Welke andere sporter zou je graag een dag zijn?

“Dan zou ik voor Usain Bolt gaan. Ik heb grote ­bewondering voor atleten. Toen ik nog jong was, heb ik zelfs behoorlijk wat tijd op de track doorgebracht. Lopen was echt fun. Ik heb nooit bij een club ­gezeten, maar ik amuseerde me rot. Ik denk zelfs dat ik mogelijk nog een oud record op mijn naam heb staan, maar dat was wel in het kogelstoten. (lacht) Op de middelbare school stootte ik tijdens een ­wedstrijd die bol aardig ver weg, zonder dat er ­ramen sneuvelden, uiteraard.”

Heeft er al ooit een tegenstander in je oor ­gebeten?

(lacht) “Nee, en ik ben zelf ook niet de meest ­smerige speler op een veld, denk ik. In the heat of the moment kan ik weleens een iets steviger blok zetten, but that’s it. De meeste gasten weten ook wel dat ze niet met mij moeten sollen, want dat er dan een rekening openstaat. Nu ik eraan denk: lang ­geleden ben ik weleens in een pootje-lap-hier en een pootje-lap-daar beland. We kregen allebei een dubbele fout onder onze neus. Toen was ik even het noorden kwijt. Ik heb de bal volle jap tegen de reclameborden geknald. Of dat met binnenkant rechts was? Geen idee, maar al mijn frustratie zat er netjes in verpakt.”

Krijg je als echte vent weleens een roze string in je brievenbus? Van een fan?

“Niet echt, nee. Maar ik herinner me wel een andere liefdesverklaring, al kwam die van een wel heel jong meisje. Ze moet 11 of 12 jaar geweest zijn. Mijn zus had toevallig haar profiel op Facebook gevonden. Ze had er haar naam zelfs veranderd in ­’Mwema’. Een foto van ons tweeën - die ze wellicht ooit lang geleden na een wedstrijd had genomen - stond er, helemaal bewerkt met hartjes en weet ik wat nog allemaal. In haar fantasie waren we dus een koppel, of zelfs broer en zus. Voor een Mwema te zijn, zag er wel heel erg blank uit.” (hilariteit)

Heb je ooit de dood in de ogen gekeken?

“Het scheelde toch niet veel. Tijdens de aan­slagen op Zaventem zat ik samen met mijn ploeg­maten van Antwerp ­Giants te wachten aan een gate op de benedenverdieping. We zouden naar Italië vliegen om er in Varese een wedstrijd te spelen in de Europese FIBA Cup. Plots zie ik onze team­manager bellen. Meteen na het telefoontje zegt hij ijzig kalm: Mannen, er is boven een bom ontploft. Met grote ogen keken we hem aan. We hadden er niets van gemerkt. Daarna begonnen we op Twitter en op allerlei sites te zoeken naar meer informatie. In het ­begin vonden we niets, maar lang duurde dat niet. Wat later verscheen ook die ondertussen wereldberoemde ­foto van de gewonde basketter Sebastien Bellin. Toen kwam het heel dichtbij.”

Jullie zaten daar vast?

“Voor we het goed en wel beseften, stonden we ­samen met pakweg duizend anderen op de tarmac. Ik weet nog dat ik vrij snel mijn moeder en mijn zus heb laten weten dat ik oké was. Plots ontstond er ook een gesprek met een paar militairen die vertelden dat een van hun collega’s een been had verloren. Het was enorm onwezenlijk omdat wij zo relatief ver weg van het drama stonden te wachten. Het enige wat ik gezien heb, zijn twee mensen met wat bloed aan hun gezicht. Een hele tijd later zijn we dan in een grote stoet richting die kleine rotonde in Zaventem ­gestapt, waar we opgepikt zouden worden. De wedstrijd werd uiteindelijk verplaatst en twee dagen ­later zijn we dan via Parijs naar Italië gevlogen. Onze Amerikanen zagen dat helemaal niet zitten, omwille van wat er ook in Parijs ­allemaal ­gebeurd was. We hebben ze kunnen geruststellen.”

Heb je zelf ooit al eens in een Lamborghini ­gezeten?

“Ik heb er in Italië weleens een voorbij zien knallen, er zat zelfs een halve wereldster achter het stuur. Wie? Mario Balotelli! Een reporter van ATV volgde ons tijdens de Europese trip en die had het ook gezien. Hij is toen in de buurt gaan rondvragen waar Super Mario precies woonde. En geloof het of niet: hij is ernaartoe gegaan en heeft uiteindelijk een interviewtje losgekregen. ­Mario reageerde op het Brusselse drama. Het staat zelfs nog online, denk ik. Googel maar eens: gewoon ATV en Mario Balotelli ­intikken.”

Hoe heet je kapper?

“Die is naamloos, om van de eenvoudige reden dat hij of zij niet bestaat. (lacht) Ik laat het hoogstens een paar keer per jaar wat bijtrimmen met een ­tondeuse. Wie dat dan mag doen? Vroeger deed mijn zus het weleens of soms ook een vriendin, die dat dan geweldig plezant vindt om mij te snoeien. Op ­redelijk chaotische wijze verdwijnt hier en daar een pluk haar, totdat het min of meer overal gelijk is, maar zo nauw komt het niet. Het ziet er toch ­altijd hetzelfde uit.” (lacht)

Krijg je ooit te horen dat…

(onderbreekt) “Dat ik een Fellaini-kapsel heb? Man, er gaat geen week voorbij zonder dat iemand dat ­tegen me zegt. ‘t Is soms wel verschieten als je iemand van aan de andere kant van de straat hoort roepen: “Hé Fellaini, alles goe?” (lacht) Heel soms ga ik op de Heizel ook wel eens een match van de Rode Duivels bekijken. De laatste keer kwamen er effectief een paar gasten naar me toe om te vragen of ik het echt was. “Non, je suis Axel Witsel”, zei ik toen .” (hilariteit)

Wat is favoriete hobby naast het veld?

