Dat surfers meer zeewater binnenkrijgen dan mensen die gewoon in zee zwemmen is op zich geen verrassing, maar onderzoekers wilden weten of het überhaupt iets uitmaakt. Daarom bestudeerden ze de darmflora van 300 personen die geregeld op de surfplank staan in Britse wateren. En wat blijkt uit de staaltjes? Zo’n 9 procent van de surfers hadden de E. coli bacterie in hun lichaam die resistent was tegen cefotaxime, een antibioticum dat gewoonlijk wordt voorgeschreven om de bacteriën te doden. Bij de niet-surfers lag het percentage (3 procent) aanzienlijk lager.

Bacteriën

Hoewel de steekproefomvang en de percentages van de getroffen personen klein waren, beklemtoont hoofdonderzoekster Anne Leonard dat de resultaten kunnen wijzen op een mogelijk verband tussen antibioticumresistentie en de tijd die je doorbrengt in de zee. Volgens toxicoloog Jan Tytgat, verbonden aan de KU Leuven, is de link tussen bacteriën en antibiotica die plots hun werk niet meer doen eerder bizar.

Mond dicht

“Zeewater is een sterke zoutoplossing. Als je er te veel van drinkt, raakt je waterhuishouding overhoop. Je droogt uit en zal (veel) water moeten drinken om dat effect te compenseren. Eén slokje zal het niet oplossen”, zegt hij. “Als je via een slok een bacterie binnenkrijgt, kan je kort erna - in de namiddag of ’s avonds - beginnen overgeven of ernstige diarree krijgen. Dat is een reactie van je lichaam. Het zet zich schrap tegen de bacteriën uit het zeewater komen. Deze klachten drogen het lichaam bovendien extra uit. De gouden tip voor de klassieke toerist: probeer de mond gewoon dicht te houden.” En surfers: jullie hoeven de plank niet in de garage te laten staan. Ga dus gerust die golven gaan trotseren.