En wat op het bord?
Dagelijks is hier een lunchsuggestie: voor- en hoofdgerecht plus koffie of thee voor 35 euro. Ik pik er het voorgerecht Langoustines met tijm, look en piment d’Espelette (pepertjes uit Baskisch dorp Espelette) uit. De schaaldiertjes vallen zo uit hun pantser. Die perfecte garing wordt nog versterkt door de fijne kruiding, die nooit té is. Onderin zijn de blokjes tomaat opgewerkt met sherry en chardonnay azijn: zuurtjes die de langoustines doen schitteren.
Ook de varkenswangetjes, die netjes vanuit het stoofpotje worden opgediend, zijn meer dan voldoende geportioneerd. Ze vallen bij de eerste hap netjes uiteen, zo gaar zijn ze. En de smaak van de lokale trappist kruipt zacht op de tong. De knapperige frietjes zijn inderdaad eerst gepocheerd, dan snel in de diepvries gestoken en dan weer krokant afgebakken. Apart, maar smakelijk. Chef Wouter Van der Vieren zei op de uitreiking van Gault&Millau dat hij zijn draai had gevonden en dat hij staat voor het behoud van ons culinair erfgoed. Hopelijk kan hij dat blijven doen, want beleidsmakers hebben amper door hoeveel arbeid er kruipt in een goede brasseriekeuken.
