Het Alpendagboek van twee zwoegende debutanten: "Zelfs blote borsten zou ik niet gezien hebben"

"In het begin van de rit was het afzien. Maar toen ik op de Croix Fry bidons ging ophalen en ik de gelosten één voor één voorbijreed, riep ik euforisch tegen Yves Lampaert: 'Yes, ik ben klimmer geworden!' Ik trapte in de boter. De waan van het moment. Want op Plateau des Glières was het al meer 'skarten' en op de Romme en de Colombière verdween dat supergevoel compleet. Klimmer? Ik? Niet dus. Toch wilde ik niet te snel de gruppetto opzoeken en zo lang mogelijk aanklampen. Dat lukte, zodat ik in de finale relatief op mijn gemak zat en niet hoefde te vechten tegen de tijdslimiet. Blij wel, dat de stress van die eerste week er uit is. Genieten? Euh...ja. (lacht) Van het mooie vrouwvolk langs de kant van de weg vooral. Ik voel me hoe dan ook gezegend. In 2014 sukkelde ik nog met mycoplasma en was ik bijna prof af. En zie: nu rijd ik mee in de grootste en belangrijkste koers ter wereld."

(Lees hieronder verder)

"Drie dagen in de Alpen, dan weet je dat het overleven is. Eigenlijk klim ik nog wel graag, maar ik kan het gewoon niet. Ik ben er niet voor gemaakt. De pijn op een col is anders dan op kasseien: het blijft duren, het is 'lang' afzien. Ook mentaal is dat zwaar. Toch moet ik die drie dagen zo fris mogelijk doorkomen, want vrijdag wordt er normaal weer gesprint en dan heeft de ploeg me nodig. Op die tweede klim, die steile, had ik het het lastigst. Eigenlijk reden ze op de eerste ook al te rap, maar dan kon ik nog aanklampen. Maar als het te steil wordt, moet je er af. Niets aan te doen. Gelukkig zat er genoeg volk rond me. Ik heb nooit stress gehad, het was al vroeg duidelijk dat we de tijdslimiet gingen halen. Goed gedaan, vind ik. Eigenlijk is dat wat je doet tijdens een bergrit: rekenen. Hoe rap moet ik rijden? Hoeveel tijd heb ik nog? Aan iets anders denk ik niet. Tenzij aan een ploegmaat die achterop is geraakt. Sieberg is een nog slechtere klimmer dan ik. Dan hoop je dat hij het ook nog haalt. Hij zat in een groep die maar 28 seconden over had, dat is met vuur spelen."