De Peltse revelatie van 'De Slimste Mens' Joke Emmers: “Er bestaat een kwaaie Joke, maar die toon ik niet op tv”

Dat het goed met haar gaat, zegt ze. Nu toch. Nog niet zo heel lang geleden was het wat minder, want de opnames van ‘De slimste Mens’ hadden gezorgd voor gezondheidsproblemen. “Ik dacht: hopelijk overleef ik één aflevering zodat ik niet afga”, vertelt Joke. “Maar het is, zoals ondertussen bekend, iets meer dan één aflevering geworden. Daar kwam zoveel stress aan te pas dat ik moest rusten en drie voorstellingen van ‘Lost Boys’ (theaterstuk van gezelschap HETGEVOLG, red.) niet kon meespelen.”

Zes deelnames heeft ze er ondertussen opzitten, en deze week heeft ze Sammy Mahdi en Bill Barberis tussen haar boterham gelegd in het finalespel. Dus maandag komt Emmers gewoon terug, om met Filip Peeters en Thibault Christiaensen de tweede finaleweek aan te vatten. Of ze kans maakt de editie van 2017 te winnen, is afwachten, maar voor het zo ver is, wil ze wel antwoorden op onze vragen. “Al sta ik er nu ook weer niet om te springen om als mezelf naar buiten te komen”, zegt ze. “Ik vind het fijn als ik mag acteren voor de camera of op een podium, maar wie zit er nu te wachten op de meningen van Joke Emmers?”

Wij! Eén ding dat we ook meteen willen weten: op het scherm kom je over als immer goedlachs, maar is er ook een andere Joke? Eentje voor wie het soms dekking zoeken is?

“Reken maar. Er bestaat dus wel degelijk een woedende Joke, maar die ga ik niet tonen op tv.”

Wat kan jou kwaad maken?

(snel) “Onrecht. In het theater werken we nu met jongeren die gevlucht zijn uit Afghanistan. Ze proberen hemel en aarde te bewegen om een verblijfsvergunning te krijgen, maar onlangs kregen we te horen dat drie van hen teruggestuurd worden. Wel, daar word ik woedend van. (denkt na) Hoe mensen tegenwoordig met elkaar omgaan… Alles is zo hard geworden, vind ik.”

Daar heb je moeite mee?

“Ik vind het fijner als het er allemaal wat gemoedelijker aan toe gaat, ja. Zo ben ik ook opgevoed. Het besef dat het niet altijd rozengeur en maneschijn is, is gegroeid toen ik in Antwerpen ging wonen en er daklozen op straat zag liggen. Ik wil niet klinken als een wereldverbeteraar, maar ik word daar heel verdrietig van.”

Krijg je het niet van je af gezet?

“Nee. Zulke dingen blijven makkelijk aan me kleven, moet ik toegeven. En daarom ben ik aan het rondkijken of ik niets kan doen voor mensen die het minder goed hebben. Ik ben op zoek naar vrijwilligerswerk dat ik kan combineren met mijn job, en ik wil ook een deel van mijn loon afstaan aan organisaties die goed werk verrichten. Dat zie ik als een plicht, tenminste toch als je wil gaan voor een mooiere samenleving. Het is iets wat ik overgehouden heb aan mijn opvoeding: mijn moeder en enkele tantes hebben zich jaren lang bekommerd om het lot van Roemeense straatkinderen. Ons mama was daar altijd mee bezig. En ze is nog steeds geëngageerd. Ik denk dat ze zich inzet voor zo ongeveer alle goede doelen die er in Noord-Limburg worden georganiseerd. We zijn in de mogelijkheid om mekaar te helpen, waarom zouden we het dan níet doen?”

Nog even over dat goedlachse imago van jou. Kijkers van ‘De Slimste Mens’ zouden zich kunnen afvragen hoe het komt dat je er zo gelukkig uitziet.

(lacht) “Ik denk dat de goede opvoeding die mijn ouders me hebben gegeven daar voor veel tussen zit. Maar ook het feit dat ik elke dag kan doen wat ik graag doe - acteren - draagt daartoe bij.”

Hou je er rekening mee dat het op een dag afgelopen kan zijn. Kijk naar Veerle Dobbelaere: ooit de grote belofte, nu komt ze als actrice nauwelijks aan de bak.

