Wielrenners die ’s winters voetballen: het is in de moderne tijden niet meer aan de orde. Corestability, mountainbiken, wat lopen en zwemmen en heel veel krachttraining in de fitnessruimte. Tot daar de winterse bezigheden van de hedendaagse wielerprof.

Dat was vroeger dus anders. Wielrenners, en niet de minsten, speelden elke week wel ergens een partijtje voetbal, vaak voor een goed doel en soms zelfs in competitie.

En heel wat wielrenners konden of kunnen best behoorlijk goed voetballen. Roger De Vlaeminck debuteerde als zestienjarige in het eerste elftal van Eeklo. Maar omdat oudere voetballers meer betaald kregen dan Roger, hing de toen al eigenzinnige Gitan de schoenen aan de haak en ging hij, met oudere broer Erik als voorbeeld, zelf ook koersen.

Houterige loopstijl

Ook Eddy Merckx kon behoorlijk voetballen, zo wil de overlevering. Een beetje houterig in zijn loopstijl maar zeker geen meeloper. Idem dito voor zoon Axel die ook de jeugdcategorieën van Anderlecht doorliep maar later toch maar naar de fiets overstapte. Intimi van Herman Frison weten dan weer dat hij tot en met eind december de kleuren verdedigde van Schijf Sport, één van de betere caféploegen uit het Kempense Retie.

Ook later hebben zich nog goede voetballers als wielrenner aangeboden. Greg Van Avermaet was een meer dan uitstekend doelman die binnen de jeugdwerking van KSK Beveren actief bleef tot en met de UEFA-junioren. “Niveau derde klasse, meer ook niet”, schatte Van Avermaet zijn eigen kwaliteiten in en ging prompt koersen. Weinigen die weten dat ook Mathieu van der Poel als een groot… voetbaltalent werd beschouwd. Begonnen bij het lokale Nieuwmoer, overgestapt naar Kalmthout en net op het moment dat Willem II uit het naburige Tilburg de jonge Van der Poel wilde inlijven, besloot hij om voor de fiets te kiezen. De mythe wil zelfs dat Van der Poel ooit een oproepingsbrief van de Belgische voetbalbond in de bus heeft gekregen voor een nationale jeugdselectie. Tot bleek dat hij niet over een Belgisch paspoort beschikte.

En dan is uiteraard Remco Evenepoel. Gevoetbald in de jeugd van Anderlecht, kapitein van zijn lichting en ook speler van de jonge Rode Duivels. Evenepoel leek een mooie voetbalcarrière in het verschiet te hebben tot Anderlecht twee jaar geleden plots het tegendeel beweerde. De rest van het verhaal kent u: Evenepoel ging als eerstejaars-junior koersen, verloor sindsdien nauwelijks nog een koers en is de nieuwe wereldkampioen, zowel op de weg als tegen de klok. Straks wordt hij prof, wielerprof welteverstaan, onder de vleugels van Patrick Lefevere.

Oh ja, wie staat er nu ook weer op de foto? Uiteraard herkende u Eddy Merckx, staande als derde van rechts. In dezelfde rij herkent u misschien ook nog zijn ploegmaat Frans Mintjens, tweede van links. Gehurkt kon u ook het kuitenwerk van Roger De Vlaeminck (tweede van rechts), Patrick Sercu (derde van rechts) en Rik ‘Kamiel’ Van Linden (tweede van links) bewonderen. En die ene profvoetballer? Die staat rechts van Merckx. Juist, Roger Van Gool, voormalig aanvaller van Club Brugge, Keulen, Coventry en Antwerp.