Anderlecht-coach Vanhaezebrouck streng na verlies in Eupen: “Spelers steken zich weg, onaanvaardbaar”

Soms heb je niet meer dan vijf minuten nodig om het wedstrijdbeeld van een hele helft te kunnen voorspellen. Met een futloze terugspeelpass bracht Sebastiaan Bornauw zijn eigen doelman in de problemen. Het was de voorbode voor 45 tenenkrullende minuten van Anderlecht. Geklungel in de defensie, passes op kniehoogte, tergend trage opbouw, verloren lange ballen.

Coach Hein Vanhaezebrouck zag alibi-voetballers die hun verantwoordelijkheid ontliepen. "Als er spelers zijn die zich bij de minste druk gaan wegsteken, dan kán het niet lukken. We toonden een serieus gebrek aan lef om onder de druk van Eupen uit te komen. Wel, dat verwacht ik niet van spelers van Anderlecht. Dat is onaanvaardbaar.

“Weet je wie wel zijn verantwoordelijkheid heeft genomen? Bornauw. Ik zeg niet dat hij een fantastische wedstrijd speelt, maar hij probeerde tenminste te voetballen. Waarom? Omdat hij opgeleid is bij Anderlecht. En daar spelen we niet met lange ballen. Maar Bornauw was de enige op het veld die bij Anderlecht is opgeleid."

Wie dacht dat de recordkampioen terug op de rails stond na winst tegen rode lantaarn Zulte Waregem en promovendus Cercle Brugge: think again. Anderlecht implodeerde, die eerste helft aan de Kehrweg.

Het had nochtans het perfecte weekend kunnen worden voor paars-wit. Club, Standard en Genk verloren punten. Hét moment om te profiteren. Niet dus. Eupen-Anderlecht: 2-1. Wat een blamage.

In ons notitieboekje was er plaats voor één schamele kans voor Anderlecht. Francis Amuzu sneed naar binnen en trapte via een Eupens been voorlangs. Voor de rest beperkte paars-wit zich tot zeer stereotiep voetbal. Voetbal kan simpel zijn, maar Anderlecht deed het er bij momenten uitzien als kernfysica.

Swingend Eupen

Het contrast met de bravoure waarmee Eupen voetbalde, was immens. Leuke ploeg, met Luis Garcia als regisseur. Barça-bloed door de aderen, het soort klasse waar ze bij de bezoekers zo naar snakten. Zijn briljante vrije trap vanaf 30 meter verraste alles en iedereen. De paal stond in de weg. Vanhaezebrouck: "Die trap veranderde alles. Plots kregen we schrik. En met schrik win je geen matchen."

Iets voor het halfuur was het wel prijs. Musona liet zich wegzetten, Garcia zag zijn schot via Bornauw in doel belanden.

Anderlecht reageerde niet. Het was Eupen dat doorduwde. Weer Garcia trapte hard naar de hoek, Didillon duwde tegen de paal en in corner. Twee minuten later was het 2-0. Garcia mocht de zestien binnenwandelen, zag zijn knal gekeerd door Didillon, maar Toyokawa duwde wel binnen. De "wij willen voetbal zien"-gezangen van de meegereisde Anderlecht-fans waren dan ook bij de haren getrokken. Eupen was goed.

Vanhaezebrouck greep in bij de rust. Bornauw en Trebel mochten binnenblijven, Makarenko en Saief kwamen in de plaats. "Trebel was niet 100 procent in orde", zei de coach. "Ik voelde dat hij niet fris genoeg zat om te brengen wat we van hem verwachten."

Eupen kroop terug – "We kregen schrik om te verliezen", zei coach Claude Makelélé – en paars-wit ontwikkelde eindelijk druk naar voren, met hier en daar een korte combinatie in plaats van die eeuwige lange bal. Amuzu krulde voorlangs. Musona kopte op de paal. En we zijn er nog steeds niet uit hoe Van Crombrugge aan die kopbal van Sanneh geraakt is. Eindelijk druk vooruit, kortere combinaties in plaats van de eeuwige ballen naar de overzijde van het terrein. De 2-1 van Santini was logisch, maar dichter kwam paars-wit niet meer. Op basis van de tweede helft had paars-wit misschien een punt verdiend, de prestatie na de rust was aanvaardbaar.

Vanhaezebrouck: "Als de aansluitingstreffer vroeger was gevallen, hadden we misschien zelfs kunnen winnen. Maar eerlijk, dat hadden we niet verdiend." Wie zo door de ondergrens zakt als in de eerste helft, oogst wat het gezaaid heeft.