Van een boek lezen tot koffie inschenken: onze reporter betrapt de ene na de andere bestuurder op levensgevaarlijk rijgedrag
Mails checken, een boek lezen, worstelen met de thermos koffie of nog snel een sms sturen. Je ziet het allemaal als je rond je kijkt in het verkeer. De nieuwe campagne Blindmeters van Ouders van Verongelukte Kinderen (OVK) wil die chauffeurs met de neus op de feiten drukken. Want wie bijvoorbeeld één korte sms – “Ben bijna thuis” – in de dorpskom stuurt, heeft al 164 meter niet naar de weg gekeken. Onze reporter Kim Clemens doet het relaas van een maandagvoormiddag op de Brusselse Ring.
Groen licht. De eerste auto aarzelt een paar seconden te lang. De tweede auto, net voor mij, sluit niet aan. Ik zie haar hoofd naar voren gekanteld. Ze kijkt op, geeft gas, en is nog net mee door het groen. Ik mag nog een rondje wachten.
Nog vóór Koen Van Wonterghem, voorzitter van Ouders van Verongelukte Kinderen (OVK), is ingestapt, is het al duidelijk: de smartphone achter het stuur is ongemeen ergerlijk. “En levensgevaarlijk, ook”, zegt hij. “Terwijl je typt zie je niets van de weg. Je rijdt echt blind.” Koen Van Wonterghem rijdt met ons mee over de Brusselse Ring voor een rondje smartphonespotten. Om te kijken hoe veel chauffeurs het gevaar onvoldoende inschatten.
De eerste overtreder laat zich snel zien, nog voor we de oprit hebben genomen. Een chauffeur vertraagt tot vijftig waar je zeventig mag, om dan van de ene tel op de andere weer fors te versnellen. “Iemand die zonder aanleiding vertraagt, dat is bijna altijd omdat ze afgeleid zijn. In het huidige verkeer kunnen we het ons dat nochtans echt niet permitteren.” Voor de campagne meten ze de mate van afleiding. Iedereen kan via de applicatie Blindmeters nagaan hoeveel honderden meters ze voor een bepaalde sms niet op de weg hebben gelet. “Voor een sms is dat eenvoudig, daar bestaan concrete data voor”, zegt Van Wonterghem. Eén letter typen bij 90 kilometer per uur betekent dat je 19,75 meter niet op de weg let, bij 120 kilometer per uur loopt dat op tot 26,33 meter. “Wanneer je tijdens het typen nog even opkijkt naar de weg, dan wordt die afstand alleen maar langer. Je kijkt wel, maar je hebt er niets aan. Je bent niet ten volle bezig met het verkeer.”
Bijna tegen de vangrail
Op het middenvak van het viaduct van Vilvoorde heeft een bestuurder niet in de gaten dat het verkeer versnelt. Hij blijft stapvoets verdergaan. Tot hij zijn fout inziet. Hij duwt op het gaspedaal, net wanneer iemand hem links wil inhalen. Wat verder wijkt een bestuurder licht van zijn rijvak af, en mist ei zo na de vangrail. Nog opvallend: ook vrachtwagenchauffeurs spotten we met de vingers op het klavier. “Wanneer iemand inrijdt op een file, dan kan het toch niet anders dan dat die was afgeleid”, zegt Koen Van Wonterghem. “Beroepschauffeurs zouden een voorbeeldfunctie moeten hebben, ook al omdat ze met zulke grote vehikels op de baan zijn. Maar in werkelijkheid zijn er velen met hun smartphone bezig. Misschien heeft de tijdsdruk van hun job ermee te maken, ik weet het niet.” En waarom anderen het maar niet afleren? “Het is een soort verslaving. Een biepje horen en meteen willen weten wie of wat. Ook dat idee dat we altijd verbonden moeten blijven.”
De rit eindigt aan het Meiserplein, alwaar tientallen afgeleide chauffeurs aan het rode licht de dagelijkse miserie nog wat groter maken. “Mensen denken soms dat het wel even kan, voor het rood licht of in de file. Maar dat zorgt voor vertragingen. Daarnaast zie je ook niet wat er rond je gebeurt. Of er een ambulance langs moet, of of er achter je iemand komt aangeraasd die niet heeft gezien dat het rood is.” Hij hoopt dat de campagne zal sensibiliseren. “Voor de politie is het moeilijk om mensen op heterdaad te betrappen. Maar in tegenstelling tot te snel rijden of rijden met een glas te veel op, is het nog een relatief recent fenomeen. Het zit nog minder ingebakken in onze rijgewoonten. We hopen dat we het misschien tóch nog onder controle kunnen krijgen.”
Je kan de applicatie zelf proberen op Blindmeters.be