“Vijfendertig is naar verluidt de cruciale leeftijd voor actrices. Als je dan geen aanbiedingen meer krijgt, zou het wel eens heel moeilijk kunnen worden. Omdat regisseurs blijkbaar veel minder oude vrouwen nodig hebben dan jonge meisjes. Chris Lomme, Gilda De Bal, Reinhilde Decleir, dat zijn zo ongeveer de actrices naar wie alle rollen voor oudere vrouwen gaan. Nu, ik maak me voorlopig geen zorgen. En als ik geen rollen meer krijg aangeboden, creëer ik zelf wel werk. Want zoals ik net al vertelde, acteer ik enorm graag. Ik heb het ook wel een beetje aan mijn ouders te danken dat ik mezelf nu actrice mag noemen. Toegegeven, ze hadden er eerst vragen bij dat ik wilde gaan acteren: ‘Wat kan een meisje uit Neerpelt nu aanvangen met zo’n studies?’, maar toen ze zagen dat het mij menens was, draaiden ze snel bij. Sterker, mijn papa is nu mijn grootste supporter, hij ontfermt zich zelfs over al mijn papierwerk.”

“Echt, ik heb de beste job die er bestaat. En dáár word ik gelukkig van. Ik heb in ‘De Slimste Mens’ ook al verteld dat ik mijn levensmotto heb geleend van Bas Teeken (Nederlands acteur, red.), van wie ik vroeger les kreeg. Hij zei vaak: ‘Je moet je de klere amuseren.’ Ik denk dat ik er gewoon heel erg goed in ben om die woorden in de praktijk te brengen.”

Je amuseren, wat versta je daar onder?

“Er de dingen uitpikken die je leuk vindt. En vooral: je niet te veel vragen stellen bij wat je doet.”

Een verrassend onthechte levenshouding voor iemand van zevenentwintig jaar. Hoe slaag je erin zo resoluut keuzes te maken?

“Dat gaat toch allemaal vanzelf. Dat ik toneel wilde gaan spelen, wist ik bijvoorbeeld honderd procent zeker. Dat was mijn plan A. Maar ik had ook iets achter de hand voor wanneer het niet zou lukken met het ingangsexamen aan de acteerschool: studies gebarentolk. Zo ver hoefde het gelukkig niet te komen, want ik mocht naar de acteerschool en die studies verliepen vlot. En nu maak ik óók weer keuzes, maar dan binnen een afgebakend terrein. Als je een ander soort studies hebt gedaan, kan je achteraf nog alle kanten uit. Die keuzestress heb ik niet, want voor mij is het heel duidelijk: ik moet op een podium staan, punt. En ten tweede wil ik héél goed worden in wat ik doe, dus probeer ik me te omringen met mensen die… geniaal zijn. (lacht) De keuzes die ik vandaag maak, zijn ingegeven door die drang om beter te worden.”

De keuze om deel te nemen aan ‘De Slimste Mens’, hoe heb je die gemaakt?

“Het klinkt misschien cliché, maar bij alles wat ik doe, gaat er vooraf een leuze door mijn hoofd die ik vroeger vaak op school heb gehoord: ‘Als je iets doet, doe het dan met je hart’. Versta me niet verkeerd, met die deelname aan ‘De Slimste Mens’ wil ik zeker niet in de kijker lopen, dan speel ik liever mee in een serie. Maar ik was gewoon nieuwsgierig, wilde weten hoe het was om eens deel uit te maken van zo’n tv-quiz. En bovendien ben ik met dat programma opgegroeid, ik was dertien toen het voor het eerst werd uitgezonden. Als kind dacht ik al: ‘Oh, als ik ooit gevraagd wordt voor ‘De Slimste Mens’ zal dat betekenen dat ik beroemd ben. En dat wil ik wel.’ (lacht) En ik hoop stiekem dat ik met deze deelname kan bereiken dat een stukje van het tv-publiek - hoe klein dat stukje ook mag zijn - eens wil komen checken wat ik doe in het theater.”

Heeft ‘De Slimste Mens’ een impact op jouw dagelijks leven?

“Doodvreemden zeggen plots goeiedag, en mijn Instagram-foto’s krijgen veel meer likes dan vroeger, maar dat is het zowat.”

Geen mannen die zich aan jouw voeten werpen?

“Mmm, ik krijg inderdaad meer berichtjes van mannen dan vroeger. Zo van, ‘Hey Joke, hoe gaat het?’, vooral van oudere mannen. Helaas, ik val op jongere types. Maar hun berichtjes zijn braaf en proper, hoor. Er zaten vooralsnog geen aanzoeken en vetzakkerij tussen.”

