Beyoncé gaat wel érg ver ★★★★☆
Beyoncé trekt op haar nieuwste plaat de cowboyboots aan. Haar missie: bewijzen dat country meer is dan een wit genre. Bey zou zichzelf niet zijn als ze dat subtiel deed. In volle galop speelt ze met grenzen en genres. Cowboy Carter is een statement, en wat voor een.
“Een genre is een grappig, raar concept, vind je niet?”, vraagt de legendarische zwarte countryzangeres Linda Martell in een interludium op Cowboy Carter. “In theorie valt het simpel te definiëren en is het niet moeilijk te begrijpen. Maar in theorie zullen sommigen zich erdoor gelimiteerd voelen.”
Die quote zegt alles over het nieuwe Beyoncé-album waarmee ze de countrytour opgaat. Het siert Beyoncé dat zij in dat proces de totale vrijheid neemt om de genregrenzen te overschrijden. Onversneden country moet u dus niet verwachten op Cowboy Carter, althans niet het type dat uitsluitend bluegrass, hillbilly’s en John Wayne ademt.
Wie de Amerikaanse countryindustrie de voorbije twee decennia in het oog hield, weet dat er genoeg artiesten huizen die het puristische Nashville-establishment graag tegen de haren in strijken.
Beyoncé gaat wel érg ver. Zo gooit ze in de psychedelische rockstamper ‘Ya Ya’ zowel ‘These Boots Are Made For Walking’ van Nancy Sinatra, ‘Good Vibrations’ van The Beach Boys, Sly Stone, een Rolling Stones-groove én euforische gospel op een hoopje. Country is het niet.
Dito voor ‘Spaghettii’: Southern hiphop die op een van haar vorige drie platen had kunnen staan. Ook ‘Sweet ★ Honey ★Buckiin’’ heeft op zijn slangtitel en wat countryjargon na niks met cowboys. Bey zingt over de Marlboro Man, over lasso’s en zadels, over koeien en jiffy cornbread, maar je denkt eerder aan gangstas dan aan de Grand Ole Opry.
Als het westernsfeertje opduikt, trapt Beyoncé het gaspedaal haast door de carrosserie. Terloops haakt ze slim in op de zwarte roots van het genre. Ja, in het serene, akoestische ‘Protector’ – een song over familie en moederschap waarin dochter Rumi opduikt – en in de successingle ‘Texas Hold ’Em’ duikt een banjo op, een instrument met Afrikaanse wortels.
Willie Nelson en Dolly Parton zijn van de partij, van die laatste covert Bey ‘Jolene’. In ‘II Most Wanted’ moet Miley Cyrus de link leggen met de countrypopsterren van vandaag.
Cowboy Carter is een impressionant statement. Briljant geconcipieerd, perfectionistisch geproduceerd. En fenomenaal gezongen. Het lichtjes geforceerde cowboysfeertje nemen de fans er wellicht voor lief bij.
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
