KEMPEN-COLUMN. “Jij bent Antwerpser dan De Strangers” “Maar jij woont toch ook in Berchem?”

Ik heb ruzie met mijn vrouw. Ze beweert bij hoog en bij laag geen Antwerpse te zijn. De bewijslast is nochtans verpletterend: ze werd geboren in Wilrijk, liep school in Merksem, ging naar de scouts in Ekeren en woont nu in Berchem.

“Je bent Antwerpser dan De Strangers”, strooide ik wat zout in de wonde. De plaagstoot keerde als een boemerang terug. “En jij dan?” zei ze geïrriteerd. “Jij woont toch ook in Berchem. En je werkt op Linkeroever, speelt zaalvoetbal in Mortsel en hebt vier jaar op kot gezeten in de binnenstad.” Mijn Kempense identiteit lag onder vuur. Toen ging ze een stap te ver: “Ik kom net zo goed van ‘den buiten’ als jij.”

Eigenlijk had ze zich met het gebruik van ‘den buiten’ voor de Kempen al verraden als Antwerpenaar, maar nu was het tijd om deze discussie te beslechten. Opgroeien in Mol-Wezel is immers niet hetzelfde als een ouderlijk huis in Stabroek hebben. Pen en papier werden erbij gehaald en we gingen over tot het opstellen van een lijst met zaken die de Kempenaar van de Antwerpenaar onderscheiden. Op deze stellingen kon ik ‘ja’ antwoorden en moest mijn ‘Antwerpse’ vrouw afhaken: ik weet wat een ‘spavela’ is, dertigers zonder lief moeten vrezen om als os door het leven te gaan, de verkeersbulletins gaan nooit over wegen uit mijn heimat, de voornaam van elk familielid wordt voorafgegaan door ‘os of ozze’, ik kon als kind in de tuin een lange bal trappen, op een ‘vat’ drink je de hele avond gratis en niet tot dat ene vat leeg is, al mijn jeugdvrienden haalden hun rijbewijs voor hun 20ste, in de bioscoop zat ik weleens in een verder lege zaal, mannen begroeten elkaar niet met een kus, frikadellen zijn rond en toffe dingen zijn ‘sjow’.

De lijst kon onze discussie niet oplossen, integendeel. Maar ondertussen is onze zoektocht naar een huis buiten Antwerpen wel een versnelling hoger geschakeld.