17 oktober 2017 om 03:00
Luister naar

Mona Keijzer: De lange dagen van het formatieteam

Voor dag en dauw opstaan om al vroeg in de Tweede Kamer te zijn, gebeurde mij de afgelopen jaren niet zo vaak. Laat thuiskomen van een debat hoort bij politiek, maar om half negen ‘s ochtends aankomen op station Den Haag Hollands Spoor was gelukkig een zeldzaamheid. Tot de formatieperiode aanbrak althans. Elke dag om tien uur gingen Sybrand Buma en Pieter Heerma namens het CDA naar de onderhandelingstafel met de andere partijen, om vrijwel de gehele dag daar te overleggen. U hebt de beelden elke dag op tv kunnen zien. Maar voordat de onderhandelaars naar dit overleg toe liepen, hadden ze hun eerste vergadering er al op zitten. In ons geval met het formatieteam, dat uit enkele leden van de fractie bestond, onder wie ik.

In dit vooroverleg, dat stipt om negen uur begon, kwam alles langs. Wat was onze inzet en waarom? Waarop wilden we wel politiek bewegen en waar lag onze grens? En wie kon nog even in een onderwerp duiken voor de volgende dag?

Dit werd een ritueel. Soms vermoeiend, gezien de lange dagen, maar altijd waardevol, omdat we wisten waar we het voor deden: een regering vormen die antwoord kon geven op de echte zorgen van mensen.

tevreden terugkijken

Voordeel van vroeg van huis vertrekken was dat de gevulde koeken op het station nog warm waren. Dat maakte in die dagen het eerste kopje koffie extra lekker en draagt bij aan de tevredenheid waarmee ik nu terugkijk op die dagen. Lang moest de inhoud vertrouwelijk blijven, maar uiteindelijk kregen alle fracties op maandag 9 oktober het volledige, definitieve regeerakkoord. Ondergeschikt detail: het was ook mijn verjaardag. Niet eerder in mijn leven kreeg ik een dergelijk cadeau. Ik vond het wel bijzonder om samen met mijn collega’s na vijf jaar hard werken in de fractie het tussenresultaat daarvan te zien. Tussenresultaat? Ja, zeker, zo zie ik het. Het akkoord heet niet zomaar Vertrouwen in de toekomst. De Nederlander maakt zich zorgen. Over migratie, integratie, terrorisme, bereikbaarheid van de zorg, de toekomst van zijn kinderen, werkgelegenheid. Wij voelen het als onze dure opdracht om aan mensen te laten zien dat wij hun zorgen zien, begrijpen en zaken willen veranderen. We willen mensen weer vertrouwen in de toekomst geven.

Simpel is dat niet. Voorbeeld? Denk aan de zorg in Nederland.

Als de regering niets doet, stijgen de zorgkosten de komende jaren met tien miljard euro. En zoals bij geen van ons allen op de zolder een geldboompje staat, staat dat ook niet op het ministerie van Financiën. We moeten dit dus als samenleving dragen. Zorgkosten betalen we allemaal via de zorgpremie. Als die stijging van de zorgkosten doorgaat, betalen we over vier jaar allemaal tientallen euro’s meer premie per jaar. De afgelopen jaren is minister Schippers succesvol geweest in het beteugelen van de zorgkostenstijging, door bijvoorbeeld het afsluiten van zogenaamde Hoofdlijnenakkoorden. Ik heb dan ook ervoor gepleit deze voort te zetten.

zinnige zorg

De nieuwe minister moet dus een deel van die tien miljard euro stijging van de zorgkosten gaan voorkomen. Schande, roepen mensen op mijn Facebookpagina. Bezuinigingen!

