Van Avermaet derde in Oman, ook Naesen weer in top tien en opgewacht door vriendin Dorien

Met veel hellingen en wind, plus aankomst op een stevige helling, beloofden de 192 kilometer van de derde etappe tussen Shati Al Qurum en Qurayyat voor veel spektakel te zorgen. En dat gebeurde ook. Preben Van Hecke had op dag twee de gouden trui als meest strijdlustige renner veroverd, en die deed de renner van Sport Vlaanderen-Baloise vandaag alle eer aan. Hij was bij kilometerpaal 0 de eerste om aan te vallen en deed zo een kopgroep van tien ontstaan. Daarbij onder meer ook zijn ploegmaat Piet Allegaert en Arjen Livyns (Roompot-Charles).

Terwijl Van Hecke en Allegaert voorin het maximum van de punten sprokkelden op de hellingen en aan de tussensprinten, barstte de oorlog in het peloton al los voor de eerste van twee beklimmingen naar Qurayyat (2,8 km aan gemiddeld 6,5 procent): in een waaieroorlog zonderden onder anderen Greg Van Avermaet, leider Alexander Kristoff en diens uitdager Alexey Lutsenko zich in een eerste groep af.

In de heuvels nadien reden Van Hecke en Niccolo Bonifazio voorin weg van de rest en moest Kristoff afhaken in het eerste peloton, maar daarna troepten 80 renners weer samen. Tot die groep opnieuw in waaiers uit elkaar werd gegooid door de gebundelde krachten van Astana en CCC. Opnieuw tekende Kristoff present, maar hij kwam op de slotklim naar Qurayyat andermaal in de problemen en zou zijn leiderstrui verliezen.

Op die helling richting finish maakten de Zuid-Afrikanen van Dimension Data indruk, maar het was uiteindelijk Lutsenko die daags na ritwinst in Al Bustan opnieuw de sterkste bleek. Hij won met een seconde voorsprong voor de Spanjaard Jesus Herrada, Greg Van Avermaet en de Portugees Rui Costa. Eliot Lietaer en Oliver Naesen werden enkele seconden later respectievelijk zesde en zevende.

Lutsenko verovert zo meteen ook de leiderstrui. Die probeert hij morgen te verdedigen in een etappe van 129 kilometer met onderweg een vijftal hellingen. Lutsenko is de titelverdediger in Oman en heeft nu 18 seconden voorsprong op Herrada en 20 op Van Avermaet. 

Greg Van Avermaet (CCC) moest in de derde etappe van de Ronde van Oman vrede nemen met een derde plaats. “Tegen die Lutsenko valt weinig te beginnen”, verklaarde hij na afloop. “Maar ik ben tevreden over de conditie en dat moet ik vooral onthouden.”

Winnen zit er vooralsnog niet in voor Van Avermaet in Oman. Zondag werd het een vijftiende plaats in Al Bustan, vandaag verging het hem beter met een derde stek. “Maar ik ben wel supertevreden”, zei hij na afloop. “Op zo’n aankomst is het gewoon moeilijk voor mij om te winnen. Het ging echt wel stevig bergop en ik kan mezelf weinig of niets verwijten. Lutsenko rijdt momenteel op een ander niveau. Ik heb het geprobeerd, ik word derde, ik denk niet dat we hier veel conclusies uit moeten trekken voor de klassiekers. Ik voel me goed. Lutsenko is hier sterk, maar dat was hij vorig jaar ook en daarna waren zijn resultaten ook niet indrukwekkend in de klassiekers. Dus ik hoop dat dat in 2019 ook weer het geval zal zijn. Ik ben vooral tevreden over mijn eigen prestatie.”

In de finale werd twee keer de slotklim bedwongen. Net voor de eerste passage werd het peloton in waaiers getrokken. “We waren eigenlijk met veel jongens van de ploeg vooraan, maar ik was aanvankelijk niet mee met die waaier”, moest Van Avermaet toegeven. “Ik ben dan nog naar dat eerste pelotonnetje gesprongen, maar daarna moest ik wel even bekomen van die inspanning. Op die eerste klim trok Lutsenko stevig door en toen wist ik eigenlijk al hoe laat het was. Maar op zo’n klimmetje rijd ik toch met de betere jongens mee naar boven en dat moet ik onthouden.” 

Oliver Naesen eindigde zondag in de Ronde van Oman als vijfde in Al Bustan, vandaag werd hij zevende op een aankomst die niet meteen spek voor zijn bek was. “Ik ben zeer tevreden”, vatte de kopman van AG2R na afloop samen. “De conditie is echt wel goed.”

De slotklim naar Qurayyat, 2,8 km aan 6,5 procent, was niet van de poes. Toch finishte klassiek specialist Oliver Naesen als zevende en dat stemde hem tevreden. “Ik wilde hier in Oman de benen testen, zien of ik progressie had gemaakt in vergelijking met twee jaar geleden en dat is me toch goed gelukt. Ik heb twee dagen op rij een mooie uitslag gereden. Ik hoopte gisteren om mee te zijn en dat lukte. Vandaag hoop je dat opnieuw, maar dacht ik kansloos te zijn. Als je dan een zevende plek behaalt, mag je toch wel tevreden zijn. Dit was een goede generale repetitie voor de klassiekers.”

Bij de eerste passage van de slotklim zat Naesen niet in het eerste peloton. “Klopt, ik had me hier in Oman niet aan waaiers verwacht en zat een beetje achteraan het peloton te keuvelen. Plots spatte het uiteen, maar uiteindelijk hebben we dat nog rechtgezet met de ploeg. Op die slotklim was ik wel mee vooraan en had de ploeg me heel goed afgezet waardoor ik iets gemakkelijker omhoog reed en goed die klim kon indelen. Maar uiteindelijk ga je dan toch in het rood. Ik viel even aan, op 500 meter, maar Lutsenko sprong me meteen voorbij en ik kon hem niet volgen. Meer dan deze ereplaats zat er niet in.”

Naesen heeft in Oman ook het gezelschap van zijn vriendin Dorien Favyts en mama Lieve Van Cauteren, en ook een nonkel die in het Midden-Oosten verblijft en beide dames rondrijdt in Oman. “Dat is wel plezant dat ze hier zijn”, aldus de Oost-Vlaming. “Er staan hier amper supporters. Als er dan twee mensen voor jou naar hier zijn gekomen, dan motiveert dat wel om het goed te doen.”