Psst: Geloofsbunker
Welkom in mijn gereformeerde geloofsbunker. Pas op, daar kunt u struikelen over een stapeltje belijdenisgeschriften. Het zijn net muf ruikende vaatdoekjes, uitgewrongen, maar nog steeds bruikbaar; ik ben er zuinig op.
Let verder niet op de rommel, ik moet nog een keer schoon schip maken – de zonde kleeft me namelijk dagelijks aan.
Daar in de hoek zit ik in een stoel altijd uit de Bijbel te lezen en te bidden. Af en toe kijk ik vanuit de kijkgaatjes naar buiten met mijn gereformeerde verrekijker, maar het liefst ben ik binnen bezig. Hier voel ik me veilig.
Op zondag ga ik er twee keer op uit, ik loop dan naar de dichtstbijzijnde kerk waar meerdere mensen vanuit hun geloofsbunker naartoe komen, behalve ’s middags, dan is het wat rustiger de laatste tijd.
De deur gaat verder sporadisch open, eigenlijk alleen voor mensen die een beetje hetzelfde denken als ik.
Wat ik wel weet, is dat in deze bunker ‘de liefde Gods die elk beminnen hemelhoog te boven gaat’ (ik citeer een liedregel) is doorgedrongen. Dat mag dan wel een wonder heten.
