“Die dag had ik voor het eerst het gevoel: ze is geen meisje meer.”

We schrijven 21 juli 2017 en modeontwerper Edouard Vermeulen beleeft naar eigen zeggen un coup de foudre. Nee, zo had hij de oudste van de vier kinderen van koning Filip en koningin Mathilde nooit eerder gezien. De lippen subtiel gestift. Haar kapsel opgestoken. Hoge hakken. En dan die outfit: een ­gestreepte jurk van Banana Republic die tot aan de grond reikte en - een tikkeltje gewaagd voor een jonge prinses - ontblote schouders toonde. Alleen haar beugel verraadde dat ze nog een ­puber was.

“Ik had Elisabeth al in korte rokken gespot. Leuk. Maar deze lange jurk, waarin ze rijzig en slank oogde, was een statement: ik zet de eerste grote stap naar de volwassenheid”, vertelt Vermeulen. De belangrijkste modeontwerper en -adviseur van ­koningin Mathilde heeft de troonopvolgster van dichtbij zien opgroeien. “Als ik op het paleis ben en zij is er ook, loopt Elisabeth binnen. Ze geeft mee advies aan haar moeder. Ik heb het al eerder tegen de koningin gezegd: We komen in een nieuwe generatie. Fabiola, Paola, Mathilde en nu Elisabeth. In twee jaar is ze bijna volwassen ­geworden.”

Ik wil later graag kunstenares worden, maar ik weet dat dat niet kan Prinses Elisabeth

Elisabeth is “echt een vrouwtje” geworden, om de profetische woorden van ­vader Filip bij haar geboorte te parafraseren. Ook in haar ­lichaamstaal. Bij publieke ­activiteiten neemt ze al een vorstelijke houding aan. Rechte rug, kin vooruit, gefocuste blik. Ze lacht als een koningin - vriendelijk, maar niet te uitbundig - en is se­rieus als het moet. Vriendinnetjes vertrouwt ze toe dat ze “later graag kunstenares wil worden”, maar dat ze weet “dat dat niet kan”. De uitspraak typeert een tiener die haar lotsbestemming kent en aanvaardt. Op een dag, in de verre toekomst, volgt ze haar vader koning Filip op.

Koppig

Ondanks haar bijzondere toekomst is Elisabeth een doodeenvoudige, onopvallende tiener, getuigen intimi. Ze zit in het vijfde middelbaar in het Nederlandstalige Sint-Jan Berchmanscollege in Brussel. En gaat naar de les in skinny jeans, op ­Adidas-sneakers en met een handtas van Michael Kors om de schouder in plaats van een boekentas op de rug - die hippe dresscode hoort bij haar leeftijd. Ze schrijft mee aan de schoolkrant, onder haar naam Elisabeth van België.

“De koning en de koningin willen Elisabeth, en ook hun andere drie kinderen, een normale jeugd geven”, zegt Paul graaf Buysse, onder­nemer en vriend aan huis in Laken. “Uitgangspunt is dat de toekomstige koningin moet opgroeien tussen ­andere kinderen. Zo leert ze wat er echt leeft in de maatschappij.”

Tussen haar vriendinnen is ze op haar gemak. Met volwassenen in de buurt verandert haar houding. Dan voelt ze zich bekeken Marie-Monique Descrevel Organiseerde zangavond met klas van Elisabeth

Dat maakt haar minder ­wereldvreemd dan haar voorgangers, weet historicus en koningshuiskenner Mark van den Wijngaert. “Vroegere prinsen en prinsessen ­kregen thuisonderwijs van ­privéleraars en gouvernantes. Filip zat op internaat of werd toevertrouwd aan de gezinnen van hofdignitarissen en vrienden van het koningshuis. Albert en Paola hadden niet eens tijd voor het oudercontact. In het eerste studiejaar stelden ze een mentor voor hun zoon aan, om diens studies op te volgen en hem te helpen bij moeilijkheden. Omdat ze er zelf geen tijd voor wilden maken. Het verschil kan niet groter zijn met Elisabeth.”

