Antwerpse dealers van miniwagens niet eens met kritiek dat autootje “gevaarlijk” is: “Brommobiel is geen blikken doos”

Twee tienermeisjes van 15 en 18 jaar kwamen in de nacht van vrijdag op zaterdag om het leven in een Aixam. Het Franse Aixam is marktleider in brommobielen. In de kofferruimte zaten nog twee meisjes, terwijl er normaal slechts ruimte voor twee personen is in een brommobiel.

In het Brusselse zijn de brommobielen een hype bij de jeugd. “In Antwerpen niet”, vertelt Rudi Verdonck van Aixam Antwerpen. “Af en toe verkoop ik een brommobiel aan ouders voor hun zoon of dochter, maar dat zijn de begoede burgers. Het marktsegment is te duur om het populair te maken bij de jeugd. De Aixam begint vanaf 10.000 euro, maar je kan er net zoals bij een gewone wagen allerlei opties op nemen. De meesten zitten al gauw rond de 12.000 euro, en dat gaat tot 17.000 euro. In het tweedehandssegment is wel een grote verkoop aan jonge mensen, maar nog altijd niet te vergelijken met wat zich in Brussel afspeelt.”

Wij testten een brommobiel van de Zandhovense verdeler Vandoninck. Lees verder onder de video

Zevenduizend vaak oudere Belgen doorkruisen het land met een ‘brommobiel’. Toch is de verkoop veeleer beperkt bij de dealers. “Bij mij verschilt het sterk van jaar tot jaar. Soms verkoop ik er zes per jaar, soms zestien”, zegt Verdonck. “Handgeschakelde versies bestaan niet. Het zijn allemaal automatische wagens. 99% rijdt op diesel, 1% elektrisch.”

Nuttig in filegevoelige stad

Dat rijden met een brommobiel gevaarlijker zou zijn, vindt Verdonck flauwekul. “In plaats van een verplichte rijopleiding voor bestuurders van een brommobiel, zou het veel beter zijn dat alle weggebruikers elke vijf jaar een examen over de wegcode moeten afleggen. Ik rijd elke dag met een gewone wagen op de baan, en ik kan honderd keer per dag verongelukken omdat andere weggebruikers de meest essentiële verkeersregels, zoals voorrang van rechts, niet kennen. Dit ongeval in Sint-Genesius-Rode had met élk type wagen noodlottig afgelopen. De wagen werd op de zijdeur, daar waar de impact het grootst is, door een terreinwagen van 2 ton.”

(Lees verder onder de foto.)

In de vijftien jaar dat Verdonck Aixams verkoopt, maakte hij al een zestal zware ongevallen mee bij klanten. “Zoals een bejaarde man die op de Noorderlaan gegrepen werd door een vrachtwagen. Die Aixam werd total loss bij mij afgeleverd, maar de man was ongedeerd. Het zijn geen blikken of kartonnen dozen. Brommobielen mogen niet op de snelweg. Waar in het Antwerpse kan je nog veel sneller dan 45 kilometer per uur rijden? De wegen zijn smaller geworden, het verkeer staat overal stil. In een filegevoelige stad als Antwerpen bewijst de brommobiel meer en meer zijn nut.”

Vier uur rijles

Garagehouder Johan Vandoninck uit Zandhoven is dealer van de merken Ligier en Microcar. Hij verkoopt een zestal brommobielen per jaar en heeft er een dertigtal in onderhoud. “Ik verkocht één keer aan een vader voor zijn dochter van zestien, in afwachting van haar rijbewijs. Maar ik heb over het algemeen weinig jonge klanten. De meeste mensen die voor een Ligier of Microcar kiezen, zijn mensen met een beperking, of personen die door omstandigheden geen rijbewijs kunnen halen. Het gebeurt ook dat een weduwe die nooit met de auto gereden heeft een brommobiel aanschaft na het overlijden van haar man, om mobiel te blijven. Sommige gezinnen kopen het als tweede autootje. Je moet er niet mee naar de keuring.”

Ook Johan Vandoninck had nog geen zware ongevallen bij zijn klanten. “Soms wel blikschade, als ze tegen een paaltje rijden of niet op tijd kunnen stoppen.”

Dat de chauffeurs helemaal geen rijopleiding krijgen, klopt niet. “Voor het bromfietsrijbewijs dat vereist is, moeten ze vier uur rijlessen volgen. Die verplichte rijopleiding vind ik overbodig, het enige dat misschien zinvol is in deze discussie is de minimumleeftijd optrekken tot achttien. Maar iemand van achttien jaar kan net zo goed nog stommiteiten doen.”

TEST. Niet veel verschil met kleine wagen, alleen rammelt hij anders

Johan Vandoninck van Garage Vandoninck heeft een demowagen van Microcar staan die we eens mogen testen. “Ik gebruik hem vooral als vervangwagen als er eentje in herstelling is. Want de meeste mensen met een brommobiel kunnen hem geen dag missen”, vertelt hij.

Het eerste wat me opvalt is de kofferbakruimte. Ik rijd zelf met een Citroën C3, en die laadruimte is kleiner dan die van de Microcar. Omdat de koffer tot onderaan opent, kan ik me levendig voorstellen hoe de twee meisjes vrijdagavond in de koffer konden plaatsnemen als ze de hoedenplank wegnamen.

De eerste uitdaging voor mij is de automatische versnellingsbak. Alle brommobielen zijn automaten. “Alles met je rechtervoet doen, zowel gas geven als remmen”, legt Johan uit als ik de gordel heb aangedaan, want ook in een brommobiel geldt gordelplicht. Ik ben klein van gestalte, en toch moet ik de zetel helemaal naar voren schuiven om aan de pedalen te geraken, dus er is voldoende beenruimte. Het dashboard ziet eruit als van een normale wagen, met autoradio en verwarming met blazers. Starten gebeurt automatisch met 5 kilometer per uur, daarna kan je zelf gas bijgeven tot 45. Vanbinnen merk ik weinig verschil met mijn eigen auto. Alleen als ik in een put rijd, rammelt het wagentje met een heel ander, blikkerig, geluid. “Toch is de carrosserie al versterkt tegenover vroeger en zitten bestuurder en passagier in een aluminium kooi”, zegt Vandoninck.