Lions begon het best aan de wedstrijd. Stavast opende de score, maar Wout Winters bracht de stand met een vlijmscherpe counter terug in evenwicht. De toon was meteen gezet voor een eerste helft met heel veel goals, die tegen een hoog tempo gespeeld werd. Bij 5-2 sloeg Bocholt via Spooren een eerste kloofje om halfweg de eerste helft vijf doelpunten uit te lopen (11-6). In amper drie minuten kwam Lions dankzij Ramos terug tot 11-10. Het sein voor Lenders om via een time-out rust in zijn team te brengen, waarna Bocholt opnieuw vier goals uitliep tot 16-12. Op slag van rust herleidde Lions de schade tot twee goals.

Bocholt kwam het best uit de kleedkamers. Via Spooren, Wertelaers en Kedziora werd het 21-16. Lions kon daar weinig tegenover stellen en scoorde pas na 8 minuten een eerste keer. Toch bleven de Nederlanders zich in de match vastbijten, maar dichter dan twee goals naderen ze niet. Na 50 minuten wedstrijd zorgde Valkenborgh met zijn eerste goal van de partij voor 29-26. Eén keer nog probeerden de Nederlanders een vuist te maken en op goed 4 minuten van het einde kwamen ze terug tot op twee goals. Kooijman en Kedziora ontnamen hen al snel de hernieuwde hoop.

Voor Achilles Bocholt is het na 2013 en 2017 de derde titel in de BENE-League. Lions speelde zijn vijfde finale op rij, maar alleen in 2015 mocht de club uit Sittard-Geleen de titel vieren.

De strijd om het brons werd gewonnen door Fiqas Aalsmeer, dat in de troostingsfinale Initia Hasselt versloeg met 31-28.