“De studenten hoorden het brandalarm afgaan, want die zot kende alle evacuatieprocedures, zodat hij wist waar ze zouden buitenkomen”, vertelt de Belg aan RTL Nieuws. “Haar vriendinnen zeiden eerst nog tegen haar dat ze zich niet zo moest opwinden voor een brandalarm, maar zij heeft toen toch haar mening doorgedrukt. ‘Nee nee, we gaan nu naar buiten, we moeten weg, nu’, zei ze.” Een juiste reflex, zo zou achteraf blijken. De schutter keerde immers meermaals terug naar enkele klaslokalen op opnieuw een salvo af te vuren.

“Mijn dochter heeft het geluk gehad om niet rechtstreeks met hem geconfronteerd te worden, zij kon meteen naar buiten. Daarna heeft ze haar klasgenoten nog wat verder weg geleid, terwijl ze haar telefoon nam om me te bellen. Aan de lijn zei ze tegen mij: ‘Papa, ik hou van je. Ik weet niet wat er aan de hand is, maar we zijn onszelf in veiligheid aan het brengen. Kom nu zeker niet naar hier!’ Drie minuten later was ik daar natuurlijk”, aldus de Belgische vader.

Solidariteit en steun

Pas later begon de informatie over de schietpartij immers binnen te sijpelen. De 17-jarige schutter zou 17 mensen doodschieten en honderden jonge slachtoffers in shock achterlaten. “De avond zelf nog hebben we psychologische hulp voor haar gezocht. Het is echt een uitzonderlijke situatie hier. Sinds de schietpartij biedt iedereen steun en een luisterend oor aan: de scholen, openbare plaatsen, musea, synagoges, kerken, overal. De solidariteit is enorm. Onze dochter kan veel met haar vrienden praten, wat een enorme hulp is, want alleen zij hebben hetzelfde meegemaakt.”

Éric Rozenberg verhuisde enkele jaren geleden samen zijn vrouw en zijn drie dochters naar de Verenigde Staten. “We zijn naar hier verhuisd, omdat we dachten dat dit buiten Europa een veilige plaats was. Maar er is geen enkele plek 100 procent veilig”, besluit de man.