“Ik zou graag samen met een van mijn beste vriendinnen, Julie Daems, muziek maken. Zij mag gerust zingen, ik zal wel wat helpen met de productie en met het schrijven van de lyrics. Julie heeft echt een ­indrukwekkend stemgeluid. Toen ze deelnam aan The Voice van Vlaanderen, draaiden alle juryleden zich om. Ze koos uiteindelijk voor Natalia als coach. Voor de auditie had ik Natalia al een sms gestuurd dat er die dag een vriendin zou meedoen. Natalia wilde niet weten om wie het ging, zodat ze onpartijdig kon jureren. Ze was serieus ­onder de indruk. Leuk om dat hele circus eens mee te maken, maar het duurde wel allemaal heel lang en er wordt hier en daar ook wel wat geënsceneerd. Maar goed: toffe ervaring!”

Hoe zou BC Oostende het in de NBA doen?

“Dat zijn twee andere werelden. Op elk gebied zouden we moeten onderdoen: op lengte, op snelheid,... Het zou een heel lang seizoen worden, denk ik. Daar komt nog eens bij dat er ook andere spelregels gelden in de NBA in vergelijking met de FIBA, waar wij in spelen. In de NBA heb je bijvoorbeeld de defen­sive three seconds-regel. Dan mag je niet langer dan drie seconden in the paint blijven, dat is die - zeg maar - geverfde zone onder de korf. Of het vergelijkbaar is met de Rode Duivels tegen Gibraltar? Niet overdrijven hè. (lacht) Zo erg zal het niet zijn. Een puntje of 40 verschil zou wel kunnen. Enfin, het valt niet te vergelijken.”

Ben je ooit al eens een keer uitgefloten?

“Toen ik met Oostende te gast was in de Lotto Arena om er tegen de Antwerp Giants te spelen, kreeg ik van het publiek toch een stevige lading boegeroep over me heen. De héle wedstrijd lang, hè. Toch vreemd voor een speler die daar jaren erg geliefd was geweest en die met iedereen goed overeenkwam. Mijn zus voelde aan haar water dat ze die dag beter thuisbleef, want op Facebook was het al de hele week prijs. Toen ik na de match uit de kleedkamer kwam om een ­interview te geven voor televisie, zaten er in de tribune nog een paar jonge gasten die nog iets in petto hadden: Mwema, verrader, riepen ze. Gelukkig werd ik door mijn ex-ploeg­maten, de staf en alle vrijwilligers wel heel hartelijk begroet. Ik ben na een driepunter zelfs nog even langs de Antwerpse bank gelopen om te doen alsof ik in de noten van coach Roel Moors ging knijpen. Die deinsde toch even achteruit. (lacht) Moet kunnen hè, zo onder vrienden.”

Wat zijn de nadelen van 1m95 te meten?

“ Ca va! Ik ken gasten van 2m14, die hebben pas iets voor. Zie je ze al zitten op een vlucht van Ryanair? Zoals mijn ex-ploegmaat ­Salah Mejri, die viel in slaap terwijl zijn benen in de middengang lagen. Tot er plots een cateringkar tegen hem aan knalde, per ongeluk, hè. (lacht) Of stel je eens voor dat die gasten in een gemiddeld hotelbed liggen, met de voeten er een halve meter uit. Ik heb het al meegemaakt dat er aangepaste bedden werden voorzien. Dan werd er tussen het hoofdeinde en het eigenlijke bed een soort van tussenstuk geplaatst. Ex-basketter Tomas Van Den Spiegel heeft geloof ik ook al zijn deur­openingen hoger laten ­maken en ga zo maar door.”

Welk Congolees ­gerecht kan je niet missen?

“De Congolese keuken is top. Kip of makreel met een soort van tomatensaus: om duimen en vingers van af te likken. Ze werken ook veel met ­Fufu-meel. Dat wordt dan een korrelige substantie, die gekneed wordt en voilà, bon appétit. Je moet ook eens pondu met tonijn proberen. Je kan het onder andere vinden bij ­Farafina in de Kerkstraat in Antwerpen. Spring er maar eens binnen, je voelt je meteen part of the family.”

Ben je bijgelovig?

“Niet echt, nee. Ik stretch wel altijd op dezelfde manier en laat mezelf ook als laatste tapen. Ik doe eerst mijn linkersok aan, dan mijn rechter. Daarna doe ik mijn tweede linkersok aan gevolgd door mijn rechter. Dan stap ik in mijn linkerschoen en daarna in mijn rechterschoen. Vervolgens strik ik mijn ­linkerschoen… Ik bijgelovig? Hoe kom je daarbij?” (hilariteit)

Je vloekt dus ook nooit?

“Wablief? Ik vloek zelfs in het Servisch… Puši mi kurac!”

Dave Peters