Leerkracht wetenschappen van 70 jaar staat nog steeds voor klas: “Ik ben nog met alles mee, enkel typen kan ik niet”

Het waren de kleuters van het Sint-Ursula-Instituut in Wilrijk die gisteren fanfaregewijs en luidkeels “lang zal hij leven” kwamen zingen tijdens de les Fysica van meneer Verbinnen. Gevolgd door een horde pers en de directie van de school werd het voor de nietsvermoedende jarige leerkracht een emotioneel moment. “Al die aandacht hoeft niet voor mij. Voor mij is dit een dag als een ander”, reageerde hij.

René heeft niet zijn hele carrière in het onderwijs gestaan. Hij begon zijn loopbaan als chemicus bij Monsanto en nam dan een bedrijf over dat knopen maakte. “Pas op vijftigjarige leeftijd besloot ik om iets anders te doen en ben ik in het onderwijs beland en nu zou ik het niet meer kunnen missen.”

Lesgeven houdt René jong. “Ik moet mezelf blijven bijscholen en nieuwe leerplannen blijven volgen. De leerlingen houden me ook jong. Ik luister graag naar hun verhalen over wat ze gedaan hebben in het weekend. Ik besef dat ik soms saaie leerstof geef, daar kun je geen vijftig minuten geconcentreerd naar luisteren. Daarom onderbreek ik de les af en toe eens voor een babbeltje. Ik moet ook mee met de technologie zoals het smartboard in de klas. Examens opstellen duurt bij mij ook langer dan bij collega’s. Ik heb altijd een secretaresse gehad dus heb ik nooit leren typen. Met een vinger op het toetsenbord stel ik mijn examens op, daar doe ik wel even over”, lacht hij.

Smoelenboek

Namen van leerlingen kent René niet. “Als ik testen verbeter, wil ik dat objectief kunnen doen zonder dat ik weet van welke leerling die test is. Wel heb ik een smoelenboek met foto’s van de leerlingen en hun naam bij. Als ik hen dan bij naam wil noemen, kan dat wel.”

De vakken die René geeft, zijn niet meteen de meest populaire, maar zijn lessen worden best gesmaakt volgens de leerlingen. “Meneer Verbinnen is streng, maar hij durft leerlingen ook wel eens plagen en maakt graag mopjes. Wanneer een leerling een buis heeft zegt hij: “je hebt een buis zo hoog als een huis” zodat heel de klas het hoort”, vertelt leerling Matthias Godé. “We wisten eigenlijk niet dat meneer Verbinnen al zo oud was. Hij is nog goed mee. Alleen als er iets misloopt met het smartboard of de beamer moet opgestart worden, moeten we hem even helpen.”

Naast lesgeven geeft René ook informatieve rondleidingen in het educatief centrum over het beheer van radioactief afval Isotopolis in Dessel. “Ik doe veel omdat ik alert wil blijven. Gepensioneerden die niets meer doen, worden snel minder alert en dat wil ik vermijden. Naast het lesgeven en het gidsen zit ik ook nog in een golfclub en elke donderdag ga ik een pint pakken met mijn beste vriend.”

Hoewel hij het lesgeven nog lang niet beu is, denkt René er toch over na om te stoppen. “Volgend schooljaar doe ik nog verder, maar daarna heb ik mezelf beloofd om te stoppen. Dat moet niet van de school, maar soms denk ik dat ze te beleefd zijn om te zeggen dat ik beter zou afronden. Ze mogen mij daarna nog altijd zeker vragen als interimleerkracht.”

Niet uit zijn lood te slaan, gaf René gisteren interviews aan de aanwezige pers en begon dan, terwijl de camera’s nog draaiden, verder les te geven. Want dat stuk over het isochoor proces en het volume van gas moest en zou toch nog even behandeld worden.