De prins die vijf keer van kleren wisselt en eigen wc-bril meeneemt: controversiële biografie schetst Charles als een ongelukkig en wereldvreemd man

Over zijn gespannen relatie met zijn familie:Jaloers op zoon, schoondochter en schoonfamilie

Erg respectvol is Charles niet over de Queen. Hij noemt haar in het boek geregeld “Mama down the road” en laakt haar visie op politieke beslissingen in gesprekken met politici. De relatie is er niet op verbeterd nadat de Queen, met een paar Martini’s op, Camilla “een kwaadaardige vrouw” had genoemd.

Met zijn oudste zoon William en diens vrouw Kate heeft hij een moeilijke relatie. Hij is ervan overtuigd dat de ouders van Kate de kleinkinderen veel vaker te zien krijgen dan hij. Die jaloezie resulteerde in openlijke beledigingen aan het adres van Kates moeder, waardoor William de Queen vroeg om zijn vader op het matje te roepen.

Het koppel is hem een doorn in het oog omdat ze veel populairder zijn dan hij, en hij vreest dat ze nog een bedreiging vormen voor de kroning waar hij al zo lang op wacht. Hij was dan ook in alle staten toen de Canadese regering vroeg om een staatsbezoek van Charles en Camilla uit te stellen tot Kate en William op bezoek waren geweest. En toen de Koninklijke Munt zijn portret liet schetsen om het te kunnen gebruiken bij zijn troonsbestijging, suggereerde de dienst om voor alle zekerheid ook de beeltenis van William klaar te maken. “Dat is het lot uitdagen”, schreeuwde Charles.

Over zijn ijdelheid en zijn imago: Vijf keer per dag van kleren wisselen

Toen zijn portret geschetst werd, zo schrijft Bower, was Charles ontzet dat hij er wat oud uitzag. Hij stuurde de beeltenis terug om zijn haar dikker te maken en de sporen van de jaren te retoucheren. En vier lakeien lopen overal waar hij gaat achter hem aan met koffers, zodat hij tot vijf keer per dag van kledij kan wisselen.

Charles is haast paranoia over hoe hij overkomt in de publieke opinie. Kranten leest hij niet. De overlevering wil dat hij geregeld de radio van de kast gooit, als er minder positieve berichtgeving over hem weerklinkt.

Over zijn zelfmedelijden: De hel van Prince of Wales te zijn

In 2004 zou de kroonprins verzucht hebben: “Niemand weet wat voor een absolute hel het is om Prince of Wales te zijn.” Het zelfmedelijden druipt geregeld van hem af. “Zelfs de temperatuur op mijn kantoor is niet zoals het zou moeten. Het maakt mijn leven ondraaglijk.”

Aan boord van een vlucht naar Hongkong beseft hij dat hij geen stoel in eerste klasse heeft, maar in Club Class is gezet. In zijn dagboek schrijft hij: “Zoiets betekent het einde van het Britse Imperium.”

Over zijn hofhouding: ’s Nachts op zoek naar slakken

Hij gedraagt zich als een “feodale heerser”, zo citeert onder andere The Guardian het boek. Zijn staf bestaat uit 120 mensen die volgens Bower de gekste opdrachten krijgen. Gasten die op au­diëntie komen worden naar hem gebracht door drie butlers: één voor elke gang waar ze door moeten. Zijn vier tuinmannen verplicht hij liggend op de grond onkruid te wieden, omdat hij als natuurliefhebber een hekel heeft aan pesticiden. En dan is er nog het oudere hulpje van Indische herkomst, dat ’s nachts werkt met een toorts in de hand en tussen struiken en planten kruipt om alle slakken te verwijderen.

Over zijn wereldvreemdheid: “Folie? Wat is dat?”

Zijn levenswijze staat mijlenver van die van de gewone man. In het boek wordt dat aangetoond met kleine details. Zoals toen hij aan tafel paniekerig begon te schreeuwen: “Wat is die viezigheid over het eten op mijn bord?” Camilla moest hem sussen en zeggen dat het folie was. Dat kende hij niet.

Toen hij op bezoek ging bij een vriend, nam hij een eigen dubbele matras, toiletbril, wc-papier, zijn likeurtjes, flessen water en enkele schilderijen mee, kortom de hele inboedel van zijn slaapkamer.

Het gebeurde al wel vaker dat bij afspraken een politieman de opdracht krijgt een koelbox met zijn Martini’s te brengen én zijn favoriete glas. Meestal wordt die gevolgd door een lakei die de privémaaltijd van de prins brengt. Dat leidde tot een forse uithaal toen een Amerikaanse tafelgast een stukje Italiaans brood wilde nemen. Charles snauwde hem toe: “Afblijven, dat is alleen voor mij.”

Charles gaat weleens naar een pub, zo blijkt, en zijn stamcafé ligt in Schotland. Op een dag reed hij met de koninklijke privétrein van zijn Highgrove House in Tetbury naar een café in Penrith, op een goede 400 kilometer, wat de belastingbetaler zowat 20.000 euro kostte.

Over zijn financiën: Een gat in zijn hand

Waarde van geld kent de kroonprins niet, zeggen de getuigen. Hij gooit het langs ramen en deur naar buiten, en zijn financieel beheer is een ramp, waardoor zelfs zijn toelage niet voldoende is om zijn exuberante kosten te dekken.

Zoals elk prinselijk hoofd doet hij aan liefdadigheid, en via die omweg pikt hij ook persoonlijk wat ponden mee. Wie in zijn gezelschap gezien wil worden, moet daar zwaar voor betalen. Een Turkse mil­jonair betaalde meer dan 200.000 euro om zijn vrouw naast Charles te ­laten zitten tijdens een diner. Armand Hammer, een Amerikaanse oliebaron die verdacht werd van ­spionage voor de Sovjet-Unie, spendeerde over meerdere jaren maar liefst 45 miljoen euro om zijn imago op te krikken door op te duiken aan de zijde van Charles.