typische blessure voor veldrijders”, legt hij uit aan Belga. “Maar ik maakte me niet meteen zorgen. Een renner heeft wel vaker een pijntje, ik legde er ijs op en een herstellende pleister, maar die blessure genas niet en uiteindelijk moest ik zelfs op stage met het BOIC (midden november) de training stop zetten.”

Het herstel van de ontsteking aan zijn kniepees neemt meer tijd in beslag dan voorzien. Nu behelpt de renner zich op stage met zwemmen, stabilisatie-en revalidatie-oefeningen. “Mijn dagen zijn hier goed gevuld”, geeft hij aan. “Ik doe ‘s morgens voor het ontbijt met de ploeg de stabilisatie-oefeningen, daarna vertrekken zij op training met de fiets en doe ik mijn sessie in het zwembad. Ik kan je verzekeren: een zwemtraining is ook heel intensief. Verder doe ik nog specifieke oefeningen in functie van de tijdrit en revalidatie-oefeningen bij de kinesist. Natuurlijk is het jammer dat ik niet met mijn ploegmaten kan fietsen en als renner vertoef je liever op je fiets en ben je meer gebaat met die fietstrainingen, maar het is wat het is. Ik kan dat nu niet veranderen en ik wil geen risico nemen. Ik rust nu liever lang genoeg tot die blessure van de baan is.”

Want Campenaerts wil natuurlijk op stage naar Namibië. In principe vertrekt hij op 2 januari, tot begin maart. “Maar ik vertrek niet als ik niet volledig hersteld ben. Dus liefst krijg ik rond Kerstmis goed nieuws te horen en kan ik nog zeker een weekje trainen op de fiets, vooraleer ik vertrek. Dat moet ook. Ben ik niet hersteld, dan vertrek ik later.”

Of hij zich zorgen maakt over zijn aanval op het werelduurrecord. “Ik wil toch eerst even benadrukken dat die poging nog niet voor de volle honderd procent vastligt. Met die stage in Namibië was ik al langer bezig, in augustus, net voor de start van de Vuelta legde ik die plannen voor bij de ploeg. Die stage doe ik op grote hoogte, twee maanden lang, omdat ik daar bij gebaat zal zijn het hele seizoen. Op zich heeft dat niets met het record te maken, maar uiteraard zou het een heel goede voorbereiding zijn. Normaal treed ik dan in competitie in de Tirreno Adriatico begin maart.”

In april volgt dan mogelijk de aanval op het werelduurrecord. “Maar als mijn voorbereiding niet loopt zoals gepland, als ik later naar Namibië vertrek, dan komt dat wel in het gedrang. Het is te vroeg om daar nu al uitspraken over te doen. De aanval op het werelduurrecord eventueel een maand uitstellen, is niet zo simpel. Ik ben in de eerste plaats toch een wegrenner, geen pistier die zich maanden met die aanval kan bezighouden. In mijn ontwikkeling als renner heb ik ook wedstrijden nodig, grote koersen, een rittenkoers zoals de Giro in mei. Daar zijn enkele mooie tijdritten en die koers heb ik nodig om sterker te worden, met het volgende doel voor ogen: de Spelen in Tokio 2020. Nu wil ik dus in de eerste plaats vooral genezen, daarna naar Namibië trekken en hopelijk volgt dan nog die aanval op het werelduurrecord, maar niet ten koste van alles.”

John Lelangue is sinds een paar weken aan de slag als general manager van Lotto-Soudal. Hij volgde Paul De Geyter op en vertoeft momenteel op de trainingsstage van het team in Mallorca, waar hij samen met sportief manager Marc Sergeant de lijnen uitzet voor 2019. Met Kevin De Weert werd er ook nog een een performance manager aangetrokken.

“En iedereen weet duidelijk wat hij moet doen”, verklaarde Lelangue in het Rafa Nadal Sports Centre in Mallorca. “Er is een duidelijke structuur. Marc zal de sportieve beslissingen nemen, is verantwoordelijk voor de wedstrijden en rond hem staat er een team van sportdirecteurs, die elk hun eigen verantwoordelijkheden hebben.”

“Voorts vertolkt Kevin De Weert de rol van performance manager. Wij vinden hier het warm water niet uit, dit is een trend die al langer in het wielrennen aan de gang is, verschillende teams werken al met zo’n manager. Hij wordt geen ploegleider, maar zal zich meer bezig houden met trainingen, techniek, materiaal, zaken die de prestaties van onze renners kunnen verbeteren.”

Zelf moet Lelangue voor structuur en overzicht zorgen. “Er staat al een solide structuur op poten binnen de ploeg, een organisatie die al ettelijke jaren op WorldTour-niveau meedraait. Mijn ambitie bestaat er nu in om samen met al de mensen binnen Lotto-Soudal elk facet van de ploeg, training, medische begeleiding, voeding en materiaal, onder de loep te nemen. Zo kunnen we vaststellen waar er met de aanwezige middelen nog marge voor verbetering is. Op die manier kunnen we, uiteraard via overleg, de structuur optimaliseren.”

