Bitches don’t kill the vibe
“I used to hate hip-hop, yup, because the women degraded”, bekende Lupe Fiasco zo’n tien jaar geleden in ‘Hurt Me Soul’. Dat hiphop een kwalijke reputatie torst op het vlak van misogynie, is natuurlijk niets nieuws onder de zon. Maar het tij lijkt intussen wél te keren.
J. Cole, Kendrick Lamar – euh, jáá, die van ‘Bitch Don’t Kill My Vibe’ – of Drake prijzen in hun songs de natuurlijke schoonheid van vrouwen. Mykki Blanco, Le1f en Frank Ocean lieten een nieuwe wind waaien doorheen het mannenbastion van de urban scene. En een paar jaar geleden beloofde Jay-Z zelfs plechtig om voortaan schuttingtaal over vrouwen te mijden, uit respect voor zijn eigen dochtertje – en vast ook uit vrees voor de inmiddels bekende toorn van Beyoncé.
Over een paar jaar verdwijnt seksisme mogelijk zelfs van de radar in de hiphopwereld. Heel wat rappers vinden het sowieso niet meer bon ton om te vloeken op vrouwen: het is te makkelijk, en ligt te erg voor de hand na de jaren 90. Bovendien is misogynie onder het waakzame oog van sociale media al lang niet meer zo aantrekkelijk. Wanneer grofgebekte rappers het écht te bont maken, worden ze systematisch tot aan hun nek in de drek ondergegraven op de hondenwei van het internet. Of worden ze zelfs in de beurs geraakt, wanneer ze zich vertillen aan seksistische rhymes.
Wanneer grofgebekte rappers het écht te bont maken, worden ze systematisch tot aan hun nek in de drek ondergegraven op de hondenwei van het internet
Zo zag Rick Ross zijn sponsordeal met Reebok in rook opgaan, na gepoch over hoe hij een meisje drogeerde om er vervolgens zijn gang mee te gaan. Op eenzelfde manier zag Lil Wayne een sponsor afhaken door in een song "beat dat pussy up" te rappen.
Toegegeven: het wegebben van bitches, hoes, salopes en putes in lyrics gebeurt nog te traag. Maar je zou evengoed advocaat van de duivel kunnen spelen. Seksistisch taalgebruik is vaak niets meer dan een makkelijke stijlfiguur, die geroemde stand up-comedians als Jim Jefferies net zo goed hanteren. “J’te vois comme Jay-Z voit Beyoncé, une salope que je n'ai pas besoin de financer", rapt Damso bijvoorbeeld in ‘Débrouillard’. Vrouwonvriendelijk? Absoluut. Grappig? Ook best wel. Met een zachter taalgebruik zou die vergelijking met de machtigste vrouw in de popwereld véél zoutlozer klinken. Zwarte rapper mét zwarte humor? Haal de rieken en toortsen maar boven!
Zoveel vrouwen nemen trouwens geen aanstoot aan dit zwarte schaap achter de Rode Duivels, zelfs niet nadat het Franse muziekblad Les Inrockuptibles Damso opvoerde in een rubriek waarin auteurs van seksistische teksten met pek en veren worden bedacht. De Franse hiphopster Chilla is een van de (vele) vrouwelijke fans van Damso en beweert: “Hij zou een van de rappers kunnen zijn die ik aanklaag, maar zijn muziek overtuigt me helemaal.”
Pharrell Williams vertrouwde me een paar jaar geleden toe dat seksistische faux pas in hiphop sowieso als een grap moeten worden gezien: “Zwarte vrouwen dragen meestal de broek thuis. Laat je dus níéts wijsmaken door een rapper.”