plusartikels
reeks First voters
Isabo handelt conservatief, maar denkt progressief: “Het is toch normaal dat ik me gerepresenteerd voel door een vrouw?”
Isabo Van Fleteren vreest voor een overwinning van rechts, waarbij vrouwenrechten in gevaar kunnen komen. — © Alexander Meeus
In de week zit ze op kot in Gent, in het weekend is ze thuis in Izegem. Ze verkiest een fuif van de KSA boven een club in Gent. Isabo Van Fleteren (21) noemt zich “een typisch Vlaams plattelandsmeisje”, maar “vreest voor een overwinning van rechts”.
Ze gaat liever naar een KSA-fuif in Izegem dan naar een club in Gent. De vakantie brengt ze liever door in de tuin met de katten dan in een toeristisch land. Later wil ze liever wonen op het platteland dan zich te settelen in een grote stad. Isabo Van Fleteren (21) is conservatief in haar handelen, maar progressief in haar denken. “Het zou niet mogen, maar het is toch normaal dat ik me eerder vertegenwoordigd voel door een vrouw?”
‘First voters’ aan het woord
De Standaard selecteerde 29 first voters tussen 17 en 22 jaar om in de aanloop naar de verkiezingen een Jongerenpanel voor deze krant te vormen. De jongeren vertellen wat hen bezighoudt, hoe ze kijken naar het politieke debat en welke thema’s hun allereerste keuze in het stemhokje zullen beïnvloeden. Wekelijks brengen we een portret van één of twee van die jongeren.
Lees hier alle portretten van onze first voters.
“Het mag wel een keer aan de vrouw zijn, het heeft lang genoeg geduurd”, zegt Van Fleteren. Een kwalitatief gesprek over politiek heeft ze naar haar gevoel bovendien eerder met een vrouw dan met een man, “alleen met mijn broer en vader heb ik wel goede gesprekken (lacht). Maar ik praat dan ook over het algemeen meer met vrouwen dan met mannen.” Als ze op vrijdagavond thuiskomt in Izegem – na een week op kot in Gent, waar ze rechten studeert – durft ze weleens een maatschappelijk onderwerp op tafel te gooien. “Mijn vader en ik hebben niet over alles dezelfde mening, maar we luisteren wel naar elkaar.”
Basis beschermen
Vrouwen moeten evenveel kansen krijgen als mannen, vindt ze. Dat er nog steeds ongelijkheid is, heeft volgens haar vooral te maken met de mindset van mensen: “Het zit ingebakken in onze cultuur. Denk aan de seksistische grapjes of opmerkingen die vrouwen vandaag nog steeds te horen krijgen.” Dat er quota zijn in de politiek, vindt ze goed, al kan ze zich voorstellen dat niet iedereen daar zo over denkt. “Je voelt dat er in de samenleving nog spanning is over dat thema. Sommige mensen zullen denken dat vrouwen alleen voorgetrokken worden omdat ze vrouw zijn, maar die quota geven een gelijke start aan vrouwen en mannen. Pas op de lange termijn zal dat een gunstig effect hebben.” Vrouwen hebben een inhaalbeweging te maken, zegt ze, omdat ze in het verleden vaak aan de kant werden geschoven, maar dat betekent niet dat vrouwen meer kansen moeten krijgen dan mannen. “We moeten gelijke kansen krijgen.”
Wie is Isabo Van Fleteren
• 21 jaar
• Woont in Izegem, zit op kot in Gent
• Studeert rechten aan UGent
• Stemt centrumlinks, maar weet nog niet op welke partij
Verder vindt Van Fleteren het vooral belangrijk dat “de basis beschermd wordt”. “Waar politici voor hebben gestreden, moet blijven”, zoals het socialezekerheidsrecht bijvoorbeeld. “In sommige landen bestaat er niet eens vakantiegeld of een groeipakket, en dan durven sommigen nog te klagen. Maar ik ben nog student, wie weet klaag ik ook zodra ik ga werken (lacht).” Ook over de politici wordt er te veel geklaagd, vindt Van Fleteren. “Mensen judgen te veel. Politici dragen grote verantwoordelijkheden. Natuurlijk moeten ze hun job serieus nemen, maar iedereen heeft weleens een slechte dag.”
Maken of kraken
In het zesde middelbaar had Van Fleteren een “goede leerkracht” die zijn leerlingen liet nadenken over politiek door hen in groepjes een begroting te laten opmaken. “Toen besefte ik hoe moeilijk het is om overeen te komen. Mijn klas was niet divers, we waren allemaal Vlaams, uit de regio Izegem, even oud en we hadden soortgelijke ideeën. En nog was er veel discussie. Hoe moet dat dan zijn in het parlement, waar zoveel mensen samenzitten met allemaal verschillende meningen?”
Zulke leerkrachten moeten er meer zijn, vindt Van Fleteren. “Veel jongeren weten bijna niets over politiek, ze zijn daar niet in geïnteresseerd. Ik ken mensen die niet eens de partijen kunnen opnoemen, terwijl politiek wel over ons dagelijkse leven gaat. Onderwijs kan een generatie maken of kraken. Door jongeren al gewoon de basis mee te geven, gaan ze niet onvoorbereid naar het stemhokje.”
Zelf weet ze nog niet voor welke partij ze zal stemmen, “maar sowieso wel centrumlinks”. Nochtans verwacht ze – en vreest ze – een overwinning van rechts, waarbij bijvoorbeeld vrouwenrechten in gevaar kunnen komen: Vlaams Belang wil vrouwen jonger dan 30 jaar stimuleren om kinderen te krijgen met een dubbele geboortepremie, om “gezin en natie te versterken”, zoals de extreemrechtse partij stelt. Onrustwekkend, vindt Van Fleteren dat. “Zo’n maatregel stuurt de vrije keuze van vrouwen in een bepaalde richting.”
