N-VA wil kinderen uit tehuizen halen: “Geef geld aan professionele pleeggezinnen”

© ss

“900. Zoveel kinderen tussen 0 en 6 jaar zaten vorig jaar een tijdlang in een tehuis voor jeugdzorg. Dat zijn er 900 te veel. Elk van die kinderen heeft recht op een leven in een gezin”, zegt Lorin Parys, Vlaams parlementslid voor N-VA en zelf pleegouder. Om dat te realiseren, lanceert hij een plan voor “professionele pleegzorg”. Hij wil mensen die moeilijk te plaatsen kinderen in hun huis willen opvangen daarvoor een loon geven.

Steven De Bock

Volgens de cijfers van Pleegzorg Vlaanderen staan ongeveer 300 kinderen jonger dan zes jaar op de wachtlijst voor een pleeggezin. Ook op die wachtlijst: kinderen met een beperking. En broers en zussen die samen een plek in een pleeggezin zouden moeten vinden.

“Al die kinderen hebben recht op een leven in een gezin. Maar voor veel kandidaat-pleegouders is de zorg voor meerdere kinderen of voor kinderen met een beperking geen optie. Het lijkt mij dan ook een logische keuze om iets nieuws te proberen. Gezinshuizen – want zo noem ik het – waar professionele pleegouders voor maximaal vier kinderen zorgen. We zorgen ervoor dat die mensen een loon krijgen, dat ze ondersteund worden door een instelling voor jeugdzorg. In ruil daarvoor bieden zij die kinderen een warm nest. In Nederland doen ze het al. Waarom zou het in Vlaanderen dan niet kunnen? Uit mijn gesprekken met jeugdinstellingen en jeugdwerkers blijkt iedereen het een goed idee te vinden. Ik heb onder meer al gesproken met Inge Vervotte van zorgverstrekker Emmaüs (dat zes instellingen voor kinderopvang beheert, nvdr.).”

Er is ook een financieel argument. “Gezinshuizen zijn volgens mij goedkoper dan de huidige residentiële ­opvang. Bovendien zouden we op ­termijn het aantal residentiële plaatsen kunnen afbouwen.”

Problemen om zich te hechten

Het is Parys een doorn in het oog dat vorig jaar 900 kinderen tussen 0 en 6 een tijdlang in een jeugd­instelling verbleven. “Terwijl we ­weten dat jonge kinderen die te lang in een residentiële setting verblijven ­later vaak hechtingsproblemen hebben, psychologische moeilijkheden kennen of een ontwikkelingsachterstand oplopen. En hoe hard personeelsleden ook hun best doen – en ik weet dat ze dat doen – ze kunnen de rol van een altijd aanwezige ouder, of pleegouder, niet overnemen.”

Parys trekt nu met een uitgewerkte conceptnota en met de steun van zijn partij naar het Vlaams Parlement. Hij wil het voorstel ook bespreken met ­minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V).

Hij wil er spoed achter zetten en zo snel mogelijk met enkele experimenten beginnen. Omdat hij ervan overtuigd is dat ook moeilijk plaatsbare kinderen zo vanuit een residentiële opvang naar een gezin kunnen verhuizen.

Professionele opleiding

Bij Pleegzorg Vlaanderen zijn ze blij dat iemand de discussie op gang trekt, want ze ervaren elke dag hoe moeilijk het is voor sommige kinderen een pleeggezin te vinden. “Maar we moeten de groepen die voor zo’n betalend systeem in aanmerking komen heel goed afbakenen”, zegt woordvoerder Jan Brocatus. “Want als we sommige pleegouders gaan verlonen, dan zal dat leiden tot een spanningsveld met de mensen die nu vrijwillig aan pleegzorg doen. Daar zijn ook mensen bij die nu al broers en zussen opvangen, of kinderen met een beperking. En zij krijgen daar alleen een onkostenvergoeding voor. ”

“De vrijwillige pleegzorg moet zeker blijven”, zegt Parys als ­ervarings­deskundige, wegens zelf pleegvader van twee kinderen. “Daarom moeten we de gezinshuizen beperken voor kinderen die moeilijk een plek vinden. Het staat alle pleegouders dan vrij voor dat systeem te kiezen. We vragen van die mensen wel dat ze een professionele opleiding volgen om kinderen te begeleiden. Maar ook van die professionele pleegouders zal een groot engagement gevraagd worden. De kinderen zullen ­immers altijd bij hen verblijven. Ze zullen altijd meer ouder dan jeugdwerker zijn.”

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer

Meest Gelezen