Natuurlijk moet Lelangue ook op zoek naar sponsors. Sky gaf eerder deze week aan dat het zijn sponsoring stopzet, BMC stopte er ook mee. Het zijn harde tijden in het wielrennen. “Ik ga geen commentaar geven op die ploegen of sponsors, maar in het wielrennen is het altijd zo geweest, een komen en gaan. En als je kijkt naar Lotto-Soudal dan horen wij niet thuis in die reeks van ploegen. Wij bestaan al meer dan 30 jaar, Lotto is een trouwe partner, Soudal engageerde zich voor zes jaar (nog tot eind 2020). Het is niet alleen moeilijk om sponsors te vinden in het wielrennen, de globale marketing in de sport heeft het lastig. Het business-model van het wielrennen valt ook totaal niet te vergelijken met die in het voetbal, basket of tennis, maar ik denk dat we ook op dat vlak stilaan de goede richting uitgaan. Neen, ik maak me geen zorgen om in de toekomst sponsors te vinden. We hebben een goede ploeg en we hebben vooral ook nog voldoende tijd.”

Wout van Aert (Cibel-Cebon) heeft er een stage opzitten in het Spaanse Calpe en hervat morgen de competitie in de Scheldecross op de Antwerpse Linkeroever. Naast de wereldkampioen tekent ook Europees kampioen Mathieu van der Poel present, net als Toon Aerts, de leider in de DVV Trofee, waarvan de Scheldecross de vierde manche is.

Op het Strand van Sint-Anneke krijgt Van Aert een cross voorgeschoteld die hem erg goed ligt. Hij won er in 2015 en moest de voorbije twee jaar alleen Van der Poel voor laten gaan. Met de conditie zit het goed. “De stage in Spanje heeft me deugd gedaan. Ik heb mijn schema perfect kunnen volgen zoals ik in gedachten had”, verklaarde Van Aert. “Het gevoel op de fiets was goed en bergop ging het steeds beter. Bovendien heb ik veel rust genomen, ook op mentaal vlak. Met de extra-sportieve beslommeringen van de voorbije maanden was dat wel nodig.”

Het parcours van de Scheldecross werd deels aangepast. Vooral de zone op het strand kreeg een opknapbeurt. “Die zandstrook mag zwaar zijn om het verschil te maken. Met het vriesweer zal het zand er allicht redelijk los bijliggen. De combinatie van zandstroken in een snelle cross zijn we wel gewoon. Rij je in groep, dan valt het op de snelle stroken vaak stil en valt het wel mee. Zit je alleen, dan voel je pas echt hoe zwaar die stroken doorwegen.”

In de stand van de DVV Verzekeringen Trofee heeft Toon Aerts 1:54 voorsprong op de Nederlander Lars van der Haar. Mathieu van der Poel is derde op 1:56. Van Aert is lang niet de enige wereldkampioen in het deelnemersveld. Ook beloftenwereldkampioen Eli Iserbyt en de Brit Ben Tulett, wereldkampioen bij de juinoren, zijn van de partij en bij de vrouwen gaat Sanne Cant voor een vijfde opeenvolgende zege in Antwerpen. De wereldkampioene mag vooral tegenstand verwachten van de Nederlanders Annemarie Worst en Lucinda Brand en de Italiaanse Maria Alice Arzuffi. De Amerikaanse Katherine Compton, winnares in 2011, 2012 en 2013 en vorig jaar tweede, en de Britse Helen Wyman, tweede in 2015 en derde in 2017, zijn er niet bij en ook Ellen van Loy en Kim Van De Steene laten verstek gaan. Van Loy kampt met een knieblessure, Van De Steene is oververmoeid. Dat geeft Cant de kans haar leidersplaats in de DVV Trofee gevoelig te verstevigen. Van Loy is immers op 31 seconden tweede in de stand en Van de Steene op 51 seconden derde. Loes Sels, vierde op 1:17, is nu de dichtste belager voor Cant.

Kim Van De Steene neemt morgen niet deel aan de Scheldecross in Antwerpen, vierde manche in de DVV Trofee. De renster van Tarteletto-Isorex is oververmoeid en moet daarom een tijdje noodgedwongen aan de kant blijven. De Superprestigecross in Zonhoven van zondag stond sowieso niet op haar programma.

“Van De Steene is nog altijd oververmoeid en moet daardoor de wedstrijd van zaterdag in Antwerpen laten schieten”, meldde haar teammanager Peter Bauwens. “De vermoeidheid na een cross blijft te lang in het lichaam aanwezig. Ze bracht een bezoek aan de dokter en die adviseerde haar aan de kant te blijven, tot haar recuperatie opnieuw op punt staat.” Bauwens hoopt zijn renster, winnares van de Koppenbergcross, “zo snel mogelijk” terug in actie te zien.

