Elke maand krijgen in België 124.000 mensen een leefloon. Het vermoeden bestaat dat lang niet iedereen daar recht op heeft. Het OCMW controleert waar ze kan, alleen is het lastig om exact vast te stellen wat iemand in het buitenland bezit.

In Nederland werkt de overheid al langer samen met privé-onderzoeksbedrijven, deze firma’s zijn gespecialiseerd in vermogensonderzoek in het buitenland. Tussen 1996 en 2002 werd in Nederland grootschalig onderzoek gedaan naar steuntrekkers met vermogen in het buitenland. Uit de cijfers werd duidelijk dat een derde van de mensen met een leefloon een aanzienlijk vermogen in het buitenland had. In veel gevallen was het buitenlandse kapitaal groot genoeg om de steun volledig te schorsen. Sindsdien ontwikkelden deze bedrijven in Nederland een nieuw product: vermogensonderzoek in het buitenland. In België bestaat dat niet, Antwerpen wil het nu introduceren.

Vastgoed

Volgens Fons Duchateau is het een kwestie van rechtvaardigheid. “Waarom zou een steuntrekker die in Frankrijk een huis heeft, daar wel op aangesproken kunnen worden en iemand in Marokko niet? Uiteindelijk zijn de zwakkeren in onze maatschappij daar het slachtoffer van,” zegt hij aan VRT.

De directeur van een van de Nederlandse onderzoekbureaus, die liever anoniem wil blijven, is ervan overtuigd dat er ook in België op grote schaal gefraudeerd wordt: “Laat mij alle Genkse Turken met een leefloon onderzoeken en ik garandeer u dat het resultaat zal zijn dat één op de drie onterecht een uitkering krijgt.”

Het gaat volgens de directeur vooral om vastgoed in het buitenland. “Als je vermogen hebt in het buitenland, zoals een huis, moet je dat eerst ‘opeten’, pas daarna heb je recht op steun. Er zijn steuntrekkers die een villa van 900.000 euro blijken te bezitten. Dat kan niet.”