Belgian Cats gaan strijdend ten onder tegen Japan
Op het EK van 2017 koos het geluk telkens de kant van de Belgian Cats, gisteren op het WK kantelde dat in het voordeel van Japan, dat na verlengingen met twee punten verschil won. "Ik heb aan de meisjes meteen gezegd: verliezen doet pijn, maar er is niets gebeurd", zei Ann Wauters.
Een nederlaag. Dan kan je het glas halfleeg zien. Dan kan je kankeren op Emma Meesseman. Dat de sterspeelster met een afwerking aan 28 procent niet op de afspraak was. Dan kan je klagen dat Kim Mestdagh niet de juiste keuzes maakte in moneytime. Of opmerken dat de Belgian Cats hun lengtevoordeel - niemand bij Japan haalde 1m90 - niet genoeg uitgebuit hebben. Dat ze het niet konden afmaken.
Toch geven wij de voorkeur aan halfvol en daar is meer dan één reden voor. Om te beginnen zijn er de feiten. België staat pas op zijn eerste WK, Japan op zijn achtste; België is 28ste op de wereldranking, Japan 13de. België won brons op het EK, Japan is Aziatisch kampioen. Samengevat: Japan heeft een stuk meer ervaring op mondiaal niveau. En tóch kon Japan pas in overtime afstand nemen van de Cats. Dat is bemoedigend.
Nog een reden? Kim Mestdagh. De 28-jarige 'shooting guard' heeft er niet het makkelijkste jaar opzitten en kwam met een koffer vol twijfels aan in Tenerife, niet het minst over haar toekomst. Waar kan ze na het WK terecht? Welke club geeft haar een eerlijke kans? Het leek op de Ieperse te wegen, maar gisteren heeft ze al die zorgen van zich afgeschud en leek ze weer op de Mestdagh van het EK: ze gooide 7 op 11 driepunters (23 punten) binnen en zorgde er zo voor dat België in de slipstream van Japan bleef. Als dat geen opsteker is.
"Dat is waar, maar ik zit toch met gemengde gevoelens", zei ze. "Het is leuk als je shots vallen, maar als je niet kan winnen, dan wordt dat goede gevoel toch wat ongedaan gemaakt. Maar ik ben wel trots op de mentale weerbaarheid die wij toonden. We knokten ons elke keer weer in de match."
'Ik ben trots op de mentale weerbaarheid die we toonden. We knokten ons elke keer weer in de match'
Dat was niet alleen aan Mestdagh te danken en ook niet aan de traditionele sterkhouders, maar wel aan twee jonkies. De eerste: Julie Allemand. Ze miste het EK door een knieblessure, maar maakte intussen promotie tot eerste spelverdeelster. De 22-jarige Luikse had even tijd nodig om op dreef te komen, maar nam met sterke drives haar verantwoordelijkheid op. Dertien punten en zeven assists: dat doet het beste verhopen. En dan de tweede: Kyara Linskens, door de knieblessure van Ann Wauters opgeschoven in de hiërarchie. De 21-jarige center met goede handjes deed het uitstekend (7 punten en 3 rebounds), kraakte niet door de zenuwen en leed geen balverlies. Daar kan coach Mestdagh op bouwen.
Tot slot: Meesseman en Wauters. Zelfs niet op haar best scoorde de 25-jarige forward nog 13 punten, greep ze 18 rebounds en gaf ze 5 assists. "Emma had pech in de afwerking en kreeg geen fouten mee", vatte Wauters samen. "Maar ze bleef er wel voor vechten. Respect!" Mestdagh: "Het was niet makkelijk om Emma of Ann aan te spelen. Japan maakte de passing heel lastig."
Morgen tegen Spanje
Ann Wauters dan: zij maakte haar eerste WK-minuten. De 37-jarige center was goed voor 10 punten (5 op 7) maar leed wel vier keer balverlies. Ook zij kan beter, maar als je weet van hoe ver Wauters komt, negen maanden zonder matchen, dan is het al een klein mirakel dat ze het WK haalde. Voor de Cats is ze met al haar ervaring en rust alvast onmisbaar.
Morgen wacht de Cats al een nieuwe uitdaging: Spanje. Dat land is Europees, vice-olympisch en vicewereldkampioen. De winstkansen zijn miniem, maar dat tast hun verdere kansen niet aan. De Belgian Cats zijn na hun zege zaterdag tegen Puerto Rico (86-36) al verzekerd van de barrages, daarin wacht hen allicht China of Senegal om uit te maken wie naar de kwartfinale mag. Dat was de ambitie van de Belgen. "Verliezen doet pijn, maar er is niets gebeurd", besloot Wauters.