Nog deze legislatuur moet het dossier van de zware beroepen afgerond zijn, maakte premier Michel (MR) zich sterk. Dat be­tekent dat zijn minister van ­Pensioenen Daniel Bacquelaine nog veel werk voor de boeg heeft. De sociale partners in de privésector kregen gisteren tekst en uitleg over het wetsontwerp waarop ze zich moeten baseren. En zowel de bonden als de werkgevers vinden het maar niets.

Grootste struikelblok is dat ­Bacquelaine een lijst van zware beroepen vraagt in plaats van ­criteria die moeten bepalen wanneer iemand vroeger met pen­sioen mag. De minister heeft zelf vier criteria uitgewerkt om te beslissen wat een zwaar beroep is: ploegen- en nachtarbeid, veiligheidsrisico’s, fysiek zwaar werk en stress. Dat laatste criterium geldt enkel als je ook aan een van de andere voldoet. Heb je vijf jaar lang zo’n job gedaan, dan mag je vroeger met pensioen, ten vroegste op je zestigste. Beslis je toch om langer te werken, dan strijk je later meer pensioen op.

Onbegonnen werk

Op basis van die criteria een lijst met zware beroepen opstellen, is onbegonnen werk, zeggen de sociale partners. “Sommige lassers werken ’s nachts, anderen niet. Dan kun je toch niet alle lassers de stempel zwaar beroep geven”, zegt Caroline Deiteren van zelfstandigenorganisatie Unizo. “In de publieke sector kan dat werken, in de privésector zijn de functies te flou. De ene lasser is de andere niet.”

Ook de bonden zien meer heil in criteria, los van beroepsgroepen. “Een lijst kan niet de complexiteit van de werkvloer dekken”, zeggen ACV, ABVV en ACLVB in een gemeenschappelijk pers­bericht.

Eén of twee systemen?

Hoe die criteria er moeten uitzien, is een andere discussie. Daar raken de sociale partners al drie jaar niet uit. Voor de werk­gevers kan enkel ploegenarbeid een objectief criterium zijn, de bonden willen ze alle vier hanteren en vinden het onaanvaardbaar dat stress enkel als verzwarende maatregel geldt. Maar de boodschap aan de minister is duidelijk: zo lukt het niet, desnoods komt er maar een ander systeem voor de privésector.

En daar knelt het schoentje. De regering wil de publieke sector en de privésector zo veel mogelijk gelijkschakelen. Komen er opnieuw twee systemen uit de bus, dan blijft Bacquelaine wellicht met lege handen achter en zal ­iedereen tot zijn 67ste moeten werken.

De minister laat niet in zijn kaarten kijken. “Een akkoord sluit je tijdens onderhandelingen, niet in de pers.” Vandaag zit hij samen met de overheidsbonden, waar een akkoord dichterbij is.