Mathieu van der Poel (winnaar): “Perfecte spoor gevonden in het zand”

In de allerlaatste ronde kon de Europese kampioen dan toch het verschil maken en zijn negentiende zege van het jaar pakken. “Eigenlijk was het niet mijn plan om na de loopzone aan te vallen. Ik had niet zo veel voordeel, want Wout kwam terug op de loopstrook. Ik wou gokken op de sprint, maar ik kwam in de zandstrook in een zeer goed spoor terecht en kon lang blijven fietsen. Ik heb toen maar mijn sprint gereden. Het was echt een duel zoals vorig jaar, maar deze keer hadden we de wind tegen. Ik dacht dat het alsnog een sprint zou worden, maar toen ik achterom keek was de buit blijkbaar toch binnen!”

Ik had al gezien dat er op het parcours enkele uitstekende stenen lagen. Lars van der Haar kwam me voorbij, ik moest een ander traject kiezen en ineens schoof ik onderuit. Ik moest niet zo diep gaan om terug te komen, maar toen was Van Aert net gedemarreerd. Bij hem terugkomen heeft mij wel krachten gekost! Wout is zo te zien wel sterker uit zijn hoogtestage teruggekomen, zeker als je het gat tussen ons en de anderen bekijkt. Een minuut op zo’n snel parcours, dat is echt veel. Je zag ook dat we de hele tijd tegen elkaar zaten te rijden, voor het publiek is dat natuurlijk fantastisch!

Wout van Aert (tweede): “Misschien over drie jaar hier eens winnen”

Wereldkampioen Wout van Aert moest zich uiteindelijk tevredenstellen met een tweede plek. “Vorig jaar verloor ik hier van Mathieu met vier seconden verschil, nu zijn het er drie. Ik kom dichterbij, misschien kan ik over drie jaar hier nog eens winnen! De loopzone was vandaag veel minder cruciaal dan vorig jaar omdat het zand veel losser was. Ik wou tweede blijven om zo aan de finish in een goede positie te zitten, maar dan besef ik ineens weer dat ik tegen Mathieu koers en dat hij op zo’n strook waar niks te beleven valt toch iets kan forceren. Ik was niet geschrokken dat er een versnelling kwam, maar het was geen logische plek om dat te doen. Bij het opspringen had hij ook iets meer kracht.”

“Ik voelde deze week al dat ik beter uit mijn hoogtestage ben gekomen, het publiek was zo te horen ook gelukkig dat we weer met zijn tweeën konden strijden! Eigenlijk had het nog spannender gekund, aangezien we allebei lek reden. Ik hoorde de omroeper zeggen dat Mathieu teken deed naar de materiaalpost, maar nadien stond ik zelf ook lek! Maar goed, het was denk ik één van de eerste keren dit seizoen dat we echt tot de laatste ronde hebben kunnen strijden. De laatste maanden was dat vaak mijn schuld, dus hopelijk gaat het verder zoals vandaag.”

Van Aert verraste na de finish nog met een opvallend weetje over zijn hoogtestage. “Ik heb al twee weken goed bergop getraind, dus ik ben klaar om aan de klimcrossen te beginnen. Ik ben ook afgevallen, als je je bril opzet zal je dat wel zien. Als renner is dat altijd goed voor de moraal, bergop ben je dan een stuk flitsender. Of ik een cijfer kan plakken op hoeveel ik ben afgevallen? Twee kilo!”

Laurens Sweeck (derde): “Hopelijk starten ze morgen iets trager”

Laurens Sweeck was in Antwerpen best of the rest, maar hij viel ook op door een opvallend manoeuvre in de laatste ronde. Een professioneel foutje? “Nee, het was zeker niet expres”, aldus Sweeck. “Ik schoot uit mijn pedaal, en zo had ik ineens een gat. Aan meer dan een derde plek kon ik niet denken. Ik was wel goed mee, maar ik moest na de start wat bekomen. Uiteindelijk ben ik zeer blij met mijn derde plek. Ik ben iets langer in Mallorca gebleven om bij te trainen en ik voel dat ik daar nu de vruchten van pluk. Blijkbaar reden Van der Poel en Van Aert wel tien seconden per ronde sneller op een ronde van zes minuten. Hopelijk starten ze morgen iets trager, maar ik vrees dat dat er niet inzit!”