Een achtste plaats vorig jaar als eerstejaars voedde de hoop dat Bossuyt zich eventueel in de buurt van de medailles zou kunnen plaatsen. Maar de West-Vlaamse kon in het Oostenrijkse Innsbruck nooit de indruk wekken mee te spelen voor de medailles. Aan het eerste tussenpunt moest zij al meer dan een halve minuut toegeven en kwam ze als achttiende door. Bossuyt zou uiteindelijk finishen op een achttiende plaats, tien plaatsen minder goed dan vorig jaar in Bergen.

Of ze ontgoocheld was? Neen, reageerde Bossuyt. “Ik ben echt content van mijn tijdrit. Anders dan op het EK ben ik helemaal voluit kunnen gaan. Mijn start kon misschien nog wel een beetje beter. De bochten lagen daar echt glad. In de eerste bocht schoof ik bijna onderuit, dus heb ik de volgende bochten iets minder risico’s gepakt. Daar verlies ik een beetje tijd, maar zeker geen tien plaatsen. De top tien of zoals vorig jaar de achtste plaats zat er niet in. Het is ook een ander parcours en mijn lichting is echt zeer sterk. Zeker als je ziet dat een Britse eerstejaars hier meteen meedoet voor het podium. Maar ik ben tevreden over mijn gevoel. “

Rozemarijn Ammerlaan

De strijd om de medailles was een Europese aangelegenheid. De als eerste gestarte Italiaanse Camilla Allessio nam een relatief behouden start maar finishte sterk. Heel het deelnemersveld beet zich de tanden stuk op de tijd van de Italiaanse. Tot de Nederlandse Ammerlaan aan de finish kwam. Zij deed zes seconden beter dan haar Italiaanse opponente. Allessio pakte het zilver, het brons ging naar de Britse Backstedt, dochter van Magnus Backstedt, de Zweedse ex-winnaar van Parijs-Roubaix. Zijn dochter rijdt met een Brits paspoort.