Commentaar: Pasen is een dag om - vroeg - op te staan

Hoog lichtte het op, onaangetast door de vlammen. Boven het puin van het ingestorte dakgewelf een lichtend kruis. Dat kun je een paar dagen na de brand in de Notre-Dame van Parijs feitelijk verklaren: hout brandt bij 600 graden Celsius, het smeltpunt van goud ligt op 1064 graden. Een ‘gewone’ brand heeft geen vat op goud. Voor anderen was het een wonder: dit kon geen toeval zijn, dit was te danken aan bescherming door God zelf of door Maria.

Hoe dan ook is het een beeld dat kan ontroeren. Dít is het evangelie van de Goede Week. Jezus bleef niet verheven ver weg in de hemel, maar Hij kwam en omarmde het duistere, zondige, zieke menselijk bestaan. Zijn kruis staat midden in de puinhopen van ons leven. Het zegt: Ik ben erbij, Ik maak het goed. Sta weer op, schud het stof af, ga herbouwen. Het wordt weer zoals het was bedoeld.

Goede Vrijdag is een dag om tegen beter weten in te hopen.

Alles leek verloren, toen Jezus ter dood was gebracht, die vrijdagavond. Er was nog tijd om zijn ­lichaam van het kruis te halen; zijn leerlingen hadden Hem in een graf gelegd. En toen was het over. Ze waren Hem gevolgd en door Hem ontregeld en nu was Hij er niet meer. En weg waren de verwachtingen die Hij had gewekt, de beloften van bevrijding en een nieuw koninkrijk. We zijn alleen, we hebben alleen nog ­elkaar.

Er is stilte, alleen maar stilte. Zelfs de wachters bij het graf zeggen niets.

Stille Zaterdag is een dag om bij elkaar te kruipen. Maar dat doen we niet. Onze Heer is aan het kruis gestorven en zelfs dan zoeken we allemaal ons eigen hoekje op, met onze eigen taal en onze eigen maniertjes, omdat wij de waarheid net iets beter begrepen hebben dan de anderen. Meer dan welke dag ook zou vandaag de verdeeldheid pijn moeten doen.

Pasen wordt zonovergoten dit jaar; alleen ’s ochtends vroeg kan het nog wel fris zijn, zegt de weerman op de radio. Zo’n ochtend als je je voorstelt bij die eerste paasmorgen. Een tuin, vroeg zonlicht, vogels. Iemand staat op, legt zijn grafdoeken bij elkaar of rolt ze op, en gaat naar buiten. Een vrouw hoort haar naam. Het duurt even, maar dan herkent ze Hem. Hij is het echt!

Vanaf dat moment is niets meer hetzelfde. Dood, waar is je overwinning? Dood, en ziekte, onrecht, tranen, eenzaamheid, haat, vernietiging, leegte en liefdeloosheid, waarom hebben jullie altijd het hoogste woord en laten wij ons zo vaak verlammen? Pasen is een dag om – vroeg – op te staan.