Ook Cofidis heeft zijn nieuwe outfit voorgesteld. De Franse ploeg zal niet meer in het rood koersen, wél in het wit. Opvallend. Onze landgenoten Dimitri Claeys, Bert Van Lerberghe, Michael Van Staeyen en Kenneth Vanbilsen komen uit voor Cofidis. 

Tom Dumoulin en zijn ploeggenoten van Team Sunweb zijn voortaan te herkennen aan een rode outfit. Het zwart-witte tenue van de afgelopen jaren maakt plaats voor een overwegend rood shirt met witte accenten en een zwarte broek. Een nieuwe look. 

WorldTour-formaties Deceuninck-Quick.Step en CCC Team hebben vandaag hun truitjes voor het nieuwe wielerseizoen gepresenteerd. 

Bij het Belgische Deceuninck-Quick.Step van Philippe Gilbert en Yves Lampaert overheerst traditioneel de gekende en succesvolle combinatie blauw-wit. Nieuwe hoofdsponsor Deceuninck en biermerk Maes krijgen een prominente plaats op het nieuwe truitje. De Fransman Julian Alaphilippe, een van de speerpunten in het team van Patrick Lefevere, is blij met het nieuwe design. "Ik hou echt van het ontwerp. Heel stijlvol, en ik ben zeker dat we ermee zullen schitteren in het peloton. Ik kan niet wachten om het voor de eerste keer te mogen tonen in koers", klinkt het bij Alaphilippe.

Greg Van Avermaet, uithangbord van het gloednieuwe CCC Team, zal in 2019 makkelijk herkend worden in een fel oranje-zwart tenue. CCC Team, opvolger van BMC Racing Team, kiest voor een opvallend design waarin het iconische oranje van de Poolse hoofdsponsor nadrukkelijk naar voren wordt geschoven.

Met overwinningen in Gieten, Boom, Ruddervoorde en Gavere zorgde Mathieu van der Poel voor vier zeges op rij in de Superprestige. Zondag kan hij in Zonhoven die zegereeks voortzetten en een vijf op vijf scoren.

De Superprestige is zondag al aan zijn vijfde manche toe. De voorbije twee edities van de wedstrijd in Zonhoven bracht Mathieu van der Poel op zijn naam, telkens voor Wout van Aert die er wel in 2015 won. Beide toppers zijn zondag opnieuw van de partij in het veld na een lang verblijf op stage in Spanje waardoor ze twee crossweekends aan zich voorbij lieten gaan. “Een stage die me deugd heeft gedaan”, aldus Van Aert in een persbericht van Golazo. “Ik heb mijn schema perfect kunnen volgen zoals ik in gedachten had. Het gevoel op de fiets was goed en bergop ging het steeds beter. Bovendien heb ik veel rust kunnen pakken, ook op mentaal vlak. Met de extrasportieve beslommeringen van de voorbije maanden was dat wel nodig.”

Zaterdag is er als opwarmer de Scheldecross, zondag dus staat de befaamde Kuil van Zonhoven op het programma. Na vier manches in de Superprestige voert Mathieu Van der Poel (60 punten) het klassement aan voor Toon Aerts (54). Lars van der Haar (41) en Wout Van Aert (41) staan op een gedeelde derde plaats, maar zoals bekend rijdt Van Aert enkele manches niet op het einde van het seizoen waardoor hij geen rol zal spelen in dat klassement.

Bij de vrouwen voert Annemarie Worst de stand aan met 53 punten, twee meer dan haar ploegmate Alice Arzuffi. Sanne Cant staat derde met 45 punten. Cant moest vorig jaar in Zonhoven vrede nemen met een tweede plaats na Maud Kaptheijns en kan zondag op jacht gaan naar een vijfde zege in de Kuil na overwinningen in 2012, 2014, 2015 en 2016. 

Het wereldkampioenschap wielrennen in het Engelse Yorkshire wordt komend jaar het grote doel voor de Nederlandse Marianne Vos. “Al heb ik inmiddels twaalf regenboogtruien, een dertiende zou heel mooi zijn. Ik heb het niet nodig om te bewijzen dat ik er weer ben, maar het is wel iets ultiem om naartoe te werken. Als het dan op die dag allemaal klopt, is dat het beste gevoel dat je kan hebben”, zei de 31-jarige kopvrouw van het vandaag gepresenteerde vrouwenteam CCC-Liv.

Ook in haar veertiende seizoen op het hoogste niveau voelt Vos de gretigheid van binnen branden. “Jaren geleden heb ik me weleens afgevraagd hoe ik het zou moeten volhouden om steeds weer zo diep te gaan, van alles voor de sport te doen en naar nieuwe trainingsmethodes te zoeken. Ik zie echter elk jaar opnieuw dat er nog zoveel valt te ontdekken en te leren.”