Gestrande toeristen slapen op een veldbedje wegens plaatsgebrek in de luchthaven: “Het is hier precies een vluchtelingenkamp”

“We hebben geen idee wat er allemaal aan het gebeuren is. Raken we nog wel terug op de luchthaven? Het is abnormaal hoe we hier behandeld zijn”, zegt José Regino Sancto, een Spanjaard die met zijn familie – een groep van acht – op reis was in Brussel en gisteren naar Madrid zou terugkeren. Op een veldbedje slapen in een grote hal zonder enige privacy, zagen de Spanjaarden eerst niet zitten. Ze hebben zelfs op het punt gestaan een taxi te bellen en eigenhandig naar een hotel te gaan, maar omdat ze slechts een aantal uren te overbruggen hadden, hebben ze dit toch niet gedaan.

Ook Hans Mattsson (60) uit Zweden die voor zijn werk naar Madrid moet en in Brussel zijn overstap heeft, klinkt ontstemd. “Het is hier precies een vluchtelingenkamp. Maar op zich vind ik dat niet erg, hoor. Wat ik wél lastig vind, is dat ik nog niet weet welke vlucht ik morgen kan nemen. De rijen in de luchthaven waren ellenlang. Er waren honderden mensen aan het aanschuiven terwijl er maar twee baliemedewerkers waren om hen verder te helpen. Ik stond voor de keuze om ofwel aan te schuiven voor een voedselbon, ofwel voor een nieuw ticket. Ik had teveel honger en heb voor de voedselbon gekozen”, lacht de Zweed.

De Duitser op het veldbed naast hem, Hans-Bullard Werner (23), student theologie aan de Universiteit van Edinburgh, was in Stuttgart voor zijn studies, maar wil graag snel terug naar Edinburgh. “Ik moet namelijk studeren voor mijn examens en heb nog een aantal papers af te werken”, klinkt het. “Maar mijn vlucht is pas morgenavond.”

Sami Järvinen (19) en Anna Vepsäläinen (19), een koppel uit Finland, zitten dan weer verveeld dat ze hun vierdaagse in Rome met één dag ingekort zien. Op een veldbed slapen, echter, vinden ze prima. Ze zijn zelfs onder de indruk dat het Rode Kruis dit zo snel geregeld heeft. Wel snappen ze er geen jota van dat alles in het honderd loopt door een paar vlokken sneeuw. “In Finland sneeuwt het soms weken aan een stuk, maar het is al van 2013 geleden dat onze nationale luchthaven hierdoor moest sluiten.”

Nog een ander koppel, de gepensioneerde Andy en Nicola Bowers uit Manchester, zijn niet te spreken over het gebrek aan management op de luchthaven. “We hadden Brussel bezocht voor de kerstmarkt en zouden vanochtend terug naar Manchester vliegen. Tot onze verstomming was er echter complete chaos op de luchthaven. We hebben negen-en-een-half uur aangeschoven in een rij waar de mensen op elkaar aan het schreeuwen waren en bijna gewelddadig werden. Toen we het personeel van de luchthaven hierover aanspraken zeiden ze dat het niet hun taak was om rijen te managen.” Dat de organisatie hen ook geen eten heeft aangeboden, vinden Andy en Nicola eveneens schandalig. “Een flesje water hebben ze ons toegestopt, maar dat was het dan.”