#metoo
‘In mijn omgeving is er geen enkele vrouw die niet “me too” kan zeggen.’ Zelfs als deze opmerking, van een briefschrijfster in de Volkskrant, niet honderd procent waar zou zijn, is er deze week een groot probleem boven water gekomen. Na de onthullingen over seksueel wangedrag van filmproducent Harvey Weinstein, voelden ontelbare vrouwen zich vrij te vertellen hoe zij door mannen zijn en worden lastiggevallen. Op hun werk, op straat, in het uitgaansleven, op feestjes of thuis aan de deur. Hun verhalen kregen veel bijval op sociale media, van mannen én vrouwen.
Het komt door de jaren zeventig, schreef iemand in dezelfde krant – die rare, wilde tijd, toen alles ineens kon en mocht op seksueel gebied, en aids nog niet bestond. Nu weten we beter wat misbruik is. Dat zou mooi zijn, want dan zijn we er binnenkort af. En dan konden we ook zeggen dat de seksuele revolutie de boosdoener is, de omverwerping van alle christelijk gestempelde normen.
De verhalen van – ook jonge – vrouwen doen anders vermoeden. De patronen zijn langer en dieper ingesleten. Bij een filmproducent kun je bedenken hoe het werkt: jonge actrices willen beroemd worden en zo’n man heeft de macht. Misbruik en seksuele intimidatie komen overal voor waar machtsongelijkheid tussen mannen en vrouwen is. Dat kunnen verschillen zijn in positie, in getal, in inkomen of simpelweg in fysieke kracht. En vroeger, hoeveel vrouwen hebben in smalle bedsteden hun ogen dichtgeknepen en hun echtelijke plichten vervuld? Misschien gebeurt het nog.
Vechten, vluchten of bevriezen, zijn de primaire reacties als je je bedreigd of overweldigd voelt. Veel vrouwen die het laatste doen, en zich dus niet verweren, vluchten daarna alsnog, in stilzwijgen, schuldgevoel en overlevingsmodus. Het is goed om meisjes weerbaar te maken, te leren hun eigen grenzen te vinden, ‘nee’ te zeggen en zo nodig van zich af te slaan. En vrouwen kunnen nu alsnog naar buiten komen en steun zoeken, of niet, als ze niet weer de confrontatie met dat verleden willen.
Maar laten we het vandaag in de #metoo-wereld eerst over de mannen hebben. Er zijn culturen waar vrouwen zich moeten inpakken omdat mannen de verleiding niet aankunnen. Of waar ze hun uiterlijk moeten neutraliseren om er niet áltijd op aangekeken te worden. Of waar ze juist een afhankelijk soort vrouwelijkheid moeten etaleren. Maar als we geloven in gelijk(waardig)heid, moet die er gewoon zijn, zonder dat vrouwen die moeten bevechten of elk risico uit de weg moeten gaan. Het is aan mannen om gewoon respect te tonen en aan de veilige kant van grenzen te blijven.
de mening van het Nederlands Dagblad
