De ontdekking van het kleine wezentje in een verlaten, gortdroog en heet oord in de Chileense woestijn zorgde voor heel wat ongerustheid in 2003. Mensen geloofden dat Ata, zoals het schepseltje genoemd werd, wel een buitenaards wezen moest zijn.

Het gemummificeerde skelet was slechts vijftien centimeter groot en had een vreemde, uitgerekte schedel en grote oogkassen. Bij het eerste onderzoek viel ook meteen op dat Ata slechts tien paar ribben had, in plaats van twaalf. Sommige skeletdelen leken bovendien van een kind tussen de zes en acht jaar oud te zijn.

(Lees hieronder verder)

Een buitenaards wezen?

Wetenschappers uit de Amerikaanse staat Californië deden vijf jaar lang intensief DNA-onderzoek op de kleine mummie. Donderdag konden ze een definitieve conclusie over de herkomst van Ata publiceren in het vakblad Genome Research.

Daaruit blijkt dat het piepkleine skelet wel degelijk menselijk is. Vrouwelijk om precies te zijn. Vermoedelijk werd het meisje een veertigtal jaar geleden veel te vroeg geboren. Ze had een reeks genetische afwijkingen, die onder meer leidden tot een misvorming van de schedel.

Zou het kunnen dat zij ondanks alle misvormingen zeker zes jaar oud is geworden, zoals sommige skeletdelen doen geloven? Nee, zeggen specialisten nu. Dankzij erfelijk materiaal dat ze uit een rib haalden, hebben ze ontdekt dat Ata een foetus was. Ze leed aan een zeldzame ziekte die de botten snel doet verouderen.