Dumoulin gelooft er niet meer in

Het is een weekendje met dubbele gevoelens geworden voor Tom Dumoulin. Lichte euforie zaterdag, omdat hij op de zo gevreesde Monte Zoncolan de schade op springveer Yates kon beperken tot een halve minuut, bittere ontgoocheling zondag, toen Yates Dumoulin - toch wat tegen de verwachtingen in - nog 40 seconden extra aansmeerde. De nummer twee in het klassement zag zo zijn achterstand in het klassement oplopen tot 2'11".

De in Limburg wonende Nederlander baalde als een stekker. Hij klaagde over een gebrek aan samenwerking in de achtervolging op de ontsnapte Yates, maar erkende vooral de sterkte van de Brit. "Hij is gewoon beter", klonk het doodeerlijk. "Ik hoop nu al twee weken een barstje in zijn pantser te ontdekken, maar ik vind het niet."

Heel hoog niveau

Gisteren, tijdens de persbabbel in het teamhotel, kon Dumoulin die woorden alleen maar bevestigen. Dat hij verrast is dat Yates het zo goed blijft doen, vertelde hij. "Talentvol was de Brit altijd al. Hij is nog jong, maar maakte elk jaar progressie. In deze Giro ontbolstert hij volledig. Hij is bovendien op geen foutje te betrappen, tactisch, technisch noch conditioneel. Mooi voor hem. Voor mij iets minder.

"Nochtans heb ik mezelf niets te verwijten. Ook ik rijd hier op een heel hoog niveau rond. Even hoog als vorig jaar? Meetbaar is dat niet, maar het voelt in elk geval zo aan. Alleen zijn er dit jaar geen twee lange tijdritten zoals in 2017 en bots ik nu op eentje die beter is. Maar dat is wielrennen. Als ik op die manier de Giro moet verliezen, dan kan ik daar mee leven. Je kunt niet altijd de beste zijn. Kijk maar naar Chris Froome in deze Ronde van Italië."

Dumoulin kan het niet verbergen, in zijn hoofd lijkt hij zich al neer te leggen bij het feit dat hij zichzelf niet zal opvolgen. Dat terwijl het massaal naar Italië afgezakte Nederlandse perslegioen nochtans de hoop blijft koesteren dat hun landgenoot vandaag, tijdens de 34 kilometer lange tijdrit, het tij zal keren. Maar de wereldkampioen in die discipline zette gisteren zelf zijn believers met de voeten op de grond.

"Ik heb deze voormiddag het traject tussen Trento en Rovereto grondig verkend en ik vrees dat ik de opgelopen achterstand hier nooit goedgemaakt krijg. Om te beginnen is het parcours vlak, terwijl ik het liever meer golvend heb. Voorts moet je hier technisch geen kraan zijn. Het is vooral hard op de pedalen duwen, altijd rechtdoor."

En alsof dat nog niet volstaat, blies tijdens de verkenning de wind vol in de rug. Ook al geen voordeel om grote verschillen te maken, weet Dumoulin. "Als je in de gegeven omstandigheden, en dan bedoel ik mét rugwind, de ideale tijdrithouding aanneemt, en je trapt 300 watt, dan haal je als snel 50 kilometer per uur. Dan mag ik nog beter zijn dan mijn rechtstreekse concurrenten, alles heeft zijn limieten. De enige hoop die me rest is dat de wind morgen helemaal keert. En dan nog, als Yates geen rotslechte dag heeft, verliest hij op dit parcours echt geen twee minuten, hoor."

Blijven bestoken

Let wel, dit klinkt allemaal niet zo positief, maar denk nu niet dat Dumoulin er gisteren in Hotel Sartori's als een geslagen hond bij zat. "Zoals ik al een week vertel, de Giro eindigt pas in Rome. En ook al spreken ook de laatste dagen op papier in het voordeel van de Brit, ik zal hem blijven bestoken."

Dumoulin is niet vergeten hoe hij in de Vuelta 2015 in de voorlaatste rit zelf de leiderstrui verloor aan Fabio Aru. Hij weet ook hoe Nibali in 2016 in de slotdagen de Giro nog naar zijn hand zette. "Er komen in deze laatste week nog drie zware bergritten aan. Sowieso willen we die met de ploeg hard maken. En als, ik zeg wel áls, er een kansje komt, zal ik dat met beide handen grijpen. Maar laten we vooral realistisch blijven. Ik zie vandaag niet in waar of wanneer ik Yates kan lossen."