Elisabeth is naar verluidt een gemakkelijke tiener. Ja, ze kan best koppig zijn - dat hebben alle Coburgs. Maar ze is gehoorzaam en beleefd. De jarige lijkt sterk op haar vader. Dezelfde ernst en verantwoordelijkheidszin. Van nature geen losbol. Van moeder heeft Elisabeth het perfectionisme geërfd. En de zorgzaamheid. Ze is de grote zus. Ze wijst haar broertje Emmanuel terecht bij een fotosessie: “Hou je hand niet voor je hoofd.” En neemt zusje Eléonore ­moederlijk bij de hand op de nationale feestdag.

Allez, voortdoen

In haar vrije tijd tekent en schildert Elisabeth. Ze houdt van tennissen, zwemmen en zeilen, volgt piano- en balletles en zingt in het schoolkoor. Ook daar is het credo ‘normaal’ of toch ‘zo normaal mogelijk’. Dat merkte Marie-Monique Descrevel toen ze het koor naar Koksijde haalde. “Vooraf had de coördinator van Sint-Jan Berchmans er met geen woord over gerept dat de prinses zou meekomen. En op het concert zelf sprak een begeleider onze huisfotograaf aan met de boodschap: Neem alleen wijde beelden van de groep, geen close-upfoto’s van indivi­duen. Zonder haar naam te noemen, was het duidelijk dat hij prinses Elisabeth ­wilde beschermen. Al wist iedereen in de kerk intussen dat de toekomstige koningin op het podium stond.”

Descrevel zag Elisabeth die dagen in twee gedaantes. “Tussen haar vriendinnen voelde ze zich op haar gemak. Haar begeleiders behandelden haar ook als elk ander kind. Bij aankomst aan de jeugdherberg moest ze meehelpen de koffers uit te laden. Allez, Elisabeth, voortdoen, klonk het. En bij het avondeten schoof ze mee in de rij aan voor haar portie vol-au-vent. Met volwassenen in de buurt veranderde haar houding. Na het concert voelde ze zich bekeken en heeft ze zich met vriendinnen afgezonderd in de gang. Ze oogt als een meisje met verantwoordelijkheid op haar schouders. Ze is niet het kind dat over haar toekomst kan beslissen, zoals haar vriendinnen.”

Intimideren

Lisa, zoals ze liefkozend wordt genoemd, krijgt geen voorkeursbehandeling. Al spreekt het voor zich dat de voorbereiding op haar toekomstige levenstaak deel van de opvoeding uitmaakt. Filip neemt haar wel eens mee naar zijn bureau op het koninklijk paleis en vertelt wat zijn werk inhoudt. ­Mathilde, logopediste van opleiding, geeft haar tips over hoe ze een speech moet geven: zo spreek je een publiek aan, articuleer duidelijk, hier kijk je van je blad op.

Geregeld vergezelt Elisabeth haar ouders naar een tentoonstelling, klassiek concert of balletvoorstelling. Ze wijdde al een marineschip in en gaf toespraken. Elke keer praat ze een beetje langer en met ­groeiend zelfvertrouwen.

Professor Van den Wijn­gaert gelooft in de aanpak van Filip en Mathilde. “Aan de ene kant tonen ze ­Elisabeth: dit wordt je ­latere leven. Ze leert ­omgaan met de publieke belangstelling. Aan de ­andere kant is het aantal publieke activiteiten op de vingers van één hand te tellen. De school gaat voor, ze geniet buiten de schijnwerpers een tamelijk grote vrijheid om te puberen.”

“Dankzij haar ouders wordt prinses Elisabeth heel goed voorbereid op haar levenstaak”, beaamt graaf Buysse. “Ze is perfect tweetalig, met de nadruk op het Nederlands. Ze heeft al veel gereisd en mensen ontmoet, ook in het buitenland. Die ­ervaring kan ze later ­gebruiken.”

“Het geheime wapen van de monarchie” wordt Elisabeth inmiddels genoemd. Omdat ze perfect Nederlands spreekt, beter dan haar vader. Omdat ze zich niet laat intimideren door alle belangstelling, minder mensenschuw dan haar ­vader. En vooral omdat ze zo naturel oogt, minder stijf dan haar vader. “Echt een vrouwtje” van zestien.