Nee dus. Een deel van de verwachte kostenstijging moet ongedaan gemaakt worden. En dat kan. De ziekenhuizen hebben vorig jaar ruim 400 miljoen kunnen bijschrijven op hun spaarrekening, terwijl daar al voldoende geld op staat. Terecht zet bijvoorbeeld zorgverzekeraar VGZ in op het alleen vergoeden van zinnige zorg. Niet zonder reden vergoeden zorgverzekeraars niet meer alle medicijnen, maar gaan ze op zoek naar de goedkoopste merknaam voor een bepaalde werkzame stof. In de verpleeghuiszorg komt er een aanzienlijke hoeveelheid geld bij. En terecht. Maar het is in ons aller belang dat de totale zorgkosten in de hand gehouden worden. En als het even kan in overleg met de professionals zelf. Zij weten als de beste hoe het anders kan en anders moet in de zorg. Voor mij staat de slogan van het regeerakkoord dan ook daarvoor: vertrouwen teruggeven aan de samenleving.

Vertrouwen in de toekomst. En het definitieve oordeel is uiteindelijk aan u.

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Afbeelding

Na de oorlog was het: zwijgen en vooruit maar weer, het leven hernam zijn loop. Met grote gevolgen

De grootvader van Bart Jan Spruyt werd in de oorlog onder dwang tewerkgesteld in Duitsland. Daar sprak hij na de oorlog nooit meer over. 'Voor mij is hij altijd volstrekt ontoegankelijk gebleven.'

Paul Schenderling

Kun jij als grootgrondbezitters die zwaar onderbetaalde dagloner recht in de ogen aankijken?

Je kunt je een wereld zonder naasten en naastenliefde nauwelijks voorstellen. Toch was dit een groot deel van de wereldgeschiedenis het geval, stelt Paul Schenderling.

Heb je een mening die ons stoort? Dan slepen we gerust de fouten van je voorouders erbij

Lodewijk Asscher wordt nog steeds gepest met de rol van zijn grootvader in de Joodse Raad, signaleert Reina Wiskerke. Wat gebeurt er met de nakomelingen van NSB'ers als de archieven over hen opengaan?

Afbeelding

Op de koffie bij 'filmster' Gerlach van Beinum, de laatste akkerbouwer onder de rook van Amsterdam

Met een documentaire over zijn leven groeit boer Gerlach, de bijzondere akkerbouwer onder de rook van Amsterdam, uit tot een begrip. Maar een echte filmster zal hij nooit worden, merkt columnist Gerard ter Horst.

beeld nd

Ik wil een tegengeluid laten horen: denken aan scheiden hoeft niet het begin van het einde te zijn

De podcast ‘Gebroken Gelofte’ van het Nederlands Dagblad, een podcast over scheiden in christelijk Nederland, heeft flink wat losgemaakt. Is het geen promo voor scheiden? Wordt scheiden zo niet genormaliseerd?

Mijn pake deelt zijn handen en zijn oren, omdat hij zijn leven lang heeft geleerd Jezus te volgen

Zijn pake logenstraft het vooroordeel dat de babyboomer enkel klaagt en profiteert, schrijft Mark de Jager. ‘In het samenwerken voor het goede, vallen kerkelijke en culturele verschillen weg.'

Jan Willem Wits

Waarom het een aderlating is als de lutheranen in Nederland zouden uitsterven

Hoelang houden de kwijnende lutherse gemeenten binnen de Protestantse Kerk het nog vol? Wat zou het betekenen als ze van de Nederlandse aardbodem verdwenen? We kunnen de lutheranen niet missen, vindt Jan-Willem Wits.

Afbeelding

Christenzionist in gesprek met een Palestijns christen. 'Je kunt altijd nog verhuizen'

Stel dat een christenzionist ergens bij Bethlehem de Palestijnse Daoud Nassar ontmoet. Aad Kamsteeg maakt zich een voorstelling van dat gesprek en welke argumenten dan meestal worden gebruikt.

Afbeelding

Het is goed te begrijpen waarom voetballer Cody Gakpo luistert naar de worship van Eline van Dijk

De teksten van een nieuwe generatie Nederlandse worship- en aanbiddingsleiders worden eerlijker valt columnist Gerard ter Horst op. Een sterk voorbeeld vormt Eline van Dijks ‘Levenswoorden’. Cody Gakpo blijkt ook fan.