“Ook positief is dat ik - nu de mensen mij beter beginnen te kennen - minder wordt aangesproken door mensen die denken dat ik Eva Van Der Gucht ben. (lacht) Dan ging het van: ‘Hey Eva’, en moest ik hen meteen onderbreken met ‘Het is Joke’. Versta me niet verkeerd, Eva is een fantastische vrouw en dito actrice, maar ik ben Joke Emmers, en ik vind het niet zo leuk om voor iemand anders aanzien te worden.”

Eigenlijk lijk je toch helemaal niet op Eva Van Der Gucht?

“Nee, maar we hebben wel wat trekken gemeen. Het is niet voor niets dat Eva mijn moeder speelde in ‘Den Elfde Van Den Elfde’, wij bewegen ook hetzelfde. Zelfs mijn neefje riep destijds ‘Joke!’ toen hij Eva op tv zag.”

Nog even wat je afkomst betreft: ga je, als je er een tijd weg bent, je geboortegrond vanzelf meer appreciëren?

“Bij mij is dat toch zo, ja. Maar ik denk dat dat vooral met ouder worden te maken heeft. Vroeger, toen ik nog in Neerpelt woonde, vond ik het vanzelfsprekend dat het er zo rustig en gemoedelijk was. En dan, op je achttiende, trek je naar de grote stad en zie je alles aan je ogen voorbij zoeven. In het begin vond ik dat geweldig, maar nu ben ik zo ver dat ik met nostalgische gevoelens kan terugdenken aan Neerpelt. (denkt na) Ik woon al negen jaar alleen. Sinds ik op mijn achttiende naar Antwerpen trok om er te studeren. Goh, da’s lang, hé? Maar eigenlijk woon ik niet alleen, want mijn zus woont nog steeds bij mij. Zij is verpleegster cardiologie in Antwerpen.”

Twee zussen bijeen.

“Ja, gezellig. (lacht) Ik denk niet dat ik gemaakt ben om alleen te wonen. Dus, zo lang mijn zus het nog leuk vindt, wil ik bij haar blijven.”

Van een vriend is geen sprake?

“Nee. Nog niet.”

Zeg het ons als je op zoek bent, dan plaatsen we een oproep.

(lacht) “Zal ik doen. Weet je wat het is? Ik zal niet zeggen dat een relatie me niet interesseert, maar omdat het nu zo goed gaat met acteren, ben ik daar minder mee bezig. Ja, natuurlijk zou ik het leuk vinden om iemand aan mijn zijde te hebben. Zo iemand die je op den duur door en door kent. Dat moet fantastisch zijn. Om eerlijk te zijn heb ik dat nog nooit meegemaakt. Zelfs mijn zus ken ik niet door en door. Ik hoop dat er zo iemand ooit mijn pad kruist, wat niet betekent dat ik er nu actief naar op zoek ben. Maar het zou voor de verandering wel eens leuk zijn als ik op familiefeesten eindelijk kan zeggen dat ik van straat ben.” (lacht)

En dat je al die vervelende vragen niet meer moet beantwoorden?

“Dat ook, ja. Maar dan zal er zich wel weer een andere vraag opdringen: ‘En? Wanneer komen er kinderen?’ Maar goed, laten we daar nog maar niet aan denken. Ik heb trouwens helemaal geen ervaring met lange relaties, dus weet ik ook niet wat het allemaal met zich meebrengt. Ik vraag me soms af hoe ik voor mijn vrienden een plaatsje moet vrijhouden in mijn agenda. Wat moet dat dan wel niet zijn als je een partner of een gezin hebt?”

Breek ons de bek niet open. Tot slot nog even je toekomst checken. Zal je straks te zien zijn in de vervolgseries van ‘Beau Séjour’ en ‘Callboys’?

“Ik denk dat ze voor ‘Beau Séjour’ from scratch beginnen, met een totaal ander verhaal en nieuwe personages. En wat ‘Callboys’ betreft: gráág! Al vrees ik dat het verhaaltje van Wendy uitverteld is. Alhoewel, Matteo (Simoni, red.) zegt soms: ‘Joke, als wij nu eens een relatie begonnen.’ Zou wel leuk zijn, Wendy en Devon, dan hebben ze meteen een nieuw verhaal.”

Voilà, daar heb je je vent.

“Neenee, Matteo heeft een goed lief. En ik zal dat van mij nog wel vinden.”

‘De Slimste Mens – De laatste finaleweek’, VIER, van maandag tot en met donderdag, 